Overwinteren, november 2018 Spanje

Ik ben al 3 weken in Portugal, pas nu mijn verhaal Spanje.

25 oktober vertrok ik om 8uur in de ochtend vanuit Meze, zuid Frankrijk.
Bijna 900km te gaan naar de familie in Gijon.
Ik had ze 13 september uitgezwaaid op vliegveld Valletta, waar ze juni 2014 waren gaan wonen.
Ik koos voor de tolweg, de reis verliep voorspoedig.
Camper rijden is genieten! Ik heb een heerlijke stoel, prachtig uitzicht, lekkere muziek...... Keuken&koelkast, bed&toillet binnen handbereik.
Regelmatig ff pauze, ik ging als een speer. Was ineens bij de grens: Spanje!! Ik besloot door te rijden.
Om 19 uur parkeerde ik op de bekende parking,
De motor van mijn elektrisch fietsenrek is stuk, dus ik heb hulp nodig.
Floris kwam mij met een ‘witte fiets’ halen. Mooi systeem: op verschillende locaties staan fietsen in een rek, met je creditpas klik je m los, je kunt m op iedere locatie achterlaten.

Om 19.45 pakte Elisabeth het kadootje van oma uit! Wat is die kleine meid een peuter geworden in die 6 weken.
Om 8 uur zat ik met Floris&Alicia aan een heerlijk glas Chablis, een echte uit de franse wijngaard. Dan voor de 3e keer deze week: mosselen!

Fijn om het stel in hun nieuwe huis te zien, ze zijn er helemaal gelukkig. Eli heeft een nieuw bed, waar ze zelf in&uit kan klimmen. De ‘logeer’kamer is Floris’ kantoor, hij werkt 20 uur per week online. Maar ik slaap lekker in mijn camper. Floris brengt me met de fiets naar huis.

Helaas was het weer slecht en Elisabeth koortsig, dus niet wandelen en naar de speeltuin. Ze gaat iedere ochtend naar de peuterschool, vindt dat leuk, maar als je niet fit bent.... we hebben haar eerder opgehaald en toch maar weer naar de dokter. Oorontsteking? Weer een kuurtje dus.
Ik maak een grote pan zuurkool&rookworst en we hebben een family-chat met Malta.
Wat leuk!!! In Malta zitten ze op het dakterras, we zijn erbij, op groot tv scherm, er wordt heen&weer gelopen, drank gehaald, Eli praat&zwaait naar de bekende mensen op de tv maar helaas de camera staat aan de zijkant, dat moet nog ff aangepast worden.
Wat heerlijk om zo mijn hele gezin bij elkaar te hebben.
Lang leve de moderne communicatie middelen!
toen ik met Jan in Suriname woonde moesten we een telefoon gesprek aanvragen, dat duurde vaak 3-4 uur, was duur en slechte kwaliteit.

Alicia moest het weekend ‘op proef’ werken in een restaurant, maar er was eigenlijk niets te doen. Dus wij besloten daar te gaan lunchen.
Met de taxi door de stromende regen, heerlijk gegeten en nog ff door de wind langs de zee gelopen. Er stonden auto’s geparkeerd met sneeuw! Ik maak een sneeuwbal, Elisabeth vindt t niet leuk.
De snelweg naar het zuiden was afgesloten, 60cm sneeuw gevallen. Alleen toegang met sneeuwkettingen en die heb ik dus niet mee genomen want mijn vorige camper had een andere bandenmaat. Nieuwe kettingen moesten €450 kosten !!! Laat maar.
Weer een taxi, die zette mij af bij de camper, ik genoot een heerlijke avond met een dvd’tje. Regen op t dak, kachel aan..... prima!
De regenachtige Zondag zijn we naar het aquarium gegaan, plezier voor oud&jong, veel ouders met kinderen dus.
Maandag met Ali&Eli naar de opa&oma in Oviedo. Ik ontmoette ze vorig jaar op het huwelijksfeest. Omdat ik in de straat van Floris niet met de camper kan stoppen was t nog een hele klus om het auto kinderstoeltje en de wandelwagen binnen te krijgen. Wat een gedoe! Dat ben je gauw vergeten als ze groot geworden zijn.
Het was een gezellige spaanse lunch, maar de communicatie beperkt zich tot glimlachen. Ik spreek geen Spaans en zij alleen maar. Gelukkig was er het slimme neefje Pablo, 12 jaar, leert engels op school en wil graag oefenen.

Ik breng de familie weer terug naar Gijon, Floris komt aanlopen onder een grote paraplu. Kinderwagen eruit, kind erin, stoeltje eruit........ we nemen snel afscheid want ik sta op de taxi standplaats.
Ik rij weer naar Oviedo, daar weet ik een goeie CP, daar kan ik water lozen&laden. Floris belt of ik goed ben aangekomen, we zitten een uur aan de telefoon en praten meer dan we de laatste 4 dagen deden. Quality Time.
Het leven met een kind, huishouden, thuiswerk........ drukdruk....... volgende keer gaan we een avond samen de kroeg in !

Maar ik heb mijn kleindochter weer gezien!! De volgende keer zal pas zijn in februari, na haar 2e verjaardag, dan komen we samen aan de Costa Blanca.
Ik vanuit Portugal, Floris met Ali&Eli uit Gijon, Alexander&Victoria vanuit Malta.
Ik moet wel heel wat regelen om mijn kinderen te zien.
Gelukkig heb ik hiervoor nog energie, tijd en geld.

Dinsdag 30 oktober
De snelweg is weer sneeuwvrij, ik rij in stralende zon, langs oogverblindend witte bergen naar het zuiden.
Ik wil naar Salamanca, daar heb ik ooit een flitsbezoek gebracht.
Helaas, wanneer ik daar om 3uur ben rij ik in stromende regen, dus ik rij door.
Om 5 uur ben ik in Caceres, mooie camping, wijntje in de laatste zonnestralen en lekker eten maken. Ik bel met campermaatjes die inmiddels in Sevilla staan.
We spreken af: morgen om 5 uur Happy Hour, ik zorg voor eten.

Van Caceres naar Sevilla is geen 300km, dus tijd genoeg. Het is mooi weer, tijd voor schoonmaak!! Mooie camping met een prive ‘badkamer’, na technisch support ook warm water, dus aan de poets.
Helaas was de CP in Sevilla voor mijn TomTom niet te vinden, het werd een touristische route, inclusief veel files.
Op mijn PolarSteps kan je zien dat ik 7x de brug over ben gegaan !!!
Uitendelijk om 5 uur bestemming bereikt.
Toen kwam een bericht van de maatjes: zij stonden met taxi in de file...... dus ik had nog tijd genoeg om de maaltijd voor te bereiden.
Wat was het fijn om elkaar weer te zien. Het reisverslag van Nol&Marian en Jaap die 6 weken door Marokko reden met de nodige ontberingen, Els die familie bezoekjes bracht in Spanje en in Jerez bij de anderen aangehaakt was.
Heerlijke verhalen, eten&driken.
De volgende dag beloofde zomers te worden.
Na ontbijt, koffie&klussen was het om 12 uur in de camper 26.7 graden!!
We gingen op de fiets de stad in (er waren 2 mannen om mijn fiets van de drager te tillen!!)
Marian had de stadstour fantastisch voorbereid, ik laat mij leiden (niet mijn sterkste eigenschap). We fietsen door prachtig park, veel wandelaars, een paleis schitterend betegeld, vijvers, waterfietsen, flamenco dans&muziek.....
Het was 1 november, Todos los Santos, allerheiligen dus.
We kwamen in de wijk Triana, waar hekken geplaatst werden, er zou om 4 uur een processie langs komen, de lokale heilige Senora de la Esperanza.
We proefden de sfeer en gingen lunchen op een terras aan de rivier.
Daarna schaarden we ons tussen het wachtende publiek. Eindelijk kwamen de ‘voorlopers’ met trommels en blazers en volgelingen, jong&oud met lange kaarsen in trage treurpas. Het duurde en duurde...... wij gaven op en probeerden achter de menigte langs bij onze fietsen te komen. Dat was een bizondere ervaring... op het claustrofobische af.....
Marian is nog ergens bovenop geklommen en heeft prachtige foto’s gemaakt.
Op tijd (5uur Happy Hour!!) terug bij de campers, waar we in de laatste zon een aperitief genoten, in gezelschap van een paar schattige prachtige lieve zwerfkittens. Een beeldschone siamese, NEE we nemen jullie NIET mee.

We besluiten de volgende dag naar El Rocio te rijden, een bijzondere bedevaartsplaats waar met pinksteren ruim miljoen pelgrims naar toe komen, meestal te paard &huifkar. De wegen zijn breed en van zand, de huizen als in cowboy films, met een houten hek om je paard te parkeren.
Door de week wonen er 2duizend mensen, maar in t weekend is er altijd wat te doen. Processies, huwelijken, dopen, de kathedraal zit vol.
We treffen elkaar op naastgelegen camping, Happy Hour en hebben allen een stukje ‘tapas dinner’ voorbereid.
Ik kon dus weer lekker de keuken in. De heerlijkste dingen kwamen ter tafel, Jaap schonk een verukkelijke gaspacho (koude soep, in literpak te koop).
De volgende dag WASdag met stralende zon & Wind.
Er werd met veel verstand gekeken naar mijn fietsenrek (motor idd stuk), en satelietschotels (alleen Nol&Marian hebben tv ontvangst). Zonder resultaat.
In de middag fietsen we het stadje in, slecht idee, in t mulle zand kan je niet fietsen. Ik was hier al 2x eerder, de laatste keer heb ik me in een paardentram rond laten rijden.
We raken elkaar uiteraard kwijt, Marian heeft zich naar binnen laten lokken bij een feestelijke bijeenkomst van een broederschap. Wij sluiten aan en krijgen ook drank&spijs. Wij voelen ons vereerd, maar anderszijds zijn wij ook eregasten. Communicatie gaat deels in t frans, het is een geweldige ervaring om ff geen tourist te zijn. Zo reis ik t liefst.

Zondag brunch.
Ik test mijn ‘wonderoven’ en bak prachtige Scones!
Veel te veel lekkers op tafel....... smullen.
Nu een flinke wandeling? Nee hoor, we stappen in een grote 4WD bus om ons 3uur te laten rondrijden door het natuurgebied Donana. We zien een lynx!!! En veel herten. En heel veel vogels. Verrekijkers in de aanslag en een vogelboek met plaatjes&namen.
Mooi, maar met vogels heb ik niet zoveel.
Het is een mooie tocht door het natuurpark, dat tot mijn verbijstering vol ligt met picknick troep. Ieder weekend komen hier vele volle huifkarren op pelgrimage en hun cultuur heeft nog niet gehoord van ‘laat niet als dank...’
Iedere maandag komt hier de gemeente reinigings ploeg.

We laten ons afzetten in het stadje, het weekend is bijna voorbij, dus het wordt weer stil. Kunnen nog net een kaarsje branden in de speciale ruimte tegenover de kathedraal. Dan vinden we nog een restaurantje, leeg maar open en genieten een heerlijke maaltijd. We lopen in t donker naar huis, dan met zn allen bij N&M op de bank om ‘boer zoekt vrouw’ te zien.

Maandag rijden N&M en Jaap richting Portugal, Els blijft nog een dagje, zij gaat terug naar NL. Ik blijf dus ook nog een dag.
Wij zwaaien uit en verplaatsen onze campers, weg van de bomen zien wij misschien Astra 3?
Helaas, mijn huishoudaccu is leeg, normaal red ik t met mijn zonnepanelen, maar we staan al 4 dagen. Ik had me niet (voor €6.50 per dag!!) aan laten sluiten op stroom. Nu niet genoeg spanning om mijn satelietschotel naar beneden te laten.
Op de nieuwe plek neem ik wel stroom dus, accu opgeladen, maar de schotel geeft geen krimp en blijft trots rechtop staan.
Ik vraag Els of zij nu ontvangst heeft? Zij schakelt in, schotel gaat draaien, zoekt, draait...... en klapt weer in ??? Wat ??? Naar voren !!! En ligt dus over haar dakraam. Hellup !!! Wij begrijpen er niets van en ‘onze mannen’ zijn net vertrokken naar Portugal.
Wij verdiepen ons in de gebruiksaanwijzingen (die van mij in t duits). Het is maandag, mijn helpdesk in NL is gesloten, ik bel met de leverancier in Duitsland..... dann ist er kaput wahrscheinlich.

Balen dus, wat is wijsheid? Zo kunnen we niet rijden morgen.
Els gaat op zoek naar een ladder, ik ga eerst douchen.
Er was net een NL camper aangekomen, ik ga vragen of iemand straks kan helpen de schotel op te vangen wanneer we m dr af gaan schroeven.
Ja hoor! Klaas komt zo wel even.
Even later hebben Els&ik een man op ons dak, nog even later hebben we allebei een schotel op ons bed...... zo beleef je nog es wat. We bieden ze een drankje aan, maar zij willen eerst het stadje in lopen.
Als t donker wordt staan de gezellige buren voor de deur.
Els heeft de grootste camper, ik heb een halfvolle 5liter doos wijn uit de Ardeche, het werd een ontzettend gezellige avond.

Dinsdag, 6 november.
We hebben geen haast, drinken nog ff koffie en ik zwaai Els uit, zij rijdt terug naar NL met een zwaar beladen camper. Marokkans aardewerk van N&M en Jaap, dat zijn de kerstkadootjes maar die mee te nemen in het vliegtuig....?
Ook de motor van mijn fietsenrek gaat alvast naar NL.
Ik rij ff later via wondermooie route langs de kust richting Huelva.
Naar Portugal! Bedenk me op tijd de internationale dieselprijzen te checken.... oef.... Portugal is duur geworden. En niet alleen de diesel, zal later blijken.

Adios Espagna,
Het was kort&krachtig,
Gijon, Sevilla, el Rocio, Huelva
Toch bijna duizend km.

Dit was liefs van lijn op wintertour,
wordt vervolgd in Portugal