overwinteren! door Spanje naar Portugal

Zondag 29 november ga ik op weg naar mijn ontmoeting met Nol&Marian, voorbij Narbonne op een CamperPlaats in Fitou.
Ik had gekozen voor comfort, dus de tolweg. Bij Montpellier dwars door de stad om nougat te kopen. Ik herinnerde me een straat vol winkels&kramen waar lange strengen nougat hangen….
Ik was 13…….
Helaas, alleen een grote winkel Gerbe d’Or, die er toen volgens zeggen ook al was.
Ik koop een grote zak harde en een zak zachte nougat, wat een prijzen! maar het is ook zuivere amandel&honing……

Ik was al gewaarschuwd door N&M, maar de weg staat ook vol borden: ZIJWIND!!!
ik kan goed voelen dat mijn camper over de 3 meter hoog is, maar gelukkig ook over de 3,5 ton dus ik blijf stevig op de benen.
Gezellig samen Happy Hour in de laatste zon, wat heerlijk! eindelijk weer eens buiten zitten. N&M staan hier al een dag en weten een heerlijk restaurantje. Helaas….. zondagavond gesloten. Ik mag dus eindelijk weer eens koken voor 3.
We lozen&vullen, praten met camperaars, bekijken elkaars campers, wisselen CP gegevens uit en gaan langs de mooie kustroute richting Spanje.
We zullen elkaar weer treffen op camping Les Pedres in Capmany (Acsi). Prachtig terrein onder de kurkeiken. Paar jaar geleden door brand verwoest, te zien aan de zwart geblakerde stammen.
We lopen, fietsen, luieren…… Heerlijk in de ZON, het is DECEMBER! daar doen we het dus voor.
Ik fiets door het natuurgebied vol Megalithische overblijfselen, Catalonie is prachtig, we blijven een paar dagen.

Vrijdag 4 december.
Via het middeleeuwse stadje Besalu, door natuurpark naar CP Navarcles (Acsi).
Zaterdag rijden we naar Monistrol Montserrat. De parkeerplaatsen zijn overdekt, te laag dus voor campers. We kiezen de ruimte op de giga busplaatsen, vlakbij het station. We laten ons met de bergtrein ‘Cremallera’ omhoog brengen naar het klooster. Wat een circus! Ik herinner me nu dat ik hier met Hans geweest ben, vanuit Barcelona. Erg toeristisch, een lange rij bij de basiliek om de Madonna van dichtbij te zien. Wij beperken ons dus tot de kerk, met een orgel waarvan de pijpen horizontaal de kerk insteken. we lopen nog een rondje, drinken koffie en hebben het wel gezien. N&M vertrekken richting Sitges, ik breng nog een bezoek aan het museum. De moeite waard! er hangt zelfs een Caravaggio! Dan neem ik ook nog de kabelbaan helemaal naar de top, waar veel wandelroutes voor de echte sportievelingen. Ik beperk me tot het nemen van foto’s en probeer selfies te maken …… haha!
De route naar Sitges loopt langs Barcelona. Ik kies voor een overnachting bij La Colonia Guell (Acsi) alwaar La Crypta van Gaudi…?? ben benieuwd.
La Colonia is een arbeidersdorp, gebouwd bij de textielfabriek van Guell. Bijzondere architectuur en dus een kerk door Gaudi, helaas alleen de helft, de bovenverdieping is er nooit opgekomen.
Prachtig! echt Gaudi!! ik loop de audiotour en ben onder de indruk van het ‘project’. Het is zondag, in de kerk is een dienst. Daarna koffie in een art-deco café. Wat een mooie dag!
Nu vervolg ik de route naar Sitges, GEEN tolwegen, maar mijn TomTom misleidt mij weer. Dus moet ik veel betalen voor kilometers lange tunnels en mis zo de mooie route langs de kust.

Ik kom aanrijden op de grote camping als Nol&Marian net op de fiets de stad in gaan. Snel parkeren en devies eraf. Ik ben blij met mijn elektrische fietslift!!
Wat een leuk stadje! ik herinner me er niets meer van (ik was hier in 1969 met mijn toenmalige verloofde, logeren bij zijn zus). Het oude centrum is leuk, een enorme keuze uit eet/drink gelegenheden. We kiezen een gezellig café met sangria en een bar vol tapas.
De volgende ochtend vertrekken N&M al tijdig richting Valencia, dat zij uitgebreid willen bezoeken. Ik besluit nog een dag te blijven op de camping met douche & wifi. Bovendien wil ik nog een keer door Sitges fietsen. Maar het begon te regenen, de douches waren matig en de camping kaal en troosteloos. Mooie dag om mijn blog te schrijven? geen inspiratie dus ik vertrok en reed weldra weer in de stralende zon!
Nu wel de kustroute, dat schiet niet op, tegen Happy Hour was ik bij Peniscola op camping Los Pinos. Veel NL campers zie ik. Het restaurant is gesloten maar ik heb genoeg eten&drinken aan boord. Goeie douche en ik zie een wasmachine. De volgende dag wordt het zomers! dus aan de was, alles aan de lijn en ik voorzien van een fietskaart door de groente&fruit velden naar het stadje aan de zee gereden. Een leuke kerstmarkt, eten, muziek, veel terrasjes, gezellig! ik klim door leuke straatjes omhoog naar de kerk, waar een prachtig uitzicht over de jachthaven en in de verte een skyline vol horeca hoogbouw. Een terras met uitzicht op sunset, super! ik probeer wifi op mijn android telefoon te krijgen (mijn iPhone snap ik inmiddels) en vraag hulp aan een jong stel NLanders naast mij. Dat werd een leuk gesprek! Hij (nog) werkeloos piloot, zij (nu al) succesvol theatermaker. Op bezoek bij haar moeder die hier op haar oude dag (haha, 60) een B&B is begonnen. Wat is het makkelijk contact maken wanneer je solo reist en wat een mooie mensen kom je dan tegen.
Het was dus echt donker toen ik terug fietste. De fietskaart bleek niet te kloppen, de wegen zijn niet verlicht….. dus ik was na vele kilometers omrijden pas na 8 uur terug. De volgende dag bleken de buren zich zorgen gemaakt te hebben….. een vrouw alleen op de fiets….. Gelukkig zagen ze om half 9 licht in mijn camper en de schotelantenne omhoog. Sociale controle, toch prettig idee.

N&M staan op camping Coll Vert, op fietsafstand van Valencia, zij hebben al een dag hun ogen uitgekeken op de mooie architectuur daar. Ik ontmoet ze op Happy Hour, zo is samen reizen leuk!!
De volgende dag gaan we met z’n 3en op de fiets 6km (nou ja..) naar Valencia. Wanneer we bij de 3D bioscoop aankomen blijkt de film die we willen zien pas om 5 uur weer te draaien. We gaan ieder voor zich de stad in, via de prachtige groene route speciaal voor fietsers, wandelaars, joggers, kinderwagens…… aangelegd over de voorheen rivier rond de stad. Smalle straatjes, dus vanaf de fiets weinig te zien. Ik besluit (zoals meestal) de Hop on/of Bus te nemen en vanaf het open dak op de 1e rij geniet ik van alles wat Valencia te bieden heeft. Goeie audio zelfs in het NLands!
Een mooie stad, maar zo zag ik er al veel, dus ik besluit volgende dag verder te rijden.

Het is vrijdag 11 december, binnendoor richting Allicante en dan naar Granada, is mijn plan… maar ja …. plannen…… kunnen altijd wijzigen als je met niemand hoeft rekening te houden.

Omdat ik bij de voorbereiding van deze reis opzag tegen het alleen reizen had ik Nol&Marian gevraagd bij elkaar in de buurt te blijven. Na mijn reis&verblijf in Praag was mijn reisdoel dus onze ontmoeting in zuid Frankrijk. We hebben bijna 2 weken elkaar gevolgd, maar nu ervaar ik dat wij verschillende reiswijze hebben. Ik ben ’s morgens traag, wat ik later op de dag inhaal. Ik besluit soms adhoc een ander pad te nemen, wat mooi verwoord staat op de sticker op mijn camper:
een grote slak met de tekst ‘every one has one’s own path’. N&M zijn solex en overleggen en plannen samen en passen zich aan elkaar.
Ik merk dat ik geen zin meer heb in aanpassen, wat in een groepsreis moet, maar op mijn solo-reis en in mijn solo-leven niet noodzakelijk is. Het solo-bestaan is vaak eenzaam maar heeft ook veel voordelen. Daar kan ik voor kiezen….. Kiezen blijft moeilijk, het betekent dat je ook dingen NIET doet, lastig voor iemand die eigenlijk ALLES wil beleven.

Ik rij een prachtige route door bergen&dalen. Ik geniet van de omgeving en van mijn nieuwe camper die stoer de hellingen opkort. Wat een power! en zelfs de berg AF gaat perfect, voor mij een geheel nieuwe ervaring want ik rij nu automaat!
Wanneer ik in de buurt van Allicante kom denk ik de zee te zien, maar…… het is alles zonovergoten PLASTIC wat mijn ogen verblindt. De dalen zijn, tot tegen de hellingen op bedekt met plastic. Een soort Westland, de glazen Stad, maar dan van plastic. Oogverblindend lelijk.
Het begint al laat te worden, ik besluit naar een aangeraden camperplaats voor €1 per nacht in Elche te gaan. Ik toets de coordinaten in mijn TomTom en wordt langs de kust geleid, want die CP ligt vlakbij La Marina, blijkt. De zonsondergang is prachtig, ik rij tussen grote zoutmeren.
De CP is rommelig, campers staan schots&scheef naast elkaar, sommige in een hoek gedrukt, wat blijkt? Je kunt hier je camper bewaakt achter laten, je wordt voor €20 naar vliegveld Alicante gebracht. Velen vliegen voor de kerst 2 weken naar de ‘familie’ in NL.
Veel NL dus en de volgende dag blijkt hoe gezellig dat is. Ik word om 12 uur uitgenodigd voor een ‘borreltje’, stoel&glas mee, in steeds groter groeiende kring, net als bij de Solo’s. Ik krijg veel lekkere hapjes, goede raad&tips van deze geroutineerde overwinteraars. Om 2 uur zegt iemand: ‘en nu siësta’ en het wordt stil.
Ik fiets 6 km naar La Marina, daar hebben 2 solo’s een maand een appartementje gehuurd, ik ga ff kijken. Ik fiets door nieuwe woonwijken, mooie flatwoningen, lege straten. Af&toe een geparkeerde auto of iemand die een hond uitlaat. Hier wonen in de zomer duizenden mensen, maar nu….. Je kunt voor weinig geld een mooi appartement huren in het laagseizoen. Dan kan je door de lege straten naar de lege stranden wandelen, waar een enkele van de vele restaurantjes open is.
Mij niet gezien! geef mij maar een camper!

maandag 14 december.
N&M hebben de kustroute genomen en staan in Benidorm op een prima camping met zon&wifi dus ze blijven daar een paar dagen hangen. Ik zie op de kaart dat de kustroute naar het zuiden groen belijnd is: mooi dus! Ik besluit Granada en de Sierra Nevada voor de terugreis te bewaren.
Wat een TEGENvaller! de hele kust is overdekt met plastic, later hoor ik dat dat bij velen bekend is, dus men neemt de mooie tolweg. Ik de volgende keer ook. Dit kostte weliswaar geen geld, maar veel tijd en ergernis.

Voorbij Almeria overnacht ik op camping La Garoffa, pal aan de zee. Ik loop naar het strand waar de golven op de rotsen uit elkaar spatten. Ik sta tegenover een piepklein tentje naast een prachtige grote motorfiets. Scot Hunter uit USA, rijdt maanden door Europa, met een ‘boodschap’ bleek later.
Ik bied hem een stoel en glas wijn aan, maar hij moet naar het terras, daar is lekker&goedkoop eten en wifi. Mijn ‘warme hap’ (met veel knoflook!) staat op het vuur.
Als ik na mijn eten ook naar het terras ga biedt hij mij een glas wijn aan. We zitten uren te praten, over leven&dood en hoe je daarna je weg weer vindt. Wat een bijzondere avond weer! www.ridingforhope.net las ik later op zijn kaartje. Het klinkt heel EO maar zo waren onze gesprekken niet.

Om op de tolweg te komen moet ik een heel eind terug rijden, dus ik neem nog een stuk kustweg. Hier is het wel schitterend! De weg kronkelt zich langs de kustlijn, vlak langs de bergwand.
Helaas, een paar kilometer verder is de weg afgesloten, er wordt geasfalteerd, ik moet dus alsnog een heel eind terug. Uiteindelijk over de prachtige tolweg plankgas naar Sevilla. Ik sta weer bij de jachthaven in Gelves, waar ik (na de Marokko-reis) met Corrie stond en uitgebreid de stad bezocht heb.

Woensdag 16 december zo snel mogelijk naar Portugal!
Ik heb per Facebook Rika laten weten dat ik eraan kom. Ben benieuwd, wij hebben elkaar nog nooit ontmoet.
Wanneer ik over de grote brug Portugal binnen rijd staat er een bord ‘buitenlandse wagens registreren met creditcard of bankpas’. Ik bel Rika, zij zegt dat ik niet over de tolweg moet komen.
Ik loop naar de info en zeg dat ik niet over de tolweg wil, maar de N125. De vriendelijke dame vertelt me dat tot de 2e afrit (na 17 km) niet betaald hoeft te worden. Ik neem na 7 km de 1e afslag en rij via een weg vol gaten, rotondes en wegwerkzaamheden langs Monte Gordo. Geen pittoresk stadje, het ziet er wat rommelig en haveloos uit. Dan belt Rika: neem toch maar de tolweg want de N125 wordt ‘verbeterd’ en dus een lange weg van werkzaamheden. Ik ga bij Tavira de prachtige A22 weer op. Ik verwacht een tolpoortje maar het werkt hier dus anders. Ik rij regelmatig onder camera’s door en ben benieuwd…..
Dit is dus PORTUGAL!! eindeloze plantages met oranje sinaasappels. Wijds uitzicht en prima asfalt, nauwelijks verkeer. Binnen een uur rij ik Ferragudo in.

Nol&Marian hebben de A7 genomen en rijden nu samen met Eveline. Zij gaan wel richting Granada, Eveline wist al dat de kustweg niet mooi is. Ze staan op een prachtige camping (die ik voor mezelf ook uitgezocht had), zitten te genieten in de zon met uitzicht op de besneeuwde bergen van de Sierra Nevada. Zij haasten zich niet.
We zullen elkaar binnenkort weer treffen.

liefs van lijn