Hoge Atlas

maart roert zijn staart en april doet wat ie wil.........
Nou dat hebben we gemerkt.
Mijn verjaardag was nog nooit zó nat en zó leuk
en 2 april heeft de zon het dubbel goed gemaakt.
Ik filmde om 7 uur de zonsopkomst boven de camping, alle plassen lagen te dampen.
Dankzij de overvloedige regens reden we door een overdadig groen landschap, met veel landbouw. De vruchtbaarheid straalt je tegemoet, veel kersenbomen in bloei en langs de weg honing te koop
op weg naar het zuiden, naar wéér een Medina, in Sefrou.
Het is warm! ventilator aan, ik wou dat ik een airco had, maar moet het deze reis doen met ARKO (alle ramen kunnen open).
Sefrou is een stad, in de 7e eeuw opgericht door een Joodse Berberstam, die in de 9e eeuw is bekeerd tot de islam. In de 13e eeuw werd het een toevluchtsoord voor Joden uit Algerije. We bezochten de oudste synagoge van Marokko, niet meer in gebruik, we konden overal in en aan zitten, kasten met oude boeken, foto's maken....
En toen weer door de souk, overdekte markt. Minder chaotisch, overzichtelijker dan in Fes. De mensen zijn hier erg vriendlijk, dit is zo'n souk waar je een middag in je eentje rond kan sjouwen. Er werden tajines gekocht, lekker warme fleece 'housecoats', vreemde vruchten, foto&film gemaakt, koffie en vers geperst sap op een terrasje...... We voelen ons hier welkom. Maar......... we moeten verder...... naar Azrou.
We rijden door veel groen, kersen in bloesem, veel water, riviertjes langs en over de weg en komen dwars door Ifrane, waar ze 'het lekkerste vlees' verkopen.
Een jonge man staat heftig te 'regelen' dat we de camper parkeren, bijna op de stoep van een eettentje waar al een aantal Vagebonders achter volle borden zitten.
Ik wil wel lamscotelet, Corrie ook, wij delen een salade. Het vuur rookt ons om het hoofd, het smaakt goed! de kofte balletjes van Maartje zijn niet helemaal gaar (het is koe) maar ook érg lekker. Voor lokaal begrip stevig toerist geprijst, en de man 'vergiste' zich ook nog flink. Maar we zijn hier ook in 'toerist ontgonnen' gebied.
Dat merkten Corrie en ik toen we onderweg stopten bij een kraam: fossielen en honing te koop. 3 leuke zusjes (ik schat 5-13-15 jaren oud?), spraken goed frans, we moesten binnen komen, honing proeven...... maar voor een pot van 2kg wilde ze € 20 !!! hebben
Uiteindelijk heb ik ze een rolletje snoep gegeven voor de foto die we maakten.

We kwamen aan op de Euro Camping, door een grote kasteelpoort
een paar jaar geleden aangelegd door een Arabische sjeik die een camper had (en een Philipijnse verpleegster) en vond dat er mooie camper plaatsen moesten zijn, voorzien van comfort.
Prachtig aangelegd, mooi uitzicht, goede voorzieningen............ (maar geen 10 dirham om het kapotte douche gordijn te vervangen? ik herken de Arabier)
Ik vond een plekje in het midden en zette (voor het eerst) mijn luifel uit en ging als omroeper onze campers langs: om 5 uur Happy Hour onder de luifel. Klaas doneert 5 liter rood, 5 liter wit en doosje bier, de 'jarigen' zorgen voor hapjes.
Het was een geweldig gezellig samenzijn, in de stralende zon, die prachtig rood onder ging omringd door 'windveren' . Veel foto's &film. En dan wordt het snel koud en begint men naar de campers te vertrekken, maar ik had al gevraagd nog éven te blijven...........
op deze plek, op een berg in een kletsnatte omgeving, geen wind, geen bomen.......
wáár kan je beter een Happiness Hete-lucht Ballon oplaten?
dankzij goede aanstekers en vasthouders ging een prachtig wit papieren ballon de lucht in: ......... hoog .......hoger......... verder........ eindeloos tuurden we met elkaar tot het lichtje verdween. Prachtig! om zo mijn nieuwe levensjaar te mogen vieren, met zoveel leuke mensen!
Het werd een koude nacht met veel sterren, krekels, blaffende honden. Wilde honden dus.
Wij hebben een behoorlijk aantal honden in de groep (waaarvan ik natuurlijk alleen boxer Birka écht leuk vind), groot en klein.
Kleine hondjes hebben het voordeel dat ze klein zijn, maar hun 'stem' is ook klein: kefkef
Grote honden vind ik gewoon leuker, maar vragen in de camper veel pek en aandacht en grotere poepzakken. Daarom heb ik dus géén hond (meer).
Onze reus Goja (jawel! een Berner Sennen) was in Saidia erg beroerd, misschien door een wesp in de keel gebeten? Daar ben je dan zeker zo druk mee als met een kind.
Na een paar dagen ging het weer goed, de staart zwaait weer flink.
En dan is er een heel klein oud beetje dement wit hondje Dokus (voluit: Alfred Jodokus Kwak) die op zijn korte pootjes toch een plak chocola van de tafel heeft weten te jatten. Nu is chocola voor honden blijkbaar LEVENSgevaarlijk. De eerste nacht weinig problemen, dus men dacht dat het mee viel. Maar toen begon het: de baasjes een hele nacht in de weer.
Inmiddels heeft Dokus het overleefd en is weer gewoon Dokus (vandaag beetje saggerijnig, maar dat mag als je oud&dement bent).
En dan is er de prachtig mooie hond van Piet&Nans: slank, kort haar, mooie kleur beige, hoog op de benen, beetje suffig, oud waarschijnlijk. Nans&Piet gaaan beurtelings mee op excursie. Ben je net zo druk mee als een kind dus.
Voor mij heel goed om dit weer even mee te maken, want het solo leven is mét hond veel gezelliger. Toch doe ik het niet! laat mij niet verliefd worden... geen man en geen hond meer in mijn leven! Ik heb het nu goed, zeker met zo'n leuke groep reizigers ben je nooit alleen.

3 april
In alle vroegte kwam de warme bakker alweer langs, heerlijk knapperig stokbrood.
Per camper één: soms is het niet verkeerd solo te zijn !
Ik had gisteravond laat wéér na zitten denken waarom mijn water het niet doet. Wél in de wc maar niet in de keuken. Misschien de 'broesj'knop aan de keukenkraan? maar die kon ik er (zelfs met mijn waterpomptang) niet afkrijgen.
Dus dat vroeg ik vanmorgen vroeg aan bakker Rob. Die kwam na zijn brood-ronde langs en op de vroege ochtend had ik dus al de loodgieter in huis. Met de 'broesj' eraf ging het wel beter, maar........... Rob dook onder vloer, in mijn watertank.
Hij sloopte de terugslagklep uit de pomp en ging op zoek. Klaas had nog wel zo'n klep en jawel!! ik had stromend water.
Ondertussen liep Solo Simon met een emmer sop zijn ramen te lappen en heeft mijn ruiten ook een beurt gegeven. Geweldig bedankt, glazenwasser!!
Vandaag (gisteren ook al een paar) begonnen de maag/darm stoornissen. Niet te herleiden wáár het vandaan komt, enkelen aten hetzelfde zonder klachten.
Therapie: veel water, thee, lekker wit stokbrood en immodium .
En vooral rustig in de buurt van de pot blijven!
Ik wil me 's morgens niet zo haasten en toen Corrie zei dat ze nog een uurtje bleef hangen heb ik onze was in een machine gedaan, lekker onder de douche, internet, uitzicht, de hele riante kasteel camping vrijwel voor ons alleen.....
Toen de was klaar was en Corrie weer een beetje op verhaal zijn we gaan rijden.
Na 15km kwamen we langs een plek waar het bos vol zit met Berber apen.
Na de ijsBEREN in noord Frankrijk eindelijk APEN op mijn pad !! waar blijven de TIJGERS?
Natuurlijk een parkeerplaats met veel souvenier verkopers, ze beginnen al flink vervelend te worden. Ook mannen met mooi geklede en opgetutte paarden, maar wij willen géén ritje en lopen een stukje door een prachtig ceder bos.
Omdat wij niets bij ons hadden (geen tas, geen camera, geen zakjes pinda) lieten de apen ons met rust maar wel voor de voeten. Ze zitten aan de kant van de weg rustig naar ons te kijken, de omgekeerde artis-wereld.
Het zijn mooie apen, deze Berbers. Ze hebben geen staart en dat maakt ze minder 'aperig'. Net als een boxer (zonder staart vroeger) minder honderig .

Dan rijden we door de eindeloze glooiende vlakten, beetje heuvelig, groenig, veel schapen, grote kuddes. In deze omgeving nog bedouinen, er staan tenten. Niet voor te stellen dat er anno 2013 nog zó geleefd wordt. Oude mannen, OK, maar ook mannen als mijn zonen....
Na een mooi stuk berg met veel bochten wordt het saai........
Doet me denken aan Syrie: een dagreis van Damascus naar mijn woonplaats Der Ezzor, uuuuuren door een stenen woestijn.
Ineens doemt de Hoge Atlas voor ons op: hoge met sneeuw bedekte toppen.
We komen in Midelt, waar op de camping, in zon&wind al een aantal van onze campers staan. Er hangt al was te waaien en Corrie&ik spannen gauw een lijntje en onze schone natte was hangt ook spoedig te wapperen.

Mijn internet dongel werkt goed, dus ik kan de berichten lezen.
Al veel reacties op mijn laatste (lange!!) blog, o.a. dat er zo lang op gewacht werd!
Leuk te weten dat ernaar uit gezien wordt.

Gelukkig ben ik nu weer BIJ !!
morgen een lange rit naar Erg Chebbi (265km), door de Tunnel de Legionaire.
We zitten dan al aardig aan het eind van de wereld, vlakbij de woestijn naar Algerije.
Op een camping met elektra (mijn koelkast is niet aangesloten op de zonnepanelen), maar of er internet is?
Overmorgen een jeep tour de zandduinen in,
DAT is lang geleden !!!

4 april.
koude wind, zon we gaan weer op pad.
Vanmorgen al naar een klosster waar het beroemde efs-borduurwerk gemaakt wordt.
Ik voel nu de maag/daarmstoornissen opkomen,
dus het wordt een zware dag!
weet niet of er internet komt, dus tot wanneer later?