19/20 maart pech, gecorrigeerde versie

19 maart, dinsdagmiddag 16.45 uur
ik had gehoop over een kwartier in Sanlucar de Barrameda te zijn,
maar ik ben gestrand en zit te wachten op hulp.
Gelukkig kan ik koffie zetten en mijn verhaal kwijt aan mijn laptop.
Vanmorgen om 9 uur reed ik al weer, vanuit camperplaats Zamora: een groot parkeerterrein, stil en verlicht, waar men vanaf 8 uur keffende hondjes uitlaat.
626km voor de boeg naar de afgesproken camperplaats in Sanlucar, waar ik na ruim een week Joke en Heleen weer zal ontmoeten.
Om kwart over 2 heb ik getankt en Joke gebeld: zij lopen 2 uur op mij vóór. Volgens Tom zal ik er om 5uur zijn, Happy Hour! We verheugen ons op een weerzien en op een frisse strandwandeling, in de wind? in de regen?
Onderweg hebben ook zij vreselijke buien gehad en dat is nog niet voorbij.
Het was een lange reis. De snelweg schiet wel op, maar is vermoeiend saai. Ik was een paar keer afgeslagen om mijn wc-tank ergens te legen maar dat was nog niet gelukt. Bij tankstations is vaak een loosput voor chemische toiletten (hoewel ik er geen chemie in doe, vandaar dat ie ook begon te stinken). Maar de tankstations liggen hier niet áán de snelweg. Ze worden wel aangegeven, maar je moet de snelweg af, soms 2 soms 10km.
ik zag een Trepsol station vanaf de weg, waar héél veel vrachtwagens. Maar......helaas, geen afvalput. Ik had geen zin om binnen te gaan vragen, mijn Spaans is NUL en om met gebaren uit te leggen.... nee.

Ik het camperplaatsenboek blz 774 staat Canaveral, vlakbij afslag 508, in 2011 sanizuil in aanleg. Ik had goede hoop, letterlijk: een emmer vol! Maar Tom heeft mij weer tot wanhoop gedreven: het dorpje in, omhoog door smalle straatjes, gelukkig lunchtijd dus ik kwam niemand tegen. Hoog omhoog hield het dorpje op, de aangegeven coordinaten brachten mij in een weiland!!!
daar had ik mijn poepdoos natuurlijk leeg kunnen gooien, maar ik vind dat dat niet hoort. Ik moest dus door het dorp weer terug. Op een hoek stond een bedrijfswagen geparkeerd, ik kon geen kant meer uit. Gelukkig kwam de chauffeur naar buiten, zat niet te lunchen dus.

Op naar het volgende tankstation, mijn brandstof meter stond alweer bijna op half. Het regende, er kwam geen pompbediende, ik probeerde het zelf maar er kwam geen drup. Soms moet je éérst betalen, op zich geen slecht idee. Ik ging naar binnen, het was spekglad, gleed uit, 3 dames stonden te kwekken. Nee, ik moest gewoon harder knijpen. Uiteindelijk kreeg ik pomp aan het werk, en ik zag aan de prijs dat ik de super-diesel bezig was te tanken. Nou ja, wordt mijn campertje misschien wel blij van. Met een laatste druppel stond ik precies op € 60 (€1.49 per liter). Binnen moest ik lang wachten want een chauffeur wilde een bonnetje en de printer was stuk. Ik heb betaald en geen bon afgewacht. Kon ik mijn wc legen? ja hoor, dáár (in het toilet). Ik legde uit dat het om een camper-poepdoos ging. Geen probleem: dáár! in het toilet. Ik moest dus met 'mijn gemak' door de winkel met de gebruikelijke koopwaar: broodjes, fruit, motor-olie en porno-blaadjes.
Nou ja, na nu zien ze mij hier toch nooit weer.
Nu ik de tank weer vol had en de wc leeg, ging ik weer 'on the road' .
Ik vroeg me af of we inderdaad zo klommen, want ik was mijn power kwijt. Met moeite haalde ik de 100, terwijl ik heel verder harder kán (wel 140 als het moet).
Maar de vrachtwagens hadden er ook moeite mee en het regende en mistte erg, dus ik vond het wel goed zo.

Na ongeveer 750km vanaf Gijon gaat de N630/A66 de 'Autovista de la Plata' bij Sevilla over in de A4 'autovista de la Sud'
Daar ga je in 4 banen over een enorme brug, het was inmiddels ook druk geworden (de honderden kilometers autobaan waren héél rustig geweest). Ik schakelde van 5 naar 4 en er klopte iets niet, hij viel niet in de versnelling? SCHRIKKEN zo tussen al die rijen vol auto's...........
maar in z'n 3 geen probleem en ná de brug ook weer in z'n 4.
Enorme zijwind en stank van chemische industrieen, ik verheug me op frisse zeelucht. Toch vervelend dat ik niet harder kan....

Eindelijk mag ik van de snelweg af, richting Lebrija. Ik minder vaart voor het tolpoortje en..... de motor slaat af en is op geen enkele manier meer aan de praat te krijgen. Nadat ik tol betaald had ging de boom omhoog en hebben 2 sterke spaanse mannen mij erdoor geduwd, naar de kant van de weg.
Toen de try out: ik ben al 2 jaar lid van de ADAC (niet meer bij de ANWB) maar heb ze nog nooit gebeld. Nu is mijn duits gelukkig beter dan mijn spaans.......... en er komt al spoedig een grote afsleepwagen die mijn Cochlea omhoog op de laadbak tilt, ik naaast de mannen in de cabine en 20km verder naar een garage. Gelukkig (voor mij) staat daar een franse camper. Met een klapband al sinds zaterdagavond, hoor ik later. Deze fransman spreekt spaans en vertaalt voor mij. Dan blijkt dat ik BENZINE getankt heb!!! Het was helemaal geen super diesel dus.. wat STOM!!! Ik had in Spanje nog niet zelf getankt, er komen altijd hulpvaardige mannetjes op mijn camper toe rennen.
Deze vergissing schijnt iedereen eens te moeten overkomen..........ik tank al 45jaar, was nog nooit gebeurd....

Terwijl het probleem opgelost wordt (60 euro benzine verdwijnt in een jerrycan, er wordt bij nabije pomp een beetje diesel gehaald) nodigt de fransman mij uit in hun camper. Een klein frans vrouwtje vertelt enthousiast over hun 3e reis door héél Marokko. Ik krijg, met de kaart erbij, veel tips waar ik vooral heen moet!
Zij laat mij de gaten in de campervloer en kledingkast zien die de klapband veroorzaakt heeft. Zij zijn naar deze garage gesleept, kwamen hier zaterdagavond om 6 uur, maandag is er een band besteld, die kwam vandaag, vanavond om 8 uur hopen ze weer te kunnen rijden.... naar huis.

Voor € 20 diesel en € 26 Mano de Obra (ik neem aan handarbeid) kan ik met 2uur vertraging weer rijden.
Ik kom op de afgesproken camperplaats, in de regen en zet mijn camper vlak naast een grijs/witte Hymer met NL plaat. Het is niet Joke die de deur open doet?..... nee! ik ben Johanna! er staan dus meer NLers hier in de regenplassen in de zeewind !

Joke en Heleen hebben net hun warme hap op en we duiken met elkaar in de riante Hymer van Joke, met wijn en toastjes en veel verhalen.
Lieve Mensen! wát hebben die vrouwen meegemaakt...!! de foto's die ze kregen van de burgemeester tonen de plaatjes maar niet de praatjes erbij.
Er zijn heel wat leuke belevenissen nodig om dit sneeuw-drama uit de herinnering te verdringen. NU verdienen ze alleen maar ZON en plezier! maar het regent en waait. Ik heb mijn camperdeur een meter vanaf Joke's deur, dus ik kom droog over.

woensdag 20 maart.
Na een klaterende nacht was ik om 6 uur wakker, pijn in mijn rechter grote teen! Ziet er rood en dik uit. AU
ik zet een potje thee, heb gister mijn laatste beschuit opgegeten, kijk in mijn voorraadkast: pannekoekenmeel van vorig jaar en nog 2 verlopen pakjes melk. Met de deur wagenwijd open, zon, wind, schreeuwende zeemeeuwen sta ik ontbijt te bakken. Als dít geen vakantie is ....!
Joke & Heleen komen ook tevoorschijn en we maken een heerlijke wandeling langs het strand en door de Spaanse straatjes. Moorse bouwstijl, en véél bloemen in de berm.

Na een pot echte koffie van Heleen besluiten we te gaan rijden. Het is 2 uur naar Tarifa, ik moet nog ff tanken. We rijden in stralende zon, eerst veel havenindustrie, later wordt het echt mooi.
Om kwart over één komen we op de camping, waar al vele campers staan. Hernieuwde kennismakingen en ook nieuwe gezichten. Birka de boxer, veel kleine kefhondjes, maar ook nog een Berner Sennen en nóg 2 honden van formaat. De wind waait flink, we staan vlakbij het strand. Er is een wasmachine en wifi. We lunchen met pannenkoeken en kaas/uien-taart en ontmoeten steeds méér reisgenoten.
Maar mijn teen doet meer pijn, is rood en warm en dik. Zo wil ik niet naar Afrika.
Solo Simon weet waar de kliniek is, Klaas, Jelma, Rob, Inge gaan naar de Lidl in het dorp dus we zitten met 6 in de Hymer. In de kliniek direct aan de beurt! een arts die duits spreekt, hij kijkt en knijpt wat, AU! en met een recept voor 3x daags 6 dagen pommada antibiotica en 40 pillen zoeken wij een pharmacia. Die zijn natuurlijk tot half 6 gesloten............ maar aan het andere eind van het dorp is er één open. Voor € 5.09 een zak vol lekkers, toen op een terras in de zon&wind, uitzicht op windsurfers, vers geperst sinasappelsap wachten we tot taxi Hymer weer langs komt.
Simon is een solo-man die zich ná ons aangemeld heeft: zo zijn we dus met 5 kippen en 2 hanen en 15 echtparen.
De was hangt al aan de lijn, de vrolijke kleurtjes staan al op de foto. Iedereen is op eigen wijze hierheen gereden, iedereen klaagde over de regen gisteren: uit NL hoorden we vanmorgen dat hier 43 mm gevallen is! Daar zaten wij dus middenin.

Maar nu ZON !!!! ik ga proberen dit blog weg te krijgen
want het is borreltijd! en dat wil ik niet missen