Winter in Portugal

Algarve, Portugal.
februari, de winter kabbelt voort.

Terug gekomen op 29 december viel ik volop in de kerstverlichting op Miki’s Place. Dat in combinatie met korte broeken&Tshirts maakte mij blij.
Mooie plek gevonden met uitzicht over de olijfboomgaard en prachtige zonsondergang om een uur of 5, dan is het ook direct koud.
De elektrische deken in het bed en met warme kleren aan naar de bar.
Gezellig weer vele bekenden te zien, zongebruinde gezichten.

Eerst naar de Aldi om nieuwe voorraad in te kopen.
Op de parkeerplaats zag ik een heel bijzondere zelfbouwcamper met NL nummerplaat, de man die eruit stapte kwam ik later bij de groente tegen, hij zocht grapefruitsap.... geen NL dus , maar Daniel from San Francisco!
Hij leek een overjarige hippie, jaar of 50? met een bos warrig punkhaar boven zijn zonneklep. Herkenbaar hyperactief :)
Hij had de camper in Hengelo laten bouwen, toonde trots foto’s en ik mocht wel ff binnen komen kijken. Geweldig!!! Grote vierkante bak, tafel & bar van oud eiken uit Neede, wanden van roestige rijplaten, kledingkasten van ouwe leren koffers op z’n kant gestapeld..... hoe bedenk je het!
De zijkant kan uitgeklapt worden tot een overdekt terras, zo zat je binnen op leren banken met wijds uitzicht.
Toen zette hij zijn pet af...... een compleet kale kop, en duidelijk 65+ !!!
Hij ging lunchen in ‘het beste piripiri restaurant’ van de Algarve, of ik mee ga? Natuurlijk! Het was overvol, rij wachtenden buiten, maar hij was blijkbaar bekend..... tafeltje voor 2, zo geregeld.
Hij was op weg naar Griekenland maar kreeg bericht dat zijn NL camper voor de APK moest. Terug naar NL was geen optie, dan maar naar Benidorm...... dat was inmiddels geregeld. Toen vloog hij zijn drone stuk tegen een molen, nieuwe besteld maar naar welk adres? Het enige adres dat hij kende was zijn favoriete restaurant in Portugal. Hij was hier dus om zijn postpakket op te halen.
Zijn partner wilde ff naar USA om haar kinderen te zien, dus rijdt ie wslk naar Lissabon, daar is een international airport, om haar weer op te halen.
Wat een leuke ontmoeting!
Hij heeft een officieel verblijfsadres in NL (vandaar de NL camper), daar is hij soms. Ik hoop ze nog een keer te ontmoeten.

Het was nog een hele klus om de nieuwe motor op mijn fietsenrek te krijgen, maar HULDE aan Ed, hij kreeg t voor elkaar!
Nu was ik dus weer onafhankelijk mobiel, gelukkig geen sterke mannen meer nodig op de fiets op&af het fietsenrek te tillen.
Ik fiets naar de zee, even de voeten in het water en lopen over het strand. Een goede oefening volgens mijn fysio therapeut. De 4x shockwave behandeling heeft mij goed gedaan, maar lekker wandelen zit er nog niet in! Rustig aan..... zal wel 3 maanden duren..... :(

Terug op Miki’s Place kwam er een bekende camper aanrijden: Nel&Klaas.
Leuk weer bij te praten met Nel, wij reisden een paar weken samen met Marijke door Frankrijk.
Marijke vloog voor de feestdagen naar NL, komt volgende week terug.
Klaas vloog voor een zonnige kerst naar Portugal en blijft nog even.
Nol&Marian komen ook terug uit NL, dat wordt dus gezellig !
Maar zover is t nog niet.
Ik rij met Nel&Klaas naar de CP in Paderne, waar op zaterdag altijd BBQ feest, met groots taartenbuffet !
Bovendien moet Nel naar de fysio en heeft voor mij ook een afspraak gemaakt. Shockwave kennen ze hier niet, maar wel ultrasound, TENS, massage....... behandeling van een uur voor €12,50 door een leuke fysiotherapeute.

Ik bel naar onze favoriete CP in Silves, probeer voor 4 campers plek te reserveren, maar.... het staat vol! Ongelooflijk hoeveel campers hier rijden.
Na de decemberfeesten bij de familie in koud&knus NL komen de senior camperaars hier overwinteren.
Ik ga alvast in de wachtrij. Steeds als er iemand weg gaat reserveer ik de plek of schuif door naar een mooiere plek, ik heb nu 3 plaatsen!

11 januari heerlijke lunch in de zon, met Marijke, Nol&Marian. Nel is nog met Klaas onderweg, in haar Nissan met camperunit in/op de laadbak. Prachtige stoere ‘camper’ trekt altijd bekijks.
Na een gezellig maar druk&koud december verblijf in NL genieten we volop van de zon & elkaar. Steeds meer laagjes worden uitgetrokken.
Ik maak een pan zuurkool, we eten met elkaar in de grootste camper, bij Marijke dus! Dan gaat de telefoon: Nel&Klaas staan met panne: de Nissan is door z’n chassisbalk gezakt, ze wachten nu op sleepwagen......
ze worden gesleept naar de parkeerplaats naast onze camping, de Unit wordt op z’n poten gezet, auto ernaast. Nu eerst wijn&eten, morgen zien we verder.

Na veel telefoontjes wordt besloten:
de Unit op z’n poten op de camping, dan kan er tenminste ‘gewoond’ worden, de auto naar een lokale garage (er is hier een NL garagebedrijf, dat overlegt een stuk makkelijker) voor reparatie, en een huurauto .....
voorlopig uit de brand, want 1 ding is zeker: Nel wil in de Portugese zon overwinteren, dus NIET nu gerepatrieerd worden !

Tussen onze campers hebben we een groot terras, voor koffie en vroege Happy Hours want om 6 uur wordt t koud.
Gerrit komt ook nog langs, hij doet een rondje Algarve voor hij met een groepje naar Marokko rijdt.
Ik weet op zondag een leuk jazz cafe met life-music, ik was er al vaker.
We gaan met z’n allen en we dansen als jonge meiden. Vooral Marijke & Marian kunnen er wat van!
Dan vieren we Nel’s verjaardag, ik had ‘snachts de vlaggetjes al opgehangen, een solo tradite, s morgen vroeg bij de camper zingen! De buren kijken verbaasd.
Met de huurauto rijden de 4 ladies de berg op naar het mooie uitzicht vanaf de Serra de Monchique. Koud, mistvlagen, maar ook uitzicht tot aan de zee!
Leuke foto’s gemaakt, maar die krijg ik niet bij mijn blog geplaatst. Zie hiervoor de heerlijke verhalen die Marijke schrijft op facebook.
Lunch in t cafe, mooie spullen in de winkel van lokale artiesten, waar een NL jonge vrouw armbandjes maakt. Een deur verder een ‘echte touristenwinkel’ met het bekende spul. Ook niet verkeerd, vooral de vesten zijn mooi, maar veel duurder dan elders!
Het was een gezellige uitstap met de dames, dan is zo’n huurauto handig!

Ik ga met Marijke op de fiets het stadje Silves in, wat is hier allemaal te zien?
Ik was nog nooit op/in het kasteel geweest, dat groots hoog boven het stadje troont. Erg perfect gerestaureerd, het uitzicht is geweldig.
Het mooie kerkje hadden we al eens bekeken en het museum geloven we wel. Dus nog ff langs de nieuwe grote Lidl..... en thuis Happy Hour met lekkere happen.
Eten blijft toch wel een van mijn favoriete bezigheden.
Gelukkig wordt mijn nasi&sambal telor (eieren) altijd gewaardeerd, dus ik mag nog een keer koken! Leuk, met veel mensen aan tafel.

Maandag komen Martin&Diny, met 2 NL gasten. Ze komen ‘muziek maken’.
Diny speelt goed accordeon, heeft veel bladmuziek van bekende NL meezingers. Ze heeft al vaker met Marijke gespeeld.
De vriendin heeft een soort keyboard (klein) dat je aanblaast met een slangetje.
Zij is eigenlijk ook een accordeonist, maar dit instrument is klein en makkelijk mee te nemen. Heel bijzonder.
Marijke is in korte tijd heel goed geworden op haar gitaar.
Ik haal ook mijn accordeon tevoorschijn. Sinds ik 6 jaar geleden aan mijn linkerhand 3 vingers gedeeltelijk verloor in de grasmaaier, heb ik niet meer gespeeld.
Maar nu is er begeleiding dus ik speel alleen rechts.

Het was een mooi gebeuren, de buren genoten&zongen mee.
Ik deed een dappere poging maar dat ging slecht !! Ik ben niet gewend samen te spelen, ken de liedjes niet, kon de bladmuziek niet lezen.......
Ik wil wel weer gaan oefenen, want in mijn wijsvinger komt t gevoel terug, dus.... misschien...? Heel stiekum, ramen dicht, ga ik t weer eens proberen.

Na ruim een uur vinden we dat het ‘concert’ afgelopen is, we gaan met z’n allen naar een bekend PiriPiri restaurant voor een lokale lunch.
Heerlijk buiten zitten waar de kippen geBBQd worden.
Lange tafel, karaffen wijn, wil er iemand iets anders drinken?
Eerst schalen met groene sla, tomaten & uien, brood.
Dan goeie patat en... (ze kennen mij van de NL club) grote flessen majo!!
En kip dus. De gekruide kip wordt gehalveerd, plat geslagen en gegrild. Dan met een forse bijl in stukken gehakt. Kluiven maar!
Nagerecht: een bord sinaasappel schijven bestrooid met kaneel, mandarijnpartjes en amandelen.
Dan koffie en... (ik ben hier bekend) ik vraag of we er een glaasje bij krijgen.
Melosa. Dit is een sterke! drank die je in je koffie schenkt. Het is een mengsel van honing en medronja. Dit laatste is een destillaat van een lokaal vruchtje, pas op!! 50% alcohol.......!!
Voor dit feest betalen we een tientje per persoon.

Toen ik met Gerrit bij de VVV was, vertelde een over-enthousiaste medewerker ons dat je met je fiets in de trein kunt. Er zijn 2 lijnen: van de Spaanse grens naar het westelijkste punt Sagres. Halverwege, bij Tunes, kan je overstappen op de lijn naar het noorden, naar Lissabon.
Dit leek ons een leuk plan, Nel, Marijke en ik fietsen naar station Silves (dat ligt paar km buiten het stadje, aan de andere kant van de rivier de berg over, 20 minuten elektrisch fietsen). We zijn op tijd, staan op t perron aan de goeie kant.
We waren gewaarschuwd dat het een ‘hoge instap’ was......
Fietsen moeten dus in de achterste wagon, daar is geen normale instap. De 1e klimt erin, dan moet de fiets meer dan een meter hoog getild worden...... en dat dus 3x! De conducteur wacht geduldig tot alles binnen is. Er zijn haken om fietsen aan op te hangen, maar daar hangen er al 4, en er staat er nog eentje in het gangpad. De conducteur komt waarschuwen dat de deur vrij moet blijven.
Kaartje kopen, wij willen naar Albufeira. Marijke vraagt bijdehand naar het senioren tarief, wij giechelen als jonge meiden maar hij gelooft ons: 3x 65+ dat is totaal €3.75 Er wordt niet omgeroepen maar we hebben aan alle kanten contact. Iemand waarschuwt als we er zijn.
Nu eerst iemand naar buiten springen en een fiets opvangen, dat 3x.......
We liggen in een deuk, kijken om ons heen en dan blijkt dat station Albufeira in Ferreiras ligt. We moeten nog ongeveer 8km. Ik zoek op mijn app een mooie route, maar fietspaden zijn er niet. Toch vinden we een weg tussen de sinaasappelboomgaarden. Het is mooi, maar de weg heeft gaten. We komen Engelsen tegen, hij is gevallen, Marijke maakt deskundig de flink bebloede arm schoon met tissues&drinkwater. Zij wijzen de weg naar Albufeira, het klopt ongeveer. Het pad gaat af&toe fors naar beneden, ik vrees nu al de terugweg.
In het stadje vinden we direct een VVV, dus op de centrumkaart zien we hoe we bij de zee (terrasjes!) komen. Ik was hier ooit, toen was het koud®enachtig, een troosteloze bende. Nu schijnt de zon, overal touristen, winkeltjes, Nel wil al gaan shoppen maar we gaan eerst voor koffie&wc.
In gezelschap van zeemeeuwen genieten we een lunch (ik heb een uitstekende vissoep), dan gaat ieder zijn eigen kant op, we zien elkaar weer bij de VVV.
Ik fiets door smalle stijle straatjes, het is best een bijzonder stadje. Het museum blijkt ‘pastoraal’ te zijn dus ik fiets verder. Mooie boulevards met bankjes&uitzichten, volledig op touristen ingesteld. In dit seizoen alleen pensionado’s, uiteraard.
Ik had al gehoord dat hier een NL snackbar was, Nel had t aangewezen op de heenweg. Omdat ik nog tijd over heb kan ik de verleiding niet weerstaan..... ik wil een kroket!
Het terras zit vol, alle verschillende dialecten NL, de Telegraaf ligt op tafel, het weer wordt besproken.....

We gaan via de gewone weg terug en zijn dus ruim op tijd bij het station.
Logischerwijze denk je dat de trein richting terug, van het perron aan de overkant gaat. Er is een lift, net (niet) groot genoeg voor de fiets, dus ik moet het wiel een beetje optillen. Omhoog, over de brug spoor oversteken, met de lift omlaag.
En dat dus 3x, gelukkig hebben we tijd genoeg.
Er hangt een onduidelijk papier dus ik ga aan het loket vragen waar de trein naar Silves vertrekt: aan DEZE kant....!! we moeten terug.
Dus hetzelfde ritueel: lift in, over de brug het spoor over, lift omlaag...
En dat 3x.
Daar komt de trein.
Deze keer geen aardige sterke mannen om te helpen, maar we zijn er al handig in geworden. Wij en onze fietsen zijn binnen, de trein vertrekt. De coupe’s zijn vol kinderen met een hoop lawaai, zij zijn spaans en op schoolreis, begrijpen we. Veel gebarentaal, veel plezier, veel herrie.
In Tunes moet een duitse vrouw&fiets eruit, wij helpen.
Ik zie station Alcantarilha Gare en denk dat het volgende station Silves is. Ziet er bekend uit. We stappen (nou ja springen) het perron op, 3 vrouwen, 3 fietsen, we worden er al handig in. Deuren sluiten....... en dan..... dit is het verkeerde station! we hadden nog eentje verder gemoeten. De trein vertrekt.
Gelukkig is het maar 8km naar Silves en dat redden we precies voor het donker wordt.
Wat een avontuur! We zijn op tijd thuis voor Happy Hour, nu een glas wijn!!

Het is gezellig op de CP in Silves,
ik ga regelmatig naar het zwembad en trek baantjes...... niet snel maar wel 40 minuten non-stop !
Daarna ontspannen in de sauna met heerlijke relax muziek: kabbelende beekjes en subtiele piano klanken. Schrikken onder de koude douche, dan haren wassen. Fris & voldaan terug bij de camper.
Ik sta naast Franse camperaars, regelmatig wordt er op de BBQ een riante maaltijd bereid, wat ruikt dat lekker! Maar gelukkig heb ik ook de gelegenheid om te koken, mijn maatjes eten graag mee. De bekende zuurkool, of nasi met toemis boontjes en sambal eieren......
En de Happy Hours met lekkere hapjes.
Iedere woensdag dus piripiri kip kluiven met mijn andere viendenclubje.
Zondag jazz cafe.......
Het worden al vaste patronen, dus........
Ik moet er ff tussen uit!

Het wordt weer de 4e zondag van de maand: hippie markt in Barao de Sao Joao. Ik was daar in november en heb toen mijn rechter voet stuk gelopen....... dankzij veel fysio therapie gaat het lopen beter.
Ik besluit om naar de camping te gaan waar Dammy staat, een Belgische die haar auto (iets langer dan een Kangoo) buitengewoon creatief heeft omgebouwd tot verblijf waar ze al maanden in woont. Haar inklapbare, elektrische rolstoel past onder het bed, ze loopt korte stukken met stok. Zittend op haar bed kookt ze haar potje.
Ik ontmoette haar bij Mikki’s, zij stond daar 1 dag, sindsdien chatten we op facebook. Wat kom je soms prachtige paradijsvogels tegen!
De campings zijn vol, Dammy houdt de ene lege plek voor mij vrij.
Ik meld me voor 2 nachten af op mijn plek in Silves, maar ik kom terug hoor!
Voor onze CP in Silves staan 22 campers op de parkeerplaats, in de wacht voor een plek. Als ze pech hebben worden ze door de politie weg gestuurd, of erger nog, bekeurd. Maar soms doet de politie niets, totdat ‘campergedrag’ vertoond wordt, dwz stoelen&tafels buiten.
Het ziet ernaar uit dat de Algarve aan zijn succes ten onder gaat, maar de middenstand is blij met ons. Hier is onlangs de grootste Lidl geopend, met grote (betaalde) parkeergarage, in een oud bedrijfspand. De restaurantjes serveren 3gangen menu inclusief wijn&koffie voor € 7.50
De terrassen zitten vol, lekker wijntje voor max €2 per glas, koffie vaak €1.

Op de camping in Figueira een heel ander sfeetje.
Niet alleen pensionado’s maar veel reizigers die een andere leefwijze hebben gekozen. Beetje hier, beetje daar, beetje geld verdienen en weer verder. Ook wel met kleine kinderen. Veel honden.
Naast mij een duitse vrouw, ze heeft haar riante huis in DL verkocht, haar zoon doet eindexamen en gaat studeren. Zij zoekt nu een huis hier, voor de helft van de prijs, het leven is hier ook goedkoper. En plezieriger! Goed klimaat, aardige mensen, ze heeft al iets op t oog maar de verkoper ligt ff in het ziekenhuis. Komt goed, je moet me vertrouwen...Een onduidelijk verhaal. Ze heeft een bod gedaan en wil tekenen want ze moet terug naar DL. Huizenprijzen schijnen in paar jaar verdubbeld te zijn? Ik weet t niet...... ik heb liever een camper.
Morgen is ze jarig, wordt 57, kom ik ook een wijntje drinken?
‘sAvonds zie ik naast mijn camperraam een kampvuurtje. Dat is leuker dan een boek lezen! Ik loop met mijn glas in de hand naar buiten. Er komen steeds meer mensen bij, voertaal Duits deze keer. Leuke gesprekken, ik ontsteek mijn echte ouderwetse Coleman olielamp! Sfeertje!!
Velen waren ooit in NL en hebben genoten van ..... pannenkoeken!
Ik beloof morgen een pannenkoekenverjaardagstaart te maken.

De volgende ochtend vroeg wakker, ik hang slingers voor de camper van de jarige, ik bak een hoge stapel, wel 40 pannekoeken, ik heb wat versierselen en een kaars. En dadelstroop, ik maak kaneelsuiker.

Iedereen gaat naar de hippiemarkt, ik kan mee rijden.
De parkeerplaatsen zijn al behoorlijk vol maar Daniela stuurt haar camper ergens tussen. We lopen over de markt, ik wil NIKS kopen maar heb binnen een kwartier een prachtig geel hansop, met vleugels en capuchon met eendensnavel, helemaal de maat van kleindochter Elisabeth! Wanneer wij elkaar binnekort gaan zien aan de Costa Blanca is het carnaval, dus al is het alleen maar voor 1x een verkleedpak. Voor een paar euro, voor een leuke video.
hoop dat ze het wel aan wil...
Ik koop ook nog een katoenen kaftan in prachtige kleur, een bloemig Tshirt, een sapje, een snack... toch weer een tientje uitgegeven, maar voor een kapitaal genoten van de bijzonder sfeer en bijzondere mensen.

Terug op de camping eerst met de honden naar het strand, Daniela uit Duitsland en Roland, een mooie man uit Guadeloupe, in de zomer badmeester in Rocamadour.
We lopen, heel ver toch wel, te ver eigenlijk voor mijn zere voet. Ik voel me een oud wijf..... en dat ben ik natuurlijk ook, bijna.

‘s Avonds het verjaardagswijntje bij weer heel veel haardvuur.
Mijn pannekoekentaart was een succes. Eerst het kaarsje uitblazen, dan gaat de schaal rond, stroop erop en oprollen....
Roland maakte een heerlijke guiche.....
dan komt er een gitaar, en een mandola (grote mandolien),
Een prachtige avond, zo wil je wel jarig zijn.

Het is inmiddels februari geworden.
Ik word wakker van regen!!
Prachtige regenboog, maar dat duurt maar even.
Op facebook startte ik november 2015 een pagina ‘wintercamperaars’, inmiddels 587 leden!
De meeste leden kijken alleen, maar laatst deed iemand een oproep: waar staan solo’s dan in de Algarve? Ik meldde me en kreeg een chat terug.
Marc wilde op zijn motor eindje touren en ff komen kijken dan. Ik nodigde ook mijn solo buren uit, op een pannenkoekenlunch, het was leuk&lekker! Marc had een reservehelm mee genomen, maar helaas werd het te koud voor een motorritje achterop.
Hou ik tegoed.

Ik rij weer naar Miki’s Place, heb nu problemen met de kabel van t fietsenrek. Mijn sateliet schotel draait ook niet meer, heeft een stormvlaag over zich heen gekregen. Er gaat deze overwinter veel stuk! Gelukkig ben ik, op mijn rechtervoet na, nog behoorlijk heel.
Bij Mikki’s heb ik technische hulptroepen...... en ik heb beloofd zuurkool te maken, ik heb nog een XXL Unox Rookworst!!
Ik sta op een hoge plek, dus wijds uitzicht over het ‘kamp’. Er komen steeds meer campervelden bij, voor mij wordt het te groots, de sfeer is anders geworden.
Wel leuk dat meer oude vriendjes daar zijn gekomen, ik drink koffie bij Martin&Diny, dan komen ineens ook Peter&Anny aanrijden!!
We zitten in de zon, steeds bloter, het wordt te warm.
Er bloeien klaprozen tussen de campers, wat is dit een mooie tijd om hier te zijn :) we krijgen sneeuwfoto’s uit NL, Brrrrrrrr

We rijden op zondag naar de rommelmarkt in Lagos. Marijke met Nel in de 2persoons auto, Nol&Marian bij mij, op het bankje, want ik heb de bijrijdersstoel eruit gehaald. Dat geeft mij veel meer ruimte, maar vooral minder gewicht.
Onze campers mogen tot 3.5 ton wegen, maar met alle ‘confort’ zoals zonnepanelen, satelietschotel, elektrisch fietsenrek, grote luifel..... en ga zo maar door...... gaan de meeste daarover heen. Je kunt je camper laten opschalen naar 4.5 ton of meer, maar dan heb je C1 rijbewijs nodig en betaal je voor bruggen, boten, tolpoorten een hoger tarief.
Er wordt tegenwoordig her&der gecontroleerd en ieder land heeft andere regels&tarieven voor overgewicht. Omdat ik solo rijd heb ik een 1persoons bed gemaakt en de bijrijdersstoel eruit gehaald. Toch ben ik wslk te zwaar wanneer ik de water & de diesel tank vol heb. Het blijft een gok, in DL moet je terplaatse afladen. Ik heb dus geen bijrijder die ik met fiets en zware tassen naar de trein kan sturen.....
De rommelmarkt is leuk, veel rommel maar ook mooi spul.
Een kraam van een set ronde tafels gedekt met mooie kleden, groot bronzen beeld van Hindoe-godin, omhangen met prachtige sieraden. Mooie stenen, smaakvolle ringen&armbanden. De marktvrouw bleek NLands, ze is paar jaar geleden hier blijven hangen. We kopen allemaal oorbellen, dan blijkt dat we allemaal Lapis Lazuli uitgekozen hadden! Steen voor vriendschap, vertelt ze.
Ze heeft in haar huis in Silves een kamer ingericht voor verkoop,
Marian&Nel kopen daar later een prachtige LL hanger voor Marijkes verjaardag.

We hebben nog een gezellige avond met vuurkorf, dan vind Marijke het tijd om weer eens te vertrekken. We staan hier met z’n allen vanaf 11 januari, alleen ik ben af&toe ff weg geweest.
Zij gaat een beetje touren en dan naar Monte Gordo waar haar zus&zwager in hotel zitten. Daar gaat ze zondag haar verjaardag vieren.
Ik maak ook plannen weer ‘on the road’ te gaan. Eerst probeer ik bij CamperServ naar mijn schotel te laten kijken, maar ze hebben geen tijd, ik ben begin maart aan de beurt. Helaas. Ik wil ook naar Monte Gordo, maar nu nog niet.
Ik rij door naar de ‘gedoog’plek waar Marc staat. Zonder voorzieningen, vlak aan zee. Een prachtige grote vlakte waar zeker 60 campers staan, Marc staat verstopt achter bomen boven op een heuvel. Zo ver rij ik niet, ik parkeer aan de rand bij de strandopgang. Marc komt me halen voor een borrel. Een heerlijke fles koele cava, maar eerst een kop zelfgemaakte verse groente soep.
Mmmmm..... goede kok. Ik mag blijven eten: zalm, tagliatelle in Spinazie saus!!
Met volle buik & zaklantaarn word ik thuis gebracht, voorzichtig! over het kiezelpad.
Hier is het echt donker, de hemel vol sterren, het is helder&koud.
De volgende dag stralende zon, ik loop naar het strand en blijf lopen, totdat ik bij een strandcafe kom, water! &koffie.
Met blote voeten door zand &zee, goede oefening voor mijn voet.
Ik besluit dat ik geen haast heb en blijf de hele dag en nog een nachtje. Mijn zonnepaneel werkt prima, dus stroom genoeg.
Marijke is inmiddels op de camping Monte Gordo en heeft haar familie ontmoet. Een paar SoloVrienden zijn er ook, maar niet met de camper. Zij huren al jaren hier 3 weken een appartement. We spreken morgen af, Happy Hour om 4 uur bij ‘de rode stoeltjes’ aan de boulevard.

Het is zaterdag 9 februari.
Net als ik mijn huishouden op orde heb en sinasappels sta te persen hoor ik een bekend geluid: een BMW motorfiets. Dat kan Marc zijn.
Hij is op weg naar de markt in Loule, moet prachtig stadje zijn, daar was ik nog nooit. Hij geeft mij de route.
Maar dan belt mijn zoon Floris, whatsapp beeldbellen, wat een uitvinding!! kleindochter is wel in beeld maar wil niet met oma praten, helaas. We babbelen wat en ik laat mijn omgeving zien. Dat is beter dan de NL winter. Gelukkig zien we elkaar binnenkort. Ik heb eind februari in Altea (Costa Blanca) een week een familie-huis gehuurd. De kinderen vliegen vanaf Malta en vanaf Noord Spanje naar Valencia.
Dat wordt een blij weerzien!

Met wat vertraging kom ik in Loule, nog net op tijd om wat van de markt te zien. De overdekte markt is een mooi oud Moors gebouw, de straten eromheen schitterend gerestaureerd, overal groente&fruit kramen.
Het is bekend dat hier op zaterdag de Harley Davidson club verzamelt...... wat een motoren!!!! Heel veel, heel bijzondere exemplaren, veel bekijks.
Veel zwart, leder, metal decorations, tattoos, bier.....
en heel veel touristen met camera’s. Alles in harmonie, maar veel herrie als ze gaan rijden. Ik geniet! En velen met mij.

Dan rij ik naar de camping, het is half 4, Marijke komt me tegemoet.
Ik kan een plek zoeken, maar let op! Er zijn zachte plekken.
Maar die staan dus niet aangegeven...... ik rij me vast in het zand.
Direct stoppen, sleutel eruit, morgen verder want we hebben nu Happy Hour!
Aan de boulevard, tegenover het Casino, groot terras met rode stoeltjes en live music. Daar zitten Metje, Ank&zus, zus&zwager van Marijke, Nol&Marian en Nel. Een gezellig weerzien, pilsje voor een euro, zon&muziek gratis. Nol trakteert op bitterballen! Bijna alle gasten zijn NL.
Na 6uur wordt t fris, ik fiets terug naar de camping, wil nog een ‘4ladies-finger taart’ maken voor Marijke. We gaan om 11 uur zingen, ik moet zorgen dat de vlaggetjes hangen voor ze haar bed uit komt.
Marian&Nel hebben een lied gemaakt op melodie Droomland, ik moet dus nog op de accordeon om te oefenen.

Ik heb voor dag&dauw de vlaggenlijn opgehangen.
Om 9 uur staan er al 2 stoere mannen met schoppen voor mijn deur. Ze komen mij ‘lostrekken’. Ik heb me vannacht vast moeten houden in bed, want ik stond erg scheef! Nu worden de wielen uitgegraven (was maar weinig want ik heb ik me nauwelijks ingegraven), rijplaten en rubber matten in het spoor gelegd, de kabel aan de mooie rooie bus van Gerard en...... een fluitje van een cent.
Ik moet een andere plaats zoeken, maar ik vind dit een mooie plaats, aan de rand van het bos. ‘sMorgens met mijn neus in de zon.
Ik sta nu aan de andere kant van de boom, prima zo!
Ik beloof de heren een maaltijd te koken, nasi uiteraard.

Om 11 uur lopen we zingend, ik met accordeon op de buik naar Marijke.
Veel NLanders hier, maar de buitenlanders kijken verbaasd.
Het is een feestje, met vlaggetjes, een lied, koffie&cake, sapjes, toastjes......
het duurt niet te lang want dit is een hermetisch gesloten camping: bezoek moet een pasje halen, voor €1 mag je 3 uur op bezoek.
Vanavond gaan we met 10 man naar het bekende restaurant Tapas, waar we voor een tientje een 3 gangen maaltijd krijgen, met wijn, daarna koffie&likeur.
Waarom zit het hier vol NLanders??

De camping is mooi, ik sta onder de dennebomen, je struikelt over de denneappels en het mulle zand.
Heel Monte Gordo blijkt vol te staan met de rode stoeltjes van bekend biermerk.
Lange boulevard met hoofdzakelijk terrasjes, er is een NL winkel, een eetcafe Willem..... maar het ziet er gezellig uit. Op veel terrassen live muziek.
Veel hoge hotels, appartementen, mooie architectuur.
En dus overal pensionado’s met korte broeken en bruine koppen.
Langs het strand is een breed houten wandelpad, over de volle lengte van Monte Gordo. Eigenlijk mag je hier natuurlijk niet fietsen, maar het is laagseizoen en ik moet niet te ver lopen. Ook hier vele eet gelegenheden, wijds uitzicht over de zee, in de zomer wslk stampvol.
Aan het zuideind liggen de vissersbootjes op het strand, een kleurige bende met vlaggetjes, rotzooi, vissers die hun netten boeten. ‘sMorgens komen de platbodem boten terug van zee en worden met een traktor het strand opgesleept. Ik ben dit met Marijke gaan bekijken, veel foto’s&video’s uiteraard.
De netten worden aan boord leeg gehaald, wat een gepruts! Want die inktvissen zitten volledig verstrikt. Ik zou zeggen: schaar erbij...... maar de netten mogen natuurlijk niet stuk. Het valt ons op dat de meeste vissen niet meer bewegen, allang gestikt dus.
We wilden nu wel lunch met verse vis, maar het is nog te vroeg, de BBQ is nog niet aan. Dus fietsen we verder, op zoek naar het Nepalees restaurant, voorheen in Ferragudo, om de groeten van Rika over te brengen.
Als we het gevonden hebben is het de verkeerde, maar wel familie. Er wordt gebeld en we worden opgehaald. Ik ken Manalita wel, heb in Ferragudo bij haar geluncht. Het restaurant heet nu Taj Mahal en serveert India lunch. 7 servings, van snack tot hoofdgerecht, met drankje, €11.
We gunnen haar de omzet, het is lekker, dat verse visje komt een volgend keer wel.
Er worden foto’s gemaakt, geappt naar Rika en dan ook nog geskypt.
We hebben de buik zo vol dat we besluiten de fietsroute door het bos aan de andere kant van de weg te nemen. Prachtig!!! Vooral de houten paden naar het strand, je fietst door geurende bossages en komt bijna niemand tegen.
Uiteindelijk staan we voor het water, de monding van de Rio de Guadiana, aan de overkant Spanje. Er staat een hijskraan, vrachtwagens met grote stenen, hier wordt een km lange pier gemaakt. Gewoon als wandelpier.
De volgende ochtend gaat Marijke met haar familie op de fiets naar Vila Reale, dan met het pontje over, naar Spanje. Ik ga mee.

14 februari, Valentijnsdag, mijn kleindochter Elisabeth is nu 2 jaar.
We moeten vroeg, om 9.30uur op de pont, want in Spanje is het een uur later.
Om 11 uur lopen we dus door dit leuke stadje. Heel andere sfeer! Mooie winkeltjes, mooie pleinen met glazuur betegelde banken&fonteinen.
We drinken koffie en gaan dan ieder onze weg, over 1.5 uur terug voor lunch.
Ik had op de kaart al de Lidl gevonden..... hoe romantisch ! Mijn zonen hadden nl een foto gestuurd: deze week Grolsch Beugels in de aanbieding, bie de lidl, in Spanje, maar ik ben in Portugal.
Omdat wij elkaar volgende week zien, en ‘wij geen bier drinken maar Grolsch’ fiets ik met 2 lege fietstassen naar een giga Lidl. Hoe maak je je kind gelukkig?
We hebben een kleine lunch en ik fiets nog een uurtje door het uitgestorven stadje, Spaanse Siesta is volledig en duurt lang.
Terug in Monte Gordo loop ik nog ff langs de camper van Wim&Wilma, reisgenoten in 2013, door de Baltische Staten &Petersburg. Ik was ze vorig jaar ook al in Portugal tegen gekomen. Tijd voor een pilsje, en dan voor een laatste pilsje naar ‘het terras met de rode stoeltjes’ om afscheid te nemen van de rest van de groep. Morgen ga ik rijden! Dat had ik al vaker gezegd, maar er komt steeds iets leuks tussen en dan ga ik graag voor Plan B.

Ik had op facebook gelezen dat campermaatje Andy met panne stond. Met 2 reisgenoten staan ze op een kale CP te wachten op een onderdeel.
Er is daar plexat en niets te doen, dus ik ben welkom.
Ik beloof voor eten te zorgen.
Ik rij om 12 uur de camping af, bij de ingang stopt een NL camperbusje om in te checken, ik waarschuw ze voor zacht zand! Maar ze kennen deze camping al.
Bekend gezicht? wederzijds.... het zijn Frans&Adri, van de Turkije reis. Leuk! Maar geen tijd voor een praatje.
Eerst in Vila Reale langs de Lidl voor verse groente.
Zo kom ik tegen 5 uur aanrijden, we drinken een borrel in de zonsondergang en ik maak een pan Sajur Lodeh, groentesoep dus. Het is meer een groentesaus geworden en ik heb ook nog een beetje rijst. Lekker!!! Maar om 7 uur is het donker & koud. Zij doen de afwas en ieder duikt zijn camper in. De camper van Andy is klaar, een nieuwe vlinderklep, ze gaan morgen vroeg rijden.

Hier is flitsend snel Wifi, dus ik probeer Netflix. Werkt uitstekend! Dus ik kijk verder met een serie die ik begonnen was. Dat werd dus nachtwerk..... met een wijntje, kacheltje op de voeten....
Ik wordt wakker om half 9, denk ik, maar mijn wekker staat nog op spaanse tijd.
Het is bewolkt, Ria laat haar hondje uit en zegt dat t te koud is om buiten koffie te drinken. Ze gaan rijden, ik zwaai ze uit.
Ik had nog geen duidelijk plan, maar omdat hier stroom&wifi is besluit ik deze dag alle digi dingen te updaten, uploaden, opladen.... op een lege CP want de overnight campers vertrekken allemaal.
Ik draai mijn camper op een betere plek, zicht op de poort waar de kampeerwinkel is en veel zaterdag klanten komen. De zon breekt door en ik gooi de schuifdeur open.
Ik begin foto’s te sorteren, alles is nu gedeeld met de iCloud.
Eindelijk tijd om mijn februari-verhaal af te schrijven, morgen rij ik verder Spanje in, richting Costa Blanca, zie wel hoe ver ik kom. bij IKEA in Murcia kan je overnachten, daar is vast wel plek.
En dan door naar Albir, waar de camping vol is...... misschien gaat er iemand weg, anders verstop ik mij op een parkeerplaats. Blij dat ik een ‘bus’ heb, niet zo herkenbaar als camper.
Zaterdag komen de kinderen vliegen, ik kan om 4 uur in ‘het huis’ en hoop dat de camper daar kan staan.

Dit was weer liefs van lijn, 6 weken Portugal.
Begin maart rij ik naar NL, ik wil mijn 70e verjaardag in Bergentheim gaan vieren.
Als je wit komen, stuur dan even een bericht en je krijgt een uitnodiging.