2015, november in Praag

Vrijdag 6 november rijdt (Groninger)buurvrouw Betty mij in de Splash naar Bergentheim, zij zal mijn autootje terug in de parkeerkelder zetten, want ik ben van plan lang weg te blijven.
De avond ervoor had ik mijn flatgenoten een mooie winter gewenst, onder het genot van een grote pan zuurkool. Met 16 aan tafel in de Vicarie, gezellig!!!

Wat een gedoe, dat inpakken! gelukkig is het deze keer niet voor een weekje, ik ontvlucht de lange winter. Dus kleding voor alle seizoenen, in mijn nieuwe camper met kleine kastjes en geen grote hangkast, helaas.

Zaterdag 7 november eerst naar Zwolle, waar we met 15 campermaatjes de verjaardag van Marian vieren. Enkelen hadden hun eigen bed mee genomen, overal campers in de straat!
Wat heerlijk om gelijkgestemden te treffen, veel plannen en afspraken werden gemaakt. Als cadeau gaven wij Marian een campingkachel, die kan op koude momenten een ‘grote tent’ verwarmen, want we zijn van plan gezellige weekenden en weken te organiseren met een vrienden groep. De SOLO bijeenkomsten worden te massaal, er komt een maximum aan het aantal deelnemers, dus als je pech hebt…… VOL. Bovendien worden ‘solexen’ (dat zijn camperSolo’s die nu samen reizen) gevraagd weg te blijven.
Er wordt dus al gewerkt aan paas- en voorjaars treffen voor een geselecteerde groep.

Vanuit Zwolle reed ik richting Praag, daar kwam ik maandagmiddag. De camper op de oprit, net als precies een jaar geleden.
Wat was het toen anders…….. Ik was net terug van een 3maanden reis Balkan/Turkije toen ik een verontrustend bericht van mijn broer Pieter kreeg, wat later een fatale hersentumor bleek te zijn. Toen stond ik 3 weken op deze plek, we kwamen in een rollercoaster van hoop, angst &organisaties.
Dat heeft 7 maanden geduurd, eind mei is hij overleden.
Samen met Mila zullen wij Pieter’s geboortedag gedenken. Met regelmatig een goed glas&lekker eten. Af&toe een concert, tussendoor naar de tandarts.
De eerste afspraak dinsdagochtend half 9!!! oefffff, vroeg in de tram.
De tandarts had een half uur om mijn ‘ivoren wachters’ te inspecteren. Een oude vulling (60er jaren? nog uit Hengelo) was er in 3 etappes uitgevallen, de scherpe hoeken worden glad geslepen en een foto wijst uit dat een kroon wel mogelijk is, maar eerst dan de zenuw? en wortelkanalen.… In de onderkaak zit iets wat soms pijn doet. Ook al zo’n oude vulling, een witte, dat wel. Mijn tandarts van toen krijgt postuum nog de complimenten.
Maar…Dit gaat veel tijd kosten…. en dat heeft hij niet. Hij belooft te bellen als ie een ‘gat’ vindt in zijn agenda. Ik zit een uurtje bij de mondhygieniste, betaal €75 en ga de stad in. Kriskras met de tram, genieten van alles wat ik al zo vaak zag.

Vanavond een wijnproeverij. De Tsjechische wijn is niet erg bekend omdat die niet in export hoeveelheden gemaakt wordt. Maar 11 november is traditie getrouw de dag van de Martinsky, te vergelijken met de franse primeur wijnen.
Deze wordt de avond ervoor geopend. Wij gingen naar het wijnhuis waar we in 2007 Pieters 60e verjaardag vierden. We proefden 4x wit, 2x rosé en 3 rode wijnen. Ik heb me deze keer niet door emoties laten leiden en heb dus niets gekocht. Er zijn best lekkere witte wijnen, maar de rood is zeker niet mijn smaak. Het was een gezellige avond, veel plezier en vooral lekkere lokale hapjes.
Met de tram terug, die stopt gelukkig voor de deur.
Morgen eerst voor mij een CityPas halen, tot mijn 70e verjaardag mag ik met deze pas GRATIS in alle OV binnen Praag. Daarna? een nieuwe pas voor gratis OV in heel Tsjechië !!
Dus…… 65+ ? zorg dat je een pasfoto bij je hebt en 30 Ck (kronen) ongeveer €1.20.
De 11e van de 11e (voor mij altijd een familie dag geweest: de kennismaking 1946 tussen mijn ouders, werd ieder jaar gevierd). November, in Tsjechisch heet deze maand ‘listopad’ wat betekent ‘de blaadjes vallen’.
In Praag wordt deze dag Sint Maarten binnengehaald, een ridder op een wit paard. Honderden kinderen met lampionnen lopen in optocht achter hem aan. Ik kwam dit vorig jaar toevallig tegen omdat ik voor een frisse wandeling naar de burcht Vyshehrad gegaan was.
Deze keer ging Mila met me mee, naar deze prachtige plek vol geschiedenis (oudste burcht van Praag?) met een indrukwekkende begraafplaats vol klinkende namen.
Sint Martinsky!!
Daar komt ie!! wie wil het paard aaien? We waren erbij, maakten foto’s en dronken warme wijn. Dit wordt nu onze nieuwe traditie. Wie volgend jaar november mee naar Praag wil kan zich aanmelden.

Als je in Praag de weg weet kan je heel goed&koop eten. Wij gingen met de bus naar restaurant Puda. In een buitenwijk, geen toeristen. Hier kan je je familie nog eens uit nodigen! Vorig jaar Pieters verjaardag, met de kinderen…. en die kunnen veel eten&veel drinken….
Nog een traditie dus.
Wij gingen voor de zalm-tartaar (ken ik in NL niet). Rauwe grof gemalen zalm (net als beef-tartaar) geserveerd op een groot bord, omringd door gesnipperde uitjes rood&wit, gesnipperde rode paprika, schijfje citroen, roommousse. Mengen maar en warm geroosterd wit brood……..
Groot glas bier erbij, en nog eentje. En een becherovka, en nog eentje…….
Een een grote kom Tsjopsky salade (soort grieks met witte kaas).
Ik heb met pin betaald, kreeg een grote grijns voor de fooi, had de valuta nog niet zo in de gaten. Ik zag op mijn bankafschrift dat dit spektakel voor 2 personen €28 gekost had…..
ik bedoel maar.
Het was een heerlijke avond, Mila was hier niet meer geweest.
Het is fijn om samen mooie&verdrietige herinneringen op te kunnen halen.
Mila verloor haar man&maatje, ik mijn broer. Dit verlies is moeilijk te delen met mensen die niet zo dicht bij staan. Gelukkig hebben wij al die jaren heel veel samen beleefd. Ik was veel in Praag.
Ook na het overlijden van mijn ouders deden we veel met elkaar. Pieter was altijd aan het klussen aan huis&camper&boot. Ook voor mij regelde hij alles ‘even tussendoor’.
Een extra argument om een nieuwe camper te kopen. Helaas kan ik het plezier van mijn Strada Cochlea niet met hem delen. Nu moet ik voor ieder lampje naar de winkel.
We hadden met elkaar naar Griekenland willen gaan. Zij waren benieuwd na mijn Turkije verslag. Mila heeft de camper inmiddels verkocht, zij zou nooit gaan rijden. Zij is geen camperSolo.
Zij heeft zich ingeschreven voor vele cursussen aan de senioren universiteit. Ze overspoelt zichzelf met bezigheden, hoe herkenbaar! Ze gaat in januari een groepsreis naar Nieuw Zeeland maken.
Ik worstel er ook nog steeds mee dat ik niet een duidelijk ‘doel’ in mijn leven heb. Ik moet dat iedere dag zelf cre-eren en dat lukt niet altijd. Ik doe m’n best, ik ren me rot. Ik ontvlucht de winter, de eenzaamheid, ik zoek&vind de zon en nieuwe mensen.
Ik heb in Praag weer ervaren hoe fijn het is een stad binnen handbereik te hebben. Ik stap regelmatig in een tram en kom ergens. Een van de NL vriendinnen van Pieter&Mila (ik ken haar alleen via Facebook) kwam ff lunchen. Nancy woont al 10 jaar hier, runt nu (mede) een reis organisatie: Praag Tours in het Nederlands.
Omdat de tandarts nog geen tijd heeft, moet ik nog een week blijven. Een stadswandeling om half 10 ’s morgens? nee, laat ik de ‘biertour’ maar doen om 5 uur in de middag.
Wat was het leuk!! met 2 NL stellen (20ers en 40ers) hebben we genoten van de info&smaak van bieren, kazen, worsten. Voor herhaling vatbaar. Daarna met Nancy nog wat nagepraat in een andere kroeg. Zij nam solo de dappere beslissing hierheen te gaan. Ze heeft een huisje vlak buiten Praag en kan nu van het reisbedrijf even.
Ooit deed ik de opleiding Reisbegeleiding (heb zelfs het diploma!) om gids in Praag te worden (en Syrie). Nancy kan woensdag wel een assistente gebruiken: een stadstour & de Burcht met 4 vrouwen uit Volendam. Maar niet allen goed ter been, dus 2 moeten met de tram. Mijn specialiteit! ik ga nl altijd met tram 22 naar boven, prachtig uitzicht, en dan lopend de berg weer af. Het werd een interessante ochtend, vooral omdat ik nu allerlei leuke info mee kreeg.
Mensen, meld je aan! mijn bezoek aan Praag wordt steeds professioneler!
Mila&ik gingen ook nog naar een indrukwekkende uitvoering van de ‘Phantom of the Opera’. Had m ooit gezien met mijn gezin, in Scheveningen, maar deze aankleding en presentatie was prachtig mooi!! En op 17 november (dag van de ‘fluwelen’ revolutie) een concert in mijn favoriete zaal in Obecni Dum: Gluck, Grieg en…. de Vuurvogel!
Als ik de foto’s van deze weken bekijk hebben we vooral veel lekker gegeten: mosselen, gans, gefrituurde bloemkool, ik maakte rijsttafel (deed Pieter ook altijd)……..
We hebben koperen naamplaatjes laten graveren: mijn moeder, mijn vader, mijn broer, ze zullen bevestigd worden op het familie graf in Arnhem.
Ik heb een aantal telefoongesprekken gevoerd met NL pensioeninstanties, na een half jaar ontvangt Mila nog steeds geen betalingen.
Woensdag voor de 3e keer 2 uur bij de tandarts in de stoel gelegen. De wortelkanalen zijn nu schoon, over een half jaar kan er een kroon op.

Donderdag 26 november.
Nog een koffie met Mila, het was een goeie tijd samen.
Veel nuttige&aangename zaken gedaan, Veel gememoreerd en los gelaten. Veel gegeten, gedronken, gelachen, gehuild…..
Tot de volgende keer…… wanneer……?

Ik ga LPG tanken, de gebruiksaanwijzing erbij hoe dat moet met dit voor mij nieuwe systeem……. Heel langzaam vullen de gasflessen zich, uiteindelijk kan ik 33 liter afrekenen.
Prima autobaan, zon, maar de bomen zijn kaal, straffe wind. Op mijn dashboard verschijnt een sneeuwvlok, dan kom ik een bocht om en…… alles is WIT!
Direct over de grens in Duitsland is een camperplaats, in Waidhaus. Ik sta helemaal solo! het veld is soppig, dus ik blijf op het asfalt staan. Prachtige zonsondergang, ik neem een wijntje en ga eindelijk weer eens koken: gevulde portebello’s, lekker solo genieten.
Prima tv ontvangst zo op het open veld. Ik sta op stroom, dus elektrische kachel en elektrische deken aan! Geen buren, de Bose mag op hoog volume!!
Eindelijk weer onderweg, dit is genieten.

Heerlijk geslapen, buiten is alles wit bevroren.
Ik betaal €5 per nacht en zou 1 kW stroom verbruikt hebben (€2.80). Er is (nu) geen water, ik kan wel de wc legen, prima CP paar km van de autobaan.
Ik heb geen haast, met Nol&Marian afgesproken elkaar zondag in de buurt van Narbonne te ontmoeten. Zij komen vanuit de Dordogne rijden.
Ik heb TomTom met nieuwe kaarten geladen, en zoek een camperplaats bij Besancon. Zou ik dat halen?? Ik moet nog wel naar een Duitse Aldi voor telefoon-beltegoed.

Ik haal het dus niet! en besluit in Freiburg op de CP in het centrum te gaan staan, aanrader van Nol&Marian.
Als ik om half 4 de stad in rij zie ik het bord ‘milieu zone’…..oeps…. nog steeds geen sticker. Ik rij naar de TUV en heb voor €5 een groene sticker op mijn ruit. Nu kan ik alle kanten op!
De CP is behoorlijk vol, maar het is ook vrijdag en er is kerstmarkt. Kleine plek €9 per nacht en €1 voor een wifi code, stroom aan de meter maar ik heb geen zin de kabel uit te rollen.
Ik krijg een plattegrond en besluit de stad in te lopen. Eerst naar de Aldi.
Op het Domplein gepofte kastanjes, de zware klokken slaan 5 uur. Eerst een kaarsje branden in de enorme kerk en dan aan de Gluhwein!
Ik kijk m’n ogen uit bij de kerstkramen, mooi spul, ik koop voor mijn zonen een ‘lakstift met stempel’ en waag me dan aan ‘Schupfnudeln mit Specksauerkraut’, heerlijk!
Op de terugweg merk ik dat ik mijn kleingeld-beursje (uit Bilbao!) niet meer heb. Gelukkig daarin alleen de euro’s voor de parkeermeter, maar toch….. heb het niet gemerkt.
Mijn tas met poen/pas/papieren draag ik altijd op mijn buik, dus ik kon gelukkig nog wel een koffie betalen, want ik moest heel nodig naar een wc !
Terug in de camper de kachel aan, wifi en lekker slapen. Geen stroom, dus geen warm bed. Daar kreeg ik spijt van! Slecht geslapen, geruis op het dak bleek natte sneeuw te zijn. Om 6uur wakker dus ik ben maar gaan rijden. In een sneeuwstorm over de autobaan, toen het zicht slecht werd ben ik maar gaan ontbijten tot het licht werd. Om 8uur reed ik Frankrijk binnen. Veel uniformen maar aan mijn kant werd niet gecontroleerd (Duitsland uit dus). Toch maar de Tolweg genomen, ik wil nu opschieten.
Bij Bletterans de tolweg af (€26), eerst ff slapen, dan koffie, dan via de mooiere route verder.
Dit is het verschil tussen reizen en rijden!

We zijn inmiddels een week verder, straks houdt mijn internet op, dus ik verstuur dit verhaal alvast.
Ik sta inmiddels met Nol&Marian in noord Spanje op een prachtige camping. We hebben besloten dat we geen haast hebben………

dit was voor nu
liefs van lijn