scheermesjes, oesters en zeesterren

woensdag 24 april
ik sta aan de kust en kijk neer op een prachtig blauwe oceaan.
koele zeewind, strakblauwe lucht, weinig branding op deze plek, op dit moment.

De route van Marrakech naar Essaouria eergisteren werd dus ná Chichaoua erg mooi.
Brede dubbelbaans weg die menigeen verleidt om te hard te rijden.
In de stadjes mag je 60, soms 40 en aan het eind van het stadje staat vaak politie met een lasergun!!!
Eén van de eerste dagen had Frits al een bon, Jos ook want die had geen gordel om.
Deze keer viel Corrie in de prijzen, maar met haar kennis van de franse taal, haar charmes en de Marokkaanse gevoeligheid voor complimenten heeft zij zich eruit ge......
Dat scheelde €30 ! die ongetwijfeld al aan iets anders uitgegeven zijn.

Dichter naar de kust werd het steeds groener, méér en nog méér Argan bomen. Aan de andere kant van de weg olijven-gaarden. Een vruchtbaar gebied. De hitte verdween.

Ik kwam in Essaouria, reed eerst het stadje in om te kijken, toen terug langs de kust naar de camping (moeilijk te vinden, er is nu een rotonde).
Er zou gereserveerd zijn, maar de beheerder wist van niets. Email? computer was stuk, weggegooid dus.
wat een land...
Het was vol, ik vond een plekje onder de bomen. Ik was niet eens de laatste! Ik genoot lunch met Anne&Gerard en liep wat rond.
De frisse zeewind was een weldaad, maar wel heftig! Ik wilde vanaf het strand de zonsondergang gaan zien en heb boxer Birka opgehaald, samen zijn we het duin opgeklauterd, want er was geen pad. OEFFF dat was werken, stijl omhoog door het mulle zand, tussen struiken om je aan vast te houden...... maar we hebben het gered.
Toen we boven waren waren we kapot! en de zon was al onder.
Birka mocht niet los, want ze geniet van het zoute water en drink zich vol!
we liepen langs het strand tegen de wind in!
goedzo, dat moet ik vaker doen.
Bij het café Océan Vagabond was een doorsteek. Langs een grote parkeerplaats waar 15 campers staan (voor één euro per dag en 2 euro per nacht) liepen we weer naar de camping.
De camping was vol, men stond tot op de straatjes, ik stond tussen een franse en een spaanse camper onder de bomen. Schaduw!
Zeer matig sanitair, veel volle vuilnisbakken en tientallen katten die die vuilnisbakken leeg halen.
Ik had 's middags met Gerard&Anne het restje rijsttafel gegeten, dus ik ging met een fles water achter de laptop. Veel te schrijven.
Goede dongel ontvangst, glaasje wijn, het wordt koud dus zet de cv aan, maar die doet het dus niet nu ik op flessengas sta. De drukregelaar schijnt niet te werken.
Sommige dingen gaan gewoon STUK, ooit.
Had ik al geschreven dat ik een nieuwe waterpomp heb? Ineens kwam er helemáál geen water meer uit de kraan. Ik probeerde de waterpomp er zélf uit te krijgen, maar had daar toch Rob voor nodig. Joke had een reservepomp die precies past en Rob loste mijn probleem (weer) op. Later bleek dat de terugslagklep in de pomp het weer deed nadat Rob em had schoongemaakt. Teveel troep in het water dus, daar kon mijn oude pomp niet tegen.
Mijn koelkast doet het ook weer prima, ik heb weer ijsblokjes. Probleem was de buitentemperatuur, hij koelt 'slechts' 20 graden (en als het buiten dan over de 40 is...)
Alle problemen opgelost.
Heerlijk, zo'n groepsreis waar ieder wel wat weet, of kan, of heeft.
(mijn kwaliteiten: haar knippen en rijsttafel koken heb ik ook al ingebracht in de groep, en niet te vergeten mijn verhalen!!)

ESSAOURIA dus.
Men ging al vroeg op stap, maar ik besloot eerst mijn blog af te schrijven.
Menigeen heeft zijn dongel de 1e dag van de reis al geaktiveerd, en de 30 dagen zijn voorbij. Ik heb nu nog ontvangst, dus mijn dongel gaat van hand-tot-hand vandaag.
Snel mijn blog verstuurd, om half drie liep ik met Willy&Bernadette de 2km naar het stadje. Tegen de wind in, maar Bernadettes longen kunnen dat weer aan, na de vele medicijnen en een kuur. Ik zelf heb hoestdrank mét codeine gekocht en daar prima op geslapen.

De vrije dag in Essaouria was een kadootje!
wat een prachtig stadje, mooie winkelstraatjes, terrasjes met heerlijk drinken&eten. Prachtige vissershaven achter de Porte de la Marina uit 1769.
Massa's blauwe vissersbootjes, kades vol visnetten en duizenden zeemeeuwen.

De sfeer is hier anders, men is niet zo opdringerig met verkopen, maar er valt ook minder af te dingen. Relax shoppen dus, niet zoveel handje-klap (hoewel we daar juist steeds beter in worden).
Er worden veel kadootjes-voor-de-kinderen gekocht.
Ik niet, ik heb voor mijn kinderen schoenen en als ze een keer naar Marokko willen mogen ze met me mee. Heb ik het ook nog gezellig en kunnen ze hun eigen snuisterijen kopen en dingen doen.
Ik kocht trouwens wél een jurk, want ik kreeg het koud.

Wij wilden de sunset zien en liepen naar de stadsmuur, ik klom op een kanon en keek: sunset zou nog wel even duren.
We zagen een leuk restaurant met uitzicht over de oceaan, dáár zijn wij héérlijk gaan eten. Vis, véél vis, met een heerlijke fles wijn erbij. Wat een gezellige dag! met 'onze Belgen' .
We liepen door de smalle straatjes terug naar het Grote Plein. Veel kunstenaars met galerieen, mooi spul ook.
In de jaren 60 kwam Jimi Hendrix hier 'vrede in liefde' zoeken (drugs dus).
Net als Petersburg en Brasilia is dit stadje volledig gepland vóórdat met de bouw begonnen werd. In de 18e eeuw ontworpen door Theodore Cornut.
Orson Welles heeft hier zijn film Othello opgenomen.
Een interessant stadje dus, blijft op mijn to-do-again lijst staan.

inmiddels dus woensdag.
Vanmorgen zijn we langs de kustweg naar het noorden gereden. Langs de zee: geweldig!!!
wat groen is het hier, nog steeds veel argania's maar geen winkeltjes meer. Ik had nog wel meer olie willen kopen. Regelmatig zie ik op een mooie plek NL camper(s) staan voor koffiestop.
Eerst naar Safi, waar we de aardewerkwijk bezoeken. Hier worden duizenden stuks aardewerk gemaakt. Met de hand nog!
kleine ateliertjes, hutten eigenlijk, de muren heel leuk bemetseld met scherven van allerlei potten. De 'ovens' zijn er nog, ooit gestookt met de takkenbossen (brem en zo) die langs de weg groeien. Nu veelal grote gasovens. De 'artiesten' zijn vervelend, ze sleuren je bijkans naar binnen, lopen ongevraagd (en ongewenst) als gids met je mee. Maar Jelma komt hier al jaren en zij weet ze goed te weren.
Er wordt agressief verkocht, als je vraagt wat iets kost wordt het direkt ingepakt vóór er een prijs genoemd wordt.
Niet vriendelijk dus maar wel erg mooi. Ik heb gelukkig al mijn kamers en kelder (te) vol en hoef dus niets te kopen.

Nu onderweg naar Oualidia, de omgeving wordt minder groen, meer stenig.
Een stuk 'slechte weg' , smal, met veel tegenliggende vrachtwagens en steenslag.
Ik hoor een enorme knal! en heb een flinke ster in mijn voorruit. What to do? Pech!

De weg kronkelt zich langs de zee diep onder mij, met prachtige uitzichten.
Ik stop op een mooie plek, koffie en brunch! ik heb geen brood en bak dus een spek-pannenkoek!! waar een mens al niet van kan genieten, op een zijweggetje langs de Marokkaanse kust...........
maar dan komt er een jongetje en vraagt een dirham
NEE ik geef kinderen geen geld!
hij vergalt mijn intieme sfeer lunch, ik rij verder.
Verderop zie ik de camper van Hanny&Ron, ik sluit aan.
Ik wil in alle rust even blog schrijven, Ron gaat even 'thuis contacten' met mijn dongel.
Nu komt er een man met 'eieren te koop' . Ik wil eigenlijk wel en vraag de prijs, in het arabisch: thalata (3) ? chamsa (5) dirham. OK. ik pak 3 ei, Hanny ook, en geef 10 DH. Dan zegt ie 5DH per stuk. HaHa, niet dus, wij leggen de eieren terug. Ben je belazerd..... 5DH (€0.45) is al veel te veel voor 3 eieren.......
dan is het ineens OK, wij hebben allebei 3 eieren, en een ervaring.

ik schrijf een poosje en rij verder, nog 37 minuten volgens TomTom.
Dan zie ik in de blauwe oceaan grote rood/bruine 'velden' op het water......?
even later zie ik een bruinige giga straal de zee in spuiten. Als ik dichterbij kom staat er een muur voor. Riool?
Even verder rechts van de weg roodbruine bergen die afgegraven worden: fosfaat winning, hoor ik later. Ik rijd langs een industrie terrein, het stinkt niet, er staat een forse zeewind land-inwaards.
Dan kom ik (volgens mijn neus) langs een visfabriek, ik ruik sardientjes!

We zijn weer terug in de wereld, de economie draait weer.

even later: Oualida, mooie witte huizen, mooie blauwe lantaarnpalen, grote rode vlaggen met de 5puntige ster: Marokko.
Bij de grote rotonde links naar 'la Plage'.
Daar staan de campers al, met de neus naar een stukje 'binnenzee' .
Ik wordt ontvangen met: kom gauw! DIT moet je proeven!!
een mannetje op bromfiets met mand: vóór ik het weet heb ik een scheermesje in mijn hand. Zo één die ik mijn leven lang al vind op alle stranden van mijn leven.
Maar nu wordt ie voor mij open gesneden en in mijn hand gedrukt, en steekt een snotterig beest uit. LEKKER! zegt men en ik stop het uiteraard in mijn mond.
JA, lekker, pure zee! kost 5 dirham, dus ik eet er 4 (want ik moet van mijn moeder bij de visboer altijd met gepast geld betalen, anders krijg je dat stink-geld terug)
maar........ de oesters zijn nog véél lekkerder! dus ik probeer.
Inderdaad, de eerste lekkere oesters in mijn leven (en ik probeerde er al heel wat), 8 dirham per stuk.
Ik wil met een oester op de foto! de vissersman met mij, hij houdt mij bij de billen vast, staat dat ook op de foto?
Dan komt er een andere man met een mandje: zee-egels, 5 dirham, hij maakt er één open, ziet er prachtig uit. Ook proeven: beetje zeewater-zout, maar ook zoetig.

Ik ben 10 minuten binnen, heb al mijn buik vol met vers sea fruit, nu een stoel en een wijntje!
het is weer een super Happy Hour .

Om half zeven pakt ieder zijn stoel en vertrekt naar de camper: omkleden voor het diner: we staan vlakbij één van de beste visrestaurants in Marokko.

en daar was gelukkig WIJN te koop (we komen al weer in de westerse beschaving).
De vissoep was lekker, nadat we zelf flink zout&peper toegevoegd hadden.
dan de bekende salade, lekker met een beetje rijst een aardappeltjes deze keer.
dan schalen met Merlin, Tong, Dorade............ redelijk zout, dus nóg een fles wijn SVP.
voor een massa diner (we zijn met 37) was het een lekker gezellig gebeuren. Ik bak mijn visjes met meer aandacht, dus lekkerder.

Ik had een greep in mijn buidel gedaan en had genoeg geld bij me om onze tafel op de wijn te trakteren,. Ook hier geldt: thuis is ie lekkerder, maar in een Marokkaans Restaurant €12 per fles.......... kan je niks van zeggen !

het was weer een bijzondere avond,
thuis gekomen klopte Corrie even aan. We praatten wat.... we dronken nog wat.....
en nu schrijven en blog versturen, want misschien morgen is mijn dongel 'OP' .
er wordt aan mijn deur geklopt... wil iemand mijn dongel lenen?
nee, één van de bewakers vraagt of ik whisky of bier heb.......
NEE, absoluut NEE en nu: hoepel op!
truste en tot later.

............ misschien vind ik nog WIFI?
anders komt het volgend bericht uit Spanje