November 2018, Portugal

November, Portugal.

Ik rij de lange brug over, Rio Guadiana, registreer mijn kentekenplaat&credit card, deze keer ga ik niet ‘zwart’ over de tolweg.
Welkom in Portugal.

Op advies van Koos (die al 3jaar op Miki’s Camping woont) heb ik in Spanje vol diesel gegooid, ik kan ruim duizend km verder, de prijs schijnt hier flink gestegen te zijn. Op mijn 100liter tank heb ik dus €20 verdiend? Maar dat geef je ook zo weer uit aan de tolweg.
Deze weg is prachtig en rustig, slingert zich door het mooie landschap.
Het alternatief is de N125, een paar jaar geleden ‘under contruction’ nu vol rotondes. Dat schiet niet op en ik wil Happy Hour bij Mikki’s Place zijn!

Dat lukte, ik vind een mooi plekje en spoed me naar de bar, waar een aantal oud-bekenden. Het is dinsdag, dus Kip Piri Piri &frites&sla, ook nog een toetje.
Smullen voor een tientje! &doggyBag, want een halve kip is mij teveel.
Morgen komt Koos bij mij eten,
En overmorgen gaan we (Koos heeft een leuke ouwe Suzuki) lunchen met Rika, die al jaren in Ferragudo woont.
Het voelt als thuiskomen en dat is t ook.
Nol&Marjan en Jaap staan op de CP van Casteren, half uurtje verderop, maar ik vind deze plek heerlijk, al is het alleen al omdat er een BAR is waar je solo naar toe kunt gaan.
Toen ik hier januari 2016 voor t eerst kwam had ik dat al snel in de gaten.
Ben toen 6 weken gebleven!

Wanneer ik de volgende dag een ‘ladder’ geregeld heb om de schotel weer op t dak te monteren, staan er direct 4 mannen klaar om te helpen.
Vrouw alleen.......
de schotel staat weer, maar ....... draait niet :(
Niet echt belangrijk, hier is genoeg afleiding.

Ik blijf een paar dagen en rij vrijdag naar Van Casteren om Marjan’s 70e !! verjaardag te vieren. We hebben een middagvullende tapas-lunch voorbereid. Met taart, bubbels en vooral..... ZON en gezelligheid.

Ook Jaap heeft nog ‘sateliet problemen’, hij kocht een 2ehands schotel van een meter doorsnee!!!
Jullie vragen je af of wij niet zonder tv kunnen? NEE
Je reist solo, het wordt om 5 uur kil, dan donker, dan koud. Dat zijn lange avonden.
Ik heb nog nooit zoveel tv gekeken als tijdens mijn 1e solo wintertour.

Zaterdag rijden Jaap & ik naar de CP MotorHomeFriends, waar al jaren bevriende solo’s staan (oa Theo & Ciska). Belangrijk om daar om 13u te zijn, want ff later begint het BBQ spektakel.
Er staat een lange tafel waarop de heerlijkste salades, frieten en veel warmhoud schalen vlees uitgestald worden .
Verplicht 3x opscheppen, anders mag je niet deelnemen aan het toetjesbuffet.....En dat is waar we eigenlijk allemaal voor komen.
Pedro verzorgt een geweldige maaltijd maar zijn (NL) vrouw Mireille bakt een verzameling taarten........ onbeschrijfelijk !
Wanneer we geen p... meer kunnen zeggen komt de BINGO, kaartje is inclusief.
Pedro maakt er een feestje van, zelfs na 3x kan je nog wel lachen om zijn grappen.
Moe&voldaan verlaten wij het ‘restaurant’ wat in de loop van de laatste jaren ‘gebouwd’ is door vele vrijwillige handen van een groep deels vaste bezoekers.
Leuke locatie, voorzieningen zijn minimaal, sfeer is optimaal.
Iedere dag is er wel wat: shopping bus naar winkelcentrum, soepdag, spelletjes..... kortom een place to be.
Zondag rij ik naar een andere bekende CP: bij Andre, in Messines.
Daat staan campermaatjes Peter&Anny. Ooit solo’s maar zij vonden elkaar. Zij lanceerden de naam Solex, nu ook een groeiende groep.

Mijn schotel draaide nog steeds niet, dat is een prima aandachts-trekker blijkt. Weer een paar gezellige heren die het (ook niet) weten bij mijn camper.
Zo ontmoet je steeds meer camperaars :)
Ik rij terug naar Mikki’s Place, daar vind ik niet iemand die mijn tv aan de praat krijgt, maar wel een sterke man die mijn fiets van mijn (niet)lift kan tillen.
Ik fiets naar Armancao de Pera, gezellig stadje aan zee. De CP aan het strand is vrijwel leeg, je mag er nl geen stoelen meer buiten zetten (camper gedrag niet toegestaan).
Het is weer dinsdag dus weer PiriPiri KIP.
Weer een doggyBag en de volgende dag komt ‘sterke man’ Rudy eten.
Hij blijkt een geweldige motorfiets bij zich te hebben: een prachtige GoldWing staat daar...... ooooooo..... mag ik achterop??
We maken een tour, dit is niet te vergelijken met mijn motor-memory: vakantie met Gijsbert op zijn Triumph Bonfille, 1973.
Dit is riant, brede stoel met armleuningen, bij acceleratie word ik diep in de leren kussens gedrukt. Ik geniet! We rijden ff langs bij Van Casteren, waar mijn vriendjes niet eens verbaasd zijn dat ik stoer onder die helm tevoorschijn kom.
Ook nog ff langs Silves, waar mijn belgische campermaat Hans (ook motorrijder) direkt opkijkt bij het horen van motorgeronk.
En ik weet weer zeker: ik zal in dit leven nooit een eigen motor kopen, want wat ik mooi vind kan ik niet zelf besturen.

Naast me komt een wit ‘campertje’ te staan, eigenlijk een beetje lange bestelauto, soort Kangoo maar anders. Vrouw loopt wat heen&weer, achterklep open en een mooi gordijn ervoor, in de late zon.
Ik kan dit lui vanuit mijn stoel bekijken, dit is campingvakantie!
‘SAvonds zie ik deze vrouw, in de zithoek in een luie bank. Ik sta aan de bar, maar ga een praatje maken.
Ze is Vlaams, wat hou ik van dat taaltje!
We hebben al gauw een gesprek, wisselen facebook pagina’s voor alleenrijdende (winter) camperaars. Leuk! We worden dus facebook vriendjes en ik zie op haar pagina dat ze prachtige tekeningen maakt!
Ze heeft haar auto zelf verbouwd tot slaapwagen, onder haar bed een opklapbare ‘rolwagen’ want ze is slecht mobiel.
Helaas vertrekt ze de volgende ochtend naar een andere plek waar ze met haar wielen uit de voeten kan. Hoop je weer te ontmoeten Dammy!

Ik rij met Koos in zijn Suzuki jeepje richting Montchique. Daar zijn onlangs enorme branden geweest, veel natuur verloren gegaan, ook huizen, maar gelukkig net niet het huis dat Norbert daar kocht.
Norbert stond krap 3 jaar geleden naast ons op Miki’s camping. Hij was met ‘warme handdruk’ door zijn werkgever de laan uit gestuurd en had zich een mooie buscamper aangeschaft. Geheel onbekend met het camperleven kwam hij in Portugal en had de smaak al snel te pakken. Vorig jaar kocht hij een stukje grond met oud huisje, dat hij wonderschoon gerestaureerd heeft.
Wij werden uitgenodigd voor een lunch. Het was smullen op alle fronten. Het weerzien, de lunch, het huis&uitzicht, de verhalen en tenslotte........ de Portugese buurman die ons liet proeven van zijn zelfgemaakte wijn.

Zaterdag 17 november, ik verhuis ik naar de CP in Silves.
Daar staan Hans&Cookie, Martin&Diny........ dus Happy Hours & heerlijke BBQ kip van Hans. Morgen maak ik nasi!!
Zondagavond nog ff het stadje in gelopen naar het gezellige jazz cafe.
De volgende dag krijg ik bericht dat mijn reismaatjes van de herfsttour, Marijke & Nel, inmiddels ook in Portugal zijn aangekomen.
Zij komen naar Silves, precies op tijd voor de zigeunermarkt.
We hebben veel bij te praten, hoewel ik hun reis langs de Spaanse kust gevolgd heb via Marijkes heerlijke reisverhalen op facebook.
Wat had ik daar graag deelgenoot van willen zijn, maar ja, ik ging naar mijn familie in Noord Spanje.

Nel&ik nemen een gezond besluit: wij gaan zwemmen, in het naastgelegen wedstrijd bad. Voor €3 kunnen we 1.5 uur zwemmen, sauna, stoombad, jacuzzi.....
we hebben heerlijke dagen,
stadje in, wasdag, gitaar&accordeon..... relaxxxxx
Shoppen, koken, eten....
Marijke beschildert prachtige steentjes.
Na wat telefoontjes met de sateliet leverancier in NL krijg ik instructies.
Hans doet een poging en krijgt mijn tv weer aan de praat!!
Marijke heeft een slimme constructie bedacht waarmee ik mijn fiets op mijn fietsenrek kan takelen.
Handige meid!! Heeft al nachten lang liggen bedenken..... heeft katrolletjes en kabel gekocht. Uiteraard staan er prompt 4 mannen omheen die wel willen ‘helpen’ en hun (betweterige) ideeen spuien, maar Marijke laat zich niet van haar troon stoten! Ze mogen de ladder vasthouden en mee-denken en toegeven dat dit een slimme oplossing is .
Helaas is de kabel niet sterk genoeg, de fiets erg zwaar, dus idee prima maar uitvoering moet aangepast.

Ik maak een heerlijke chocolademousse taart en fiets naar Apple Service in Lagoa, want mijn iphone heeft in mijn badtas in het sop gelegen :(
Vloeistof schade, valt niet onder garantie.
Maar het was wel een prachtige fietstocht! Tussen de wijnstokken en citrusbomen. De sinasappel oogst barst bijna los, er zijn langs de straat al zakken te koop.
Als ik thuis kom staat de BBQ al aan en Hans maakt echte Vlaamse Frieten.
Diny&Marijke concerteren met accordeon&gitaar, met zang van Nel.
En dan wordt t koud! Dus ieder weer op tijd in zn camper, deze keer heb ik weer tv!! De dagen vliegen voorbij.

De 4e zondag van de maand is er hippie-markt in Barao de Sao Joao.
Dit is het ‘hippie-dorp’ waar een vriendin van mijn zonen mij 3jaar geleden al op attendeerde. Ik was er nog niet aan toe gekomen, maar nu sprak ik af met Marijke & Nel. Zij rijden rechtstreeks naar een camping aan zee, daar staat Dammy, zij heeft voor ons (de laaatse?) plaatsen gereserveerd.
Ik neem de route langs Montchique om meer te zien van het verwoestend vuur. Indrukwekkend te zien dat natuur zich zo snel herstelt, al veel nieuw groen tssen zwart geblakerde stammen. Vooral eucaliptus brandt heel snel, en daar staat het hier vol mee. Er zijn over de bergen inmiddels brede brandgangen ‘geschoren’ om te voorkomen dat het vuur overslaat.
Wanneer ik vlakbij de camping ben zie ik de afslag naar Barao en besluit ff te gaan kijken. De markt is morgen pas, wij willen op de fiets daarheen.
Ik kom op modderige parkeerplaatsen waar al veel busjes staan, alle soorten&maten en vooral kleuren! Ik zie honden, zelfs ezels.
Er wordt een vuurtje gestookt, er is nog een mooie plek vrij waar ik ff in schuif.
Ik bel Marijke&Nel dat ik liever hier blijf staan, vooral omdat mijn fiets dus niet zomaar van het rek af kan.
Tot morgen!

Toen liep er iemand voor mijn raam langs, bekend gezicht..... van facebook.
Het is Karina, wij zijn al 3 jaar vriendjes maar nog nooit ontmoet. Zij verhuisde ooit van Belgie naar Finland.
Het werd een heel gezellige avond, we genoten de pre-market met pizza, muziek, gezelligheid, wijn en vega-burgers.
De nieuwe generatie hippies. Veel dreadlocks, tatoos, honden, ouwe buscampers. Ik ruik Bier&Wiet. Alles zag er een beetje modderig uit.
Karina & ik waren opvallend kleurrijker gekleed.
De camper van Karina is over de top beschilderd, door een echte kunstenaar,

De markt wordt druk bezocht, maar je loopt vele rondjes dus kan iedereen mislopen. Ik ontmoet later Dammy, zij vond eeen parkeerplaats in het dorp en reed de markt op haar elektrische rolstoel, door de modder!
Nel&Marijke komen ook naar het blauwe cafe, Caramba.
We wisselen verhalen en plannen. N&M rijden naar Mikki, Marijke moet morgen naar Camperserv, ze heeft lekkage. Nel naar de arts in Albufeira met haar zere knie. Ik sta wslk nog ‘klem geparkeerd’ op mijn mooie plekje en heb geen haast.
Morgen stralend weer, dus ik blijf nog.

Maandag ochtend, de parking is vrijwel leeg, ook de 5 campers met NL jongelui gaan verder, nog een beetje surfen en dan naar Marokko.....
Hoe doen zij dat? Ik dacht dat alleen pensionado’s tijd&geld hadden voor dit soort leven.
De meesten werken online, kochten een oude bus en zien wel.....
Een giga truck (prima om mee naar Marokko te gaan!) is van een jong mens die goed geboerd heeft: zaak opgebouwd, goed gegroeid en verkocht. Hij bouwt droons, vliegt af&toe weekje naar NL. Ik mocht kijkje nemen in de (zelf gemaakte) opbouw van de truck, niet te vergelijken met een camper. Vierkante doos, met keukenblok, tafel&bank, hoog bed, ruimte zat maar zeer basic.
Aan de voorkant van de wagen een rek waarop een motor stond, helaas vorige week gestolen. Aan de achterkant een lange metalen ‘brandtrap’ om naar het woongedeelte te klimmen.
Geweldig! Deze jongeman kwam mij de avond ervoor hulp aanbieden omdat ik last had van een dronken buurman, respect voor de senioren.... dank! Ik voelde me veilig.

Karina blijft nog hier, zij werkt online (docent talen, nederlands, frans, noors en fins), heeft een redelijk vol rooster en goede wifi. Vandaag geen leerlingen dus zij gaat geo-cachen in deze buurt.
Ik had hier wel van gehoord maar nog nooit gedaan: soort schatvinden met je telefoon. Wereldwijd liggen overal ‘schatten’ verstopt, vaak een doosje met een boekje erin, daarin moet je je naam schrijven en op internet aangeven dat je de ‘schat’ gevoden hebt.
Klinkt geweldig! Ik doe mee.
We lopen het dorpje door, telefoon in de hand, die geeft op kaart de route aan.
We komen langs prachtige plekken, maar moeten daarvoor wel over kiezels en door struikgewas. De meters tellen af, totdat je fout loopt, dan tellen ze weer op. Het is nog 10meter, 8...7.....5....2......4.....5.... oeps terug
Dan onder een boom, onder een steen zie ik een plastic brooddoos. Er zitten een paar frutsels in (die kan je ruilen als je wlt) en een boekje waarin Karina haar nickname schrijft.
Op naar de volgende! Die vinden we snel. Nu de 3e! ik ben nu al verslaafd.
Deze is moeilijker want we hebben blijkbaar een verkeerd pad genomen. Het is nog 20 meter, maar later blijkt..... aan de andere kant van een diepe greppel.
We moeten een heel eind om lopen, komen vlak langs de camper en gaan dus eerst lunchen. Ondertussen download ik de app en meld me ook aan als (gratis) deelnemer. Na de lunch lopen we een kiezelpad omhoog, in heb pijn in mijn voet maar loop stoer door. We lopen langs prachtige grote sculpturen langs de weg, komen bij een huis met schitterende beeldentuin. We vinden de schat en maken leuke foto’s.
Nu kan ik 3x ‘gevonden’ noteren onder mijn naam Camperlijn.
Terug thuis doet mijn voet verschrikkelijk pijn, we stoppen voor vandaag.

Het is 3 uur, ik besluit naar Silves te rijden, daar staan Nel&Marijke weer en de andere vriendjes nog. Ik kom precies op tijd voor Happy Hour, de BBQ brandt nog, Hans heeft nog kip, er is sla...... smmmmmmullen.
De volgende ochtend kan ik absoluut niet op mijn voet staan.
Ik strompel&kreun. Dat is hielspoor!!! Roept iemand, doet vreselijk pijn en kan maanden duren.
N&M vertrekken naar de CP waar Marijke haar camper laat staan, ze vliegt naar NL voor de feestdagen. Nel gaat daarna naar CP in Paderne, ik rij naar Mikki’s Place, dat vind ik de gezelligste CP.

De ‘reservado’ plek tegenover de bar is vrij, daar ga ik staan en mag ik blijven staan. Ze hebben in de gaten dat ik slecht loop, en dat zou ten koste van de klandizie gaan. Iemand sluit mijn stroomkabel aan en haalt mijn fiets van het rek, zo red ik me wel een week!
Er komt 1x per week een arts naar de camping, morgenochtend, dat komt goed uit. Hij onderzoekt mijn voeten en bevestigt hielspoor. Hij adviseert eerst foto’s te maken, een paar uur later krijg ik een email: morgen ochtend radiologie kliniek in Lagoa. Daar was ik eerder, met mijn telefoon, op de fiets, maar toen stond ik in Silves. Van hieruit is dat niet te doen, maar aardige Rudy biedt een lift aan met de huur auto (toch maar niet op de motor met een zere poot).
Na een uur sta ik met prachtige xfoto’s weer buiten, € 50 cash.
Zaterdag komt de arts naar de camping om de foto’s met mij te bespreken. Ik vond dat ik prachtie voeten heb, maar hij ziet meer......
Het geraamte zakt door, hij wijst mij waar de hielspoor zit. Nu zie ik t ook. Hij ziet ook begin van osteoporose en geeft recept voor calcium+?
Het lijf van lijn begint in te storten :(

Ik heb een ticket voor 4 december en eigenlijk helemaal geen zin hier weg te gaan, maar dit geeft de doorslag. Ik maak afspraak met mijn huisarts in Groningen en wil met spoed naar orthopedisch schoenmaker. Dan maar minder charmant, maar ik weet nu wat t is niet te kunnen lopen (ik brak al 4x een enkel, dus eigenlijk wist ik dat al).
Verplicht rust dus deze week, in de zon. Ik kan wel fietsen gelukkig.

Inmiddels is het 4 december.
Mijn camper staat bij Mikki’s op de parkeerplaats voor €2 per dag, Koos bracht me naar vliegveld Faro, te laat in Eindhoven maar na de bus zit ik nu in de trein. Utrecht overstappen, dan non-stop naar Groningen.
Buurvrouw Betty zal op me wachten, maar ik zal haar ff bellen dat t zeker 11 uur wordt!
Morgen huisarts, donderdag koffie ochtend met de Museum vriendinnen, vrijdag schoenen hoop ik, zaterdag schouwburg met Wips, zondag de stad in, maandag naar Madelon in Zwolle? Door naar Bergentheim want daar staat mijn auto. Daar wordt wifi aangelegd want er ligt inmiddels glasvezel.
Dan naar Harderwijk. De kapotte moter van mijn ‘elektrische fietsenlift’ is door Els mee genomen van Spanje naar NL, door Jaap naar Biketrans gebracht en naar ik hoop inmiddels vervangen door een nieuwe.
In organiseren/regelen ben ik wel goed!
Dat wordt dus een zware (hand)bagage als ik weer naar Portugal vlieg.
Wat mij betreft zo snel mogelijk, maar als ik eenmaal in Groningen ben...... komt er vast wel veel leuks op mijn pad.
Dat is de vrijheid die ik geniet als Solo. Het is niet altijd leuk, maar heeft ook zeker voordelen.
Worden jullie er moe van?

Rustig?? Dat past niet in mijn leven, bovendien is het heel leuk om iedere dag een afspraak te hebben.
Ik ben dus ff in t land, laten we afspreken op een (verwarmd) terras :)

Dit was de laatse liefsvanlijn van dit jaar.
Ik wens ieder fijne feestdagen en gezond het nieuwe jaar in .