zee, zon en zilver

Het Italian Dinner was een groot succes. Ieder groepje had alles uit de kast gehaald, te beginnen een giga pan minestrone soep, waar Rob 'smorgens om 8 uur al mee bezig was: dikke schenkel en echte ballen.
daarna de voorgerechten:
er stonden prachtige schalen met salades en mijn meloen met ham (waarvan Jos nog steeds vindt dat het een nagerecht is).
Dan vele soorten pasta's en evenzovele sausen. Mijn favoriet was de Carbonara, met uit NL meegebracht spek.
Alles uiteraard rijkelijk besprenkeld met wijn, rood&wit. Het oranje bier werd in mijn koelbox crushed ijs tóch nog koud.
en als klap op de vuurpijl: grote schalen tiramisu !!!! mmmmmmmmmmm
terwijl er koffie rond ging vond ik dat een beetje muziek wel kon?

Ik zette de Bose buiten en de cd op die ik kocht van de Senegalese trommelaars.
Daarna kwam Gerard met de sixties, en daar moet op gedanst worden! Het werd een waar feest, de swingende senioren kunnen het nog best.

zondag 14 april.
na een nacht van slapen&waken werd ik door mijn openstaande slaaapkamerraam gewekt door Hanny, met een warm gebakken broodje, vers van de wakker. Wat lief!

een goed ontbijt knapte ik van op en ik vertrok om 9 uur,
stadje uit (mooi stadje, zie ik nu pas) tanken, daar staaan 3 campers.
Frits&Regi lieten hun bandenspanning oppeppen.
Voor mij ook wel een idee om eens te controleren (ik heb zo'n ding maar weet niet hoe dat werkt), kan iemand mij laten weten wat de spanning van mijn 'all season' banden moet zijn?

Tata ligt in een grote groene palm-oase, enorme roze-bloeiende Oleander struiken en uiteraard de plastic bloemen in de berm. Het stadje houdt op bij een grote poort.

TomTom zegt: deze weg 200km volgen.

goede brede weg, dat duurt een paar km, dan 'wegwerkzaamheden' en we worden op een zijspoor geleid.
Brede goed gescraperde weg, door de steen woestijn. Volgend jaar is deze weg dus ook klaar? Het wordt steeds comfortabeler, de weg langs en door de Sahara.
We rijden naar het zuiden, later westen. Rechts de laatste bergrug van de Atlas, links tot in de verre verte woestijn. Steen, beetje heuvelig, soms zanderig.
Heerlijk! lijkt het me om hier met een (goed geveerde) 4wheel drive doorheen te rijden. Af en toe een heuvel op, door bosjes, Paris-Dakar........... here I come !!
Geen sterveling te bekennen, geen geiten, geen kinderen, dan ineens een paar eenzame kamelen.
Dan een moeder&kind bij een waterput? ja, als er water is is er leven, maar ik zie nergens huizen.
Een oranje grote hagedis steekt de weg over. Ik moet denken aan de kaaimannen op de Meursweg in Suriname. We kregen er ooit één voor de wielen: gevangen, touw om de bek, in de achterbak van de Peu, wat een kabaal! Thuis ingespoten met formaline (??)...... vreselijk!!! glazen knikkers in de ogen........ verschrikkelijk!! ik moet er nu niet meer aan denken dat je zoiets doet .
Hij staat nu in Groningen bij zoon Alexander, op de Surinaamse kast: basralocus uit deSurinameriver. Tussen al het koperwerk uit onze Arabische landen, waar ik hier de markt mee vol zie staan.
Wat een herinneringen verzamelt een mens in zijn leven.

De weg is éénbaans, wanneer je (sporadisch) een tegenligger ziet rem je af en gaat één van de 2 in de brede verharde berm. Meestal laat men mijn camper doorrijden op de rijbaaan, behalve grote zwarte 4wheel drives, die komen hard op het midden van de weg op je af.
Na 2 uur rijden maakt de route een scherpe bocht naar rechts.
De bekende STOPborden, in the middle of nowhere staat een polite auto, een vriendelijk zwaaiende agent in mooi uniform met mobieltje in de hand.

Ik rij weer richting de bergen, kom in een gehucht, geen winkeltje, geen cafétje, dus rij door op zoek naar een brunchplek. De weg is éénbaans en eindelijk vind ik een verbreding waar de talut vlak blijft.
Verderop tegen de berg op staat een vrachtwagen, 2 mannen laden (met de hand) de wagen vol grote stenen.
Ik maak koffie, bak overgebleven ham&ui en smul de 2e helft van het broodje dat Hanny mij vanmorgen door het slaapkamerraam aanreikte.

Ik schrijf mijn verhaal en ben inmiddels alweer door álle campers ingehaald, nog 114 km te gaan.
Ik hoor de vrachtwagen aankomen en jawel! ik sta midden op de oprit! haha
Ik rij een paar meter naar voren, ze lachen en zwaaien mij hartelijk toe. Duim-op!
Een vrouw alleen, midden in het niets, blote armen, rok tot de knieen.............. ik voel me absoluut veilig.
ik heb de deur open, de warme wind langs de benen, een mooi vogeltje komt op de mat zitten en kijkt nieuwgierig rond. Even onthouden: okergeel verendek op grijs. Grijs gestreept koppie, ondersnavel okergeel, bovensnavel grijs. We hebben een paar vogelaars in de groep, die direkt naar de verrekijker grijpen als wij nog niets zien.
Nog een laatste camper toetert aan mij voorbij, maar stopt iets verderop. Het zijn Gertjan&Maartje, zij hebben het vogeltje waarschijnlijk ook gezien.

(ps aanvulling: het was een huisgors wist Gertjan en liet het plaatje in zijn boek zien. ZIJ hadden het vogeltje NIET gezien).

Ik kom door een dorpje, met terras, waar de 5 solo's staan. Ik schuif aan voor een verse jus. Ze hebben lunch besteld, er was maar één keus. Op tafels staan 5 schaaltjes met vlees-in-jus. Het ruikt lekker, maar ik zie direkt wat het is. Ze kauwen wat, vinden het wat taai, wat is het? Tripe! Franse delicatesse, maar voor ons dus gewoon pens. Ik proef een stukje en moet zeggen dat ik het nog nooit zó lekker geproefd heb. Op iedere markt zie je de hele magen hangen, ziet er mooi uit.
De schaaltjes werden niet leeg gegeten, heeft de familie mazzel (wat ik neem aan dat in dit land niets weg gegooid wordt).

Na mijn vitaminen boost rij ik weer door.
Ik het volgende stadje: markt, terrassen en daar zitten mijn andere reisgenoten.
Klaas weet hier de weg, na zoveel jaren, en gaat naar de slager, wijst een stuk lamsvlees, laat dat tot gehakt draaien, gaat daarmee naar de man achter de BBQ , die maakt er met ui&tomaten een heerlijke gerecht van. Op het terras verse jus erbij. Per persoon € 4.

Ik koop perssinasappelen voor het ontbijt, meloen bij de ham die over bleef, een paar banaantjes, eieren, karnemelk en oefen mijn arabische woordjes. Het werkt!
Wat een heerlijk land! volgend jaar weer?

Ik kom bij de camping (nou ja, parkeerplaats) in Abeinou.
Hier is een 40 graden bron, waar we vanavond gaan zwemmen. Na 7 uur voor de camperaars gemengd!
We staan vrijwel klem tegen elkaar aan, er lopen veel honden, veel geblaf en gekef. Een lokale hond legt grote drollen voor onze deuren.

Bernadette komt met een grote rontgen foto terug bij de camper: zij waren naar het militair hospitaal. Haar longen zijn schoon maar ze heeft een flinke bronchitis. Met 5 taxi's, via de apotheek weer op de camping. Ze gaat in de schaduw in de ligstoel en ik maak van alle resten die ik heb (halve ui, katenspek, 2 tomaten, 3/4 paprika, potje spannende aubergine saus, flesje tomatensap) een grote pan lekkers met bio couscous van Appie. (Wie neemt er nou couscous mee naar Marokko??!) Met z'n 3en krijgen we de pan net leeg.
Leuk! Mag ik tenminste weer boodschappen doen.

Om 7 uur staan we allemaal in badkleding bij de poort van 'het bronnenbad' . Hoop lawaai van de nog aanwezige lokale gasten, maar die moeten er nu uit. Een groep puberige jongens treuzelt natuurlijk, die willen ons wel zien zonder die omgeslagen handdoeken.
Het water is heerlijk warm, maar de rest? vieze vloeren, de douches zijn smerig, het water warm, de ideale temperatuur voor bacterien.......
maar we zijn inge-ent en zo langzamerhand resistent voor de lokale ziekte kiemen (dacht ik).
Ik drijf met mijn oren onder water, dan heb ik geen last van de enorme herrie. Wat je noemt 'zwembad akoestiek' . Ogen dicht om niet tegen het lelijke plafond aan de kijken. Ik zou nu de sterrenhemel willen zien, er staat een kleine (lege) maan, ik wil de geur van rozenolie.... Af en toe roept er iemand naar me, want ik lig roerloos en stil op mijn rug, dat is men van mij niet gewend!
Ik geniet, de vergeten prenatale herinneringen van de baarmoeder! een heerlijke lange rebirthing sessie, en dan verrast iemand mij met een voetmassage ....... Mmmmmmmmmm wie was dat?

Of het van dit heerlijke bad, het glaasje wijn van Anne of van de homeopatische pil van Gerard was, ik heb eindelijk weer stevig geslapen.
Vanmorgen wakker met knallende koppijn. Bijholtes zitten dicht, oren knappen. Dus behalve de rituele neusspoeling vandaag ook maar een stoombad en de VSM nisyspray erbij.

Het is maar 60km naar onze volgende halte: Sidi Ifni, de camping ligt aan het strand van de Atlantische Oceaan!!! was ik daar al? o ja, bij zoon Floris in Gijon.
Halverwege de route ben ik gestopt op een mooie plek tussen de bergen, vól met lidcactussen (schijfkaktussen volgens Ine). Gisteren lagen hopen afgesneden 'schijven' langs de weg. Wat doen ze daarmee? De vruchten worden gegeten, maar zijn nu nog niet rijp.

Ik ga weer op weg naar (volgens het reisboek:)
Sidi Ifni geeft een ingeslapen indruk, maar heeft de flair van een piratenstad. Er zijn diverse Art Deco gebouwen te bewonderen.

Onderweg stééds meer cactussen, dacht ik eerst dat ze 'in het wild' groeien, nu zie ik dat het plantages zijn. Sommige zitten al vol bloemen, er zegt iemand dat het sap uit het blad in de cosmetische industrie gebruikt wordt?
De route is weer erg mooi, ook verfrissend om weer eens groen begroeide bergen te zien. De temperatuur zakt en in de verte zie ik bewolking. Het is meer dalen&stijgen dan ik verwacht had, mijn oren knappen en mijn hoofdpijn verergert.
ik kom door een gehucht waar een kraam met een bord: honing en Archan olie te koop.
Ik ben niet fit genoeg en rij dus door. Heb ik natuurlijk al vrij snel spijt van, ik had daar ook kunnen vragen wat ze met die cactussen doen.

Aangekomen in Sidi Ifni rijd ik, op advies van de reisleider, eerst het stadje in en parkeer op een grote parkeerplaats, waar slechts één camper staat. Ik zie een paar solo's op een terrasje, dan komen er meer, we lopen naar de markt, nóg meer bekenden.....
Als zo'n klein centrum ineens gevonden wordt door meer dan 30 camperaars.........
Er worden schoentjes en tasjes en jasjes gekocht voor kleinkinderen. Erg leuk allemaal en ik val voor een schitterende kleur jurk. Iedereen komt zich ermee bemoeien, méér verkopers erbij, ik word in en uit een jurk gehezen, loop weg, de prijs zakt ineens tot de helft....
Maar dan komt er uit een ander winkeltje een prachtig blauwe jurk, een andere verkoper heeft bijpassende muiltjes, hij knielt voor me op de grond om ze aan te doen. Ik voel me als assepoester.
Het afdingen is een prachtig spel en uiteindelijk betaal ik aan de 2 verkopers samen 400 Dirham (bijna 40 euro) en krijg nog een cadeautje toe. Hoe zij de buit gaan verdelen? geen idee!

De camping ligt aan de boulevard, aan het strand. We staan allemaal met de neus naar de zee. Wazig zonnetje, zeedamp heet dat?
Ik krijg van buurman direkt een glas wijn aangeboden (hoezo nog geen 5 uur) en ik oogst veel lof met mijn nieuwe jurk&muilen.
Wandelaars komen van het strand met hun oogst : Nans vond een grote krab die deskundig wordt ontleed, een verzameling mooie schelpen, Jan toont de kaak van een Camel, door zout water en beestjes al mooi schoon gemaakt.
Het is inmiddels vloed geworden, machtige branding, geen surfers.
Ik loop de boulevard langs, het zandstrand is verdwenen, alleen nog stenen.
Krijg zelfs van Marokkaanse vrouwen (en mannen uiteraard) complimenten over mijn jurk! Goede koop dus, ik knap helemaal op. Zelfs de hoofdpijn is weg (of komt dat van de wijn?)

Het is borreltijd en we spreken af 'boven aan de trap' te gaan eten in het visrestaurant.
We lopen met 7, nóg 4 komen erbij is 11. Binnen zitten er al 6. Dan komen er nóg 4.
Het hele restaurant vol dus. Hebben ze wel zoveel borden?
ik koos voor de 'allerlei vis, gefrituurd'
Helaas frituren ze de garnalen ongepeld, dus dat was een heel gepruts. Ook inktvis en 2 sliptongetjes. Uit de frituur vind ik dat alles een beetje hetzelfde smaakt, maar het was gezellig. Helaas waren we vergeten onze wijn mee te nemen, dus water!
Dan ontdekt iemand een grote vrieskast met ijsjes, spoedig zitten we met een Magnum Dubbel Caramel.......
oefffffffff, dat is weer genoeg Magnum voor een jaar.

We lopen met elkaar de grote trap af naar het strand, naar de camping.
Heel veel jonge mensen hebben hier hun hangplek, jongens én meisjes, valt ons op.
Marokko is een moslim land in beweging, de regels veranderen.

Ik zit nu met een glaasje limoncello boven de toetsen in slaap te vallen.
Morgen rijden we de Anti Atlas in, de col de Kerdous,
maar eerst ga ik met Hanny even stoppen in Tiznit, daar schijnt een heel mooie zilver-souk te zijn. 'In mijn Arabische tijd' was dat de goud-souk, maar ja, het is crisis, nietwaar?


dinsdag 16 april,
een mooie route langs de prachtige kust. Hier zijn de huizen wit met blauw. Blauwe luiken, deuren, balkon, zelfs de lantaarnpalen blauw. Ook een blauwe taxi!
De bloembedden in de berm ook blauw (en geel en wit) en NIET van plastic deze keer.
Prachtige kustlijn, rotsen strandjes, wit schuimende branding.
Dorpjes en dan 'ontwikkelaars projecten': rijen huizen in aanbouw, eenheidsmodel. Dicht bij het strand het duurst, waarschijnlijk.
Tot Aglou Plage, daar koffie&boodschappen (ik kocht archanolie en palmfruit zeep) naar Tiznit.
Ik weet nu ook waarvoor de bladeren van de cactus: voer voor de schapen. Zielig hoor, met die stekels eraan.

Ik kom nu in een bloedhete camper, terug van de zilversouk in Tiznit.
Veel winkeltjes in&uit, kijken waar de lokale bevolking koopt. Ik vraag naar de dagprijs, sommige verkopers laten mij het gewicht niet zélf zien op de weegschaal. 18 DH per gram? ik loop verder.
een kleine winkel, geen klanten, grote sieraden met stenen, ook soort 'appeltjes' geel.
Wat is dat? Amber. Niet zo duur, vind ik. Het is ook fou-amber zegt de vriendelijke man. De echte is duurder. Ik zie een mooi potje," no good" plastic, zegt ie.
De zilverprijs is vandaag 15 DH per gram, ik kocht 2 kettinkjes en een hangertje bij deze aardige oude man. Hij was zakelijk (ik ook) maar heel redelijk en vriendelijk en niet opdringerig. Hanny kocht een mooie armband met 2 kleuren emaille.
Zo kwamen we met elkaar tot goed prijzen. Iedereen gelukkig!

Sta hier op grote parkeerplaats met prima dongel ontvangst, stuur dus maar eerst mijn verhaal weer de lucht in.
Ik vroeg me af hoe ik aan 2000 blogvolgers kom? maar lees nu een reactie van een Robert die mij op www.camperforum.nl heeft gevonden..........
ja, zo schiet het wel op!
leuk te lezen dat jullie het nog steeds leuk vinden, mijn eindeloze verhalen.

en toen skypte ik mijn broer in Tsjechie, blijkt dat HIJ mij op camperforum heeft gelinkt, onder de kop:
Marokko? ja of nee.
Veel reacties, zegt ie, ja dat merk ik.

Nu begin ik aan de 107km naar Tafraout, over de Col de Kerdous, Tom zegt dat ik daar bijna 2 uur over ga doen.
Als ik om 5 uur maar binnen ben, want dan is het Happy Hour!!