De winter voorbij?

(Inmiddels april in Spanje)

Maart 2020
Dat klinkt als lente, en hier in Portugal is het dat ook.
De mimosa staat volop in bloei, de amandelbloesem is al weer afgevallen, het leek wel sneeuw. Zo ook de legende:
Ooit trouwde een Moorse koning met een Noorse prinses, zij gingen wonen in de Algarve, toen nog Al-Gharb. Een prachtig land met volop zon,zee&strand...... maar de Noorse prinses kreeg heimwee naar haar vaderland, met name naar de sneeuw.
De koning dacht terug aan zijn vaderland en aan de witte bloesem van de amandelbomen. Zijn lief zat verdrietig in het kasteel met de luiken dicht.
Hij kreeg een idee!!! en liet duizenden amandelbomen uit Marokko overkomen en rondom het kasteel planten. Op een mooie dag in februari liet hij alle luiken openen en verleidde zijn vrouw naar buiten te kijken. Overal rondom het kasteel waren de velden wit, zij waande zich thuis, en ze leefden nog lang&gelukkig :)

We gaan ff terug in de tijd.

27 oktober vieren we het 25jarig bestaan van Groninger Museum, veel oude bekenden, veel herinneringen, 5 jaar geleden was Mendini er zelf nog bij.
Deze keer zit ik ff in zijn stoel.
Mijn camper staat al in volledige bepakking (redelijk uitgepakt om onder het max gewicht van 3500kg te blijven) op de parkeerplaats van Ikea.

Maandag 28 oktober 2019 begint mijn overwinterreis.
Eerst een lunch bij Maria in haar nieuwe huis in Maarheze, dan door naar Anhee, een mooie CamperPlaats in de Belgische Ardennen, waar ik dankzij de nodige omleidingen, hellingen, bochten.... bij zonsondergang aankom. De volgende ochtend zie ik het prachtige uitzicht pas, net te laat voor een foto van een nieuwsgierige vos.
Ik heb een lange reis voor de boeg en besluit de Tolweg te nemen, daar heb ik nu een ‘verklikker’ voor op mijn voorruit, wordt volgende maand automatisch afgeschreven.....
Nog een overnachting op prachtige CP du Bois Chaudron in de Touraine,
op 30 oktober tref ik Marijke in Le Teich, voorbij Bordeaux.
De CP is vol, dus ik sta aan de jachthaven met uitzicht over veel zeilboten!
Marijke is al 2 weken onderweg, heeft mooie plekken gezien/gedaan, maar haar route aan moeten passen aan de weersomstandigheden.
We genieten Happy Hour in de zon en maken plan voor morgen:
mooi weer (nog) dus fietsen langs het natuurpark richting zee, naar de grootste oesterfarm (broederij) van europa, Arcachon. Heerlijke fietstocht in de zon, we zien de vissershuisjes en het oesterMuseum en houden pauze op een terras.
Oesters en meer, in soorten&maten...... we wagen het erop.
Zoals ik al wist: oesters is aan mij niet besteed, de maxi wokkels zijn taai, de grote garnalen nog het lekkerst. Maar het is gezellig, zonnig, een wijntje en vakantie!!

Het is levendig op de CamperPlaats, altijd wel aanspraak met reizigers van allerlei nationaliteiten. Handig als je dan je talen spreekt! We vragen een franse buurman op de borrel en laten ons uitnodigen bij hem op de lamsstoof.
Het is een komen&gaan van campers dus we kunnen een goeie plek vrij houden voor Nel&Klaas die onderweg zijn. Het is een blij weerzien, Klaas heeft met veel succes een andere ‘pickup’ onder de Unit gezet, Nel heeft nu een prachtige camper!! Klaas blijft tot Bilbao, vliegt vandaar weer naar NL.
Er is slecht weer op komst, we worden gewaarschuwd absoluut niet de weg op te gaan..... wat dan wel? We besluiten snel te vertrekken naar Bayonne, daar sta je in de stad misschien een beetje beschut? Bovendien willen we iets van Baskenland zien.
Ik kom als eerste aan op de CP, maar die is vol. Ik parkeer op een touristbusparking, wanneer de andere 2 campers komen besluiten we daar te blijven, samen zijn we wel ongeveer een bus toch?
Klaas blijft ‘thuis’. De dames lopen de oude stad in, erg mooi. Marijke&ik houden van musea, Nel van winkelstraatjes, dus we spreken later af.
Het Basken Museum vertelt een interessant verhaal, zigzaggend kom ik af&toe Marijke tegen, zijn tegelijk bij de uitgang, maar geen spoor van Nel.
Die is verdwaald!! Uiteindelijk treffen we elkaar weer bij de campers.
De volgende dag willen we naar een concert en naar het chocolade festival!
Maar de storm doorkruist ons plan. In een grote tent een expo van chocolade kunstwerken, maar het concert is geannuleerd. We lopen door de oude straatjes en zien ontwortelde bomen, het is echt erg!! Op een parkeerplaats auto’s volledig bedolven onder het bladerdek van een grote omgewaaide boom,
we lopen ongerust naar onze campers. Gelukkig! Die staan nog ongedeerd.

Ons plan was het Baskenland verkennen, Bilbao, Picos d’Europa, Gijon..... helaas de weergoden zijn boos.
We rijden naar een modderige camping op een berg, Marijke&ik gaan met de bus naar San Sebastian om de stad te bezoeken, Klaas&Nel op zoek naar een waterpomp, de laatste klus in haar verbouwde camper.
Bij Bilbao, Zamudio, een CP in de buurt van het vliegveld, een gezamelijke maaltijd buiten in de ondergaande zon, onder de aanvliegroute.
De volgende ochtend brengt Nel Klaas naar het vliegveld, vervolgens gaan de 3 ladies met de trein naar Bilbao.
Wat een gezellige dag met ‘3 ladies on tour’ had moeten worden liep anders. In de drukte van een grote protest aktie wordt Nel’s telefoon gejat, dat wordt zoeken naar t politie buro voor aangifte..... in t spaans dus.
Ik loop wat door de oude binnenstad, maar zoals bekend is alles van 1-5 uur gesloten. Tegen de tijd dat ik Nel&Marijke weer tref is het te laat om nog naar Museum Gugenheim te gaan, we lopen naar de trein, en terug in de camper van Marijke hebben we reisoverleg.
De weersvoorspellingen zijn vreselijk: storm&regen.... dus zeker geen moment voor de Picos de Europa. Marijke&Nel willen zo snel mogelijk naar Portugal en ik rij langs de kust richting Gijon, om mijn familie te zien!

8 november, om half 10 word ik door mijn 2 campermaatjes uitgezwaaid, ik ben weer Solo. Op weg naar Villaviciosa, minder dan 300km, waar Floris&Alicia vanmiddag een koophuis gaan bekijken.
Het is een barbaarse rit, de storm rukt aan mijn stuur, met 2 handen stevig vast. Ik hou 2x halt om bij te komen. Ik rij de kustroute, ben benieuwd of het in het binnenland ook zo te keer gaat.

Floris&Alicia wonen in Gijon in een appartement boven winkels in een straat in de stad. Parkeren nauwelijks mogelijk, zeker voor een camper, dus ik rij naar een mij bekende CP, een parkeerplaats zonder voorzieningen waar je mag overnachten. Maar Floris heeft voor oma een bed in de woonkamer gemaakt!
Warme kleding, toilettas en mijn fiets gaan mee. En natuurlijk de tas met NL boodschappen !
We leven voornamelijk in de keuken. Er is geen balkon, uitzicht op een binnenplaats, de daken van de winkels wslk. Ik was hier al een keer.
Ik kan me heel goed voorstellen dat ze hier wel weg willen.
(Het koophuis dat we zagen was trouwens niet geschikt)
Elisabeth moet weer aan oma wennen, we zagen elkaar ruim 2 maanden niet.
Het is slecht weer dus we gaan naar een Dinosaurus Museum, daarna op z’n Spaans de kroeg in, met sidra&tapas! Zo gaat het weekend voorbij.

Elisabeth gaat iedere dag naar school, 20 minuten lopen, als het regent 10 minuten onder plastic in de wandelwagen. Om 5 uur haal ik haar op, als het droog is blijven we even in de speeltuin, ik heb een doek bij me om de schommel droog te maken. Eli vindt school geweldig! Ze eet daar ook, dus thuis hoeven we alleen maar te spelen, lezen, puzzelen, sinterklaas liedjes zingen.
MetAli ga ik naar haar zus, voor manicure, en naar de kapper.
Met Floris kroegentocht langs het pinchos (tapas)-festival. Ik kook de bekende zuurkool & Nasi...... zo gaat de week voorbij. Het volgend weekend weer/nog regen, we gaan naar een zwembad.
Maandag gaat Eli weer naar school, Floris werkt thuis. De berichten uit de Algarve zijn zonnig, dus ik wil ook naar t zuiden! Ik vrees voor vertraging want er ligt sneeuw op weg naar t zuiden.

18 november rij ik naar het zuiden, ik heb in Gijon op 3 plekken geprobeerd LPG te tanken, maar mijn ‘nippel’ past niet. Zolang ik rij heb ik verwarming van de moter en dat is nodig! Volop sneeuw wanneer ik over de bergen rij, maar de weg is schoon, bij geen tankstation kan ik LPG tanken, de lucht wordt blauw, helder, dus koud!! Tot Leon is de omgeving mooi, daarna wordt het wijds, saai dus. Ik hou de snelweg om op te schieten, waarschijnlijk is de N630 wat interessanter. Volgende keer?
Ik besluit in de buurt van Salamanca op een camping te overnachten, dan heb ik stroom, om te koken en mijn elektrische kachel&deken aan te zetten.
Onder een kraakheldere hemel loop ik naar de douche, een flinke warme straal. Een heerlijke groenteschotel in mijn elektrische rijstkoker gemaakt, fles wijn, tv aan....... zo zullen er nog nog vele avonden komen, in de winter kom je op een camping niet snel iemand tegen.
Heerlijk geslapen, mijn eigen warme bed, buiten nachtvorst!
De volgende ochtend de camping wit bevroren.
Ik parkeer ik bij de Lidl en fiets de oude stad van Salamanca in. Weer ff een kop koffie in het gezellige bruin cafe Erasmus en boodschappen in de overdekte markt. KrisKras door mooie straatjes gefietst, vorige keer in de regen deed ik alle kerken&gebouwen al. Mooie stad, genoeg te zien voor nog eens een bezoek, maar nu op weg naar Portugal.
Over de E80, richting Castello Branco. Daar in de buurt staat campermaatje Marc, hij heeft een passende LPG nippel, dus ik kan gaan tanken.
Hij staat op een pleintje in een stil dorp, Vila Velha de Rodao.
Marc heeft een riante camper, kookt lekker en schenkt heerlijke wijn, reden genoeg om nog een dag te blijven. Het is goe weer (op z’n Vlaams) dus we gaan op de motor boodschappen doen bij de Pingo Doce.
Ik voel me weer heerlijk op solo-overwintertocht.
Zon! Dus de camper een beetje poetsen, er worden om ons heen olijven geplukt, grote zeilen op de grond en met stokken worden de vruchten de boom uit geslagen.

Met volle gasflessen rij ik verder naar het zuiden, als ik op vrijdag bij MotorHomeFriends ben kan ik zaterdag (23 nov) aanschuiven bij het BBQ spektakel. Teveel vlees, veel wijn, heerlijke salades en overheerlijke toetjes! Afgeblust met een bingo!
Veel bekende solo’s staan al jaren op deze gezellige camping, dus samen koffie drinken en technische adviezen inwinnen, want ik heb de indruk dat mijn huishoud accu het begint te begeven. Mag ook, na 7 jaar. Zolang er zon is laadt mijn zonnepaneel voldoende bij maar...... er is te weining zon.
Marijke staat inmiddels in Sao Bras de Alportel, waar morgen in het museum een Fado avond is. Ik sluit me bij haar aan, ze laat me het leuke stadje zien, we overnachten op parkeerplaats bij de Lidl, dus lekkere boodschappen doen.
Dan worden we aangeklampt door een engelse dame, Gillie, die een camperplaats gaat openen.... wij moeten absoluut komen kijken, mogen deze week gratis staan.... ze is overrompelend maar wij nemen haar folder in ontvangst. Het is hier vlakbij, er is stroom, douche, wasmachine... zaken waar wij wel weer even aan toe zijn.
Wanneer Marijke richting zee vertrekt rij ik naar de firma Camperserv in Loule, probleem met mijn satelietschotel en info/advies over een nieuwe boordaccu.
helaas kan ik niet geholpen worden, morgen misschien.
Inmiddels heeft Marijke laten weten dat ze bij ‘die Gillie’ staat, ik rij daar ook heen, inderdaad een mooie plek. Lekkere douche, we doen de was, Marijke stort zich met kwast&emmer verf op de muren van het zwembad (met een heel aantrekkelijke klussenman).
Dan vertrekken we richting Ferragudo waar zondag 1 december de 1e Portugese Koffieklets zal zijn. Georganiseerd door Rika, ex-camperSolo die hier al 13 jaar woont. Heeft ooit haar camper moeten inruilen voor een scootmobiel en leeft uitbundig temidden van de lokale bevolking.
Zij kent iedereen en iedereen kent Rika! Ze heeft ‘geregeld’ dat wij met de campers op het strand onder het kasteel mogen staan.
Inmiddels hebben zich 30 koffiegasten aangemeld.
Een leuk weerzien met vele camper Solo’s en Solexxen. Ik ontmoet ook de laatste 2 vrouwen van de ‘groep’ met wie ik 6 weken naturistenreis zou doen. Zoals zo vaak met ‘groepjes’ gebeurt..... solo’s zijn vaak niet trouw aan hun afspraken. Blijkbaar werkt een groepsreis alleen wanneer de verbondenheid bepaald wordt door het feit dat er flink voor betaald moet worden. Ik heb dezelfde ervaring met de weekenden of reisjes die ik organiseer: men haakt af, zelfs zonder bericht. Mijn laatste aktie was het weekend ‘palingboer’ eind september. Daarom heb ik besloten de komende pasen geen Lente in Twente meer te organiseren.

Op een nacht werd ik beroerd wakker, benauwd, kon geen lucht meer krijgen. Pijn van schouder tot schouder....
Ik weet dat je dan rustig moet ademen.... maar als je geen adem hebt??
Je bent alleen, je maakt je zorgen, en daar wordt t niet beter van !!
Ik kon rechtop gaan zitten en m’n dakraam open zetten, ben rechtop blijven zitten in de kussens en uiteindelijk ging t over.
Op zulke momenten schrik je en ben je je ervan bewust dat je in je eentje in een camper in een vreemd land zit...
Maar ja, het kan op mijn flat in Groningen ook gebeuren!
Wegens mijn vermoeidheid en slaap-aanvallen was ik al van plan een hernieuwd apneu onderzoek aan te vragen. Ik had dat eerder in november 2016.
Goed moment dus om een afspraak met mijn huisarts te maken en een retourtje Ryan Air te kopen.
Een goedkoop ticket op 10 december, dus direct een paar verstandige en leuke afspraken gemaakt.

Van Faro naar Eindhoven ben je zo.... maar dan nog naar Groningen!
Om 11 uur in de koude avond sta ik in de prachtige stationshal voor een enorme kerstboom met duizend lichtjes.
Ik loop naar mijn flatje, het is lekker warm, Betty heeft de thermostaat omhoog gezet. Wifi doet t, tv, post, fles wijn...... en een lekker bed.
Ik zie op mijn iPhone dat mijn afspraak bij de huisarts pas om 11.45u is dus ik hoef niet eens een wekker te zetten.
Helaas!! Mijn telefoon vertaalt mijn in Portugal gemaakte afspraken naar NL tijd...... mijn afspraak was om 10.45u, dus ik kom te laat. Helaas is het spreekuur vol, ik kan volgende week komen. Dat is balen want nu worden mijn vervolgafspraken (cardio&longen) ook verlaat. Hoe lang moet ik in NL blijven? Het is hier heel gezellig maar t is wel winter, brrrrr
Ik heb leuke afspraken:
eten met Anneke, lunch met Maria in het Forum,
kapper maakt mij donkere strepen, manicure maakt mij kerstrode nagels, Kerstdiner met familie bij Gijsbert&Dafne in Hilversum,
Light Festival met Corrie per rondvaart door Amsterdam,
Groninger WinterWelvaart, Serious Request liep van Goes naar Groningen.
Marcel Hensema in de Groninger Schouwburg, Rosa da Silva in de Machinefabriek, docu For Sama in de Forum bioscoop.
Het is zelfs gelukt laatste kaarten te kopen voor de laatste voorstelling GAS in de Schouwburg, over de Aardbevings Ellende in Groningen. Daarvoor kwam Reina graag naar Groningen. Groot geluk was dat ik op de valreep de kaarten kon ruilen voor 1e rangs kaarten, want de burgemeesters stoelen waren net vrij gegeven. Wat een geweldige voorstelling!

En wat te doen met oud&nieuw? Iedereen is weg of heeft bezoek.
Ik bel met zoon Alexander op Malta: hij moet werken tot 22uur maar ze zijn met oud&nieuw thuis.
Ik vind een duur laatste ticket, vanaf Maastricht, 30 dec om 18 uur.
30 december om 8 uur ‘smorgens word ik verwacht in het Martini Ziekenhuis voor de nodige voor-onderzoeken, dat kan dus net.

Op 30 december vanaf 8 uur afspraken op longfunctie Martini Ziekenhuis, dus om half 8 taxi besteld. Die kwam niet!!! ....... ik belde, maar de gereserveerde Tesla stond aan de andere kant van de stad aan de laadpaal met lege accu.
Toen naar het Zuiderdiep gelopen en daar een toevallige taxi aangehouden..... toch nog op tijd, hijgend aan de longfunctie test. Ook nog een hartfilmpje maar de cardio kar was zoek, stond nog bij de weekend dienst. Een gesprek met de longarts: longfunctie veel slechter dan 3 jaar geleden, dus...
Vervolg onderzoek eind januari.
Bepakt&bezakt reis ik met de trein naar Maastricht. Ik vlieg naar Malta voor de jaarwisseling bij Alexander&Victoria, ik bak oliebollen. We hebben een paar gezellige dagen, ik had niet verwacht nog een keer op Malta te komen want Alexander&Victoria gaan in april een half jaar in Bergentheim wonen. We hebben een heerlijk diner bij Victoria’s familie, die ik nog niet allemaal kende.
Nu zo snel mogelijk terug naar Portugal.
Dat werd dus 6 januari een vlucht via Marseille, 7 uur overstaptijd.
Blij zit ik 7 januari weer in de zon, bij mijn camper.
Happy New Year, wat het ook brenge moge....


2020.
en het nieuwe jaar bracht van alles, wat ik nu niet allemaal ga beschrijven.
Eind januari weer een week naar NL voor longonderzoek: beginnende astma?? Ik krijg pufjes.
Ik kreeg heftige kiespijn, in Silves naar een tandarts: Xfoto en Amoxilin.
Het werd niet beter dus nog een kuur. Nog een Xfoto en het advies: die kies moet eruit. Daar wil ik ff over nadenken.
en toen viel ik met de fiets: knie fors gekneusd, kan niet lopen, niet fietsen, dus..... ijs, pijnstillers, arnica......
De camperplaats liep leeg, geen wachtrij meer bij de poort,
De meeste campermaatjes gingen weer op tour, mijn plan is volgende week naar zoon Floris’ verjaardag, in Noord Spanje.
De corona-berichten worden heftiger, ik bedacht me...... als de grenzen dicht gaan moet ik zorgen dat ik hier weg ben.
Ik ben met mijn kapotte knie 1000km gereden van de Algarve naar Asturias, moeizaam maar ik heb t gehaald.
Ik sta nu sinds 3 weken met de camper bij Floris op de oprit, in huisarrest maar wij hebben mazzel.
Was ik in november nog in Gijon, sinds 14 februari, Elisabeth’s 3e verjaardag, woont de familie in Pola de Siero, in een huis met grote oprit en achter het huis een groot stuk land.
Dus wij kunnen buiten zijn gelukkig. We lopen op eigen terrein heen&weer naar de camper, achter hebben we een tuinkasje neergezet en zaaien zonnebloemen.

Slingers&taart voor Floris’ verjaardag 17 maart.
Een week later Alicia jarig
En straks ik!
Ik had het me niet beter kunnen wensen!!
Terwijl iedereen alleen thuis zit heb ik de mooiste tijd van m’n leven: de hele dag mijn kleindochter in de buurt. Ze spreekt nu heel goed Nederlands, we doen Squla, een speel/leer programma, lezen boekjes, zingen liedjes.....
ik mag koken, de was wordt gedaan...
Ik heb de camper als back-up, mijn matras ligt in de logeeerkamer.
Prachtig uitzicht op de besneeuwde toppen van de Picos de Europa, in de wei naast het huis een paar koeien en een kalf....
Wat wil ik nog meer?
We wachten af hoelang de lock down gaat duren, ALexander&Victoria kunnen nu niet vliegen vanaf Malta, die zijn wslk niet 17 april in Bergentheim.
Dat is heel plezierig voor de ‘huurder’ die daar zit, kan die nog ff blijven.

Voorlopig is het lente en ik ben op een goede plek.
Als ik dit verhaal terug lees heb ik toch al heel wat gedaan, ik heb de winter overleefd.
Ik wens ons allen gezondheid, dus zorg dat je solo op een schone plek blijft, wachten tot de crisis voorbij is.
Geen idee waar&wanneer we elkaar gaan weerzien,
Voor nu liefs van lijn