Praag, solo

Zondag 27 april, precies een maand na mijn vertrek uit Suriname, reed ik 500km naar een camperplaats aan de oever van de Saale, vlak voor Halle, Duitsland.
Ik had op het Gelukkige Uur 5 afgesproken met camper-solo-maatje Joanna. Prachtige plek aan de rivier: een jachthaventje, een veerpont, zon&vogels. Er stonden al 3 NL campers, Joanna was er net 5minuten.
Maar Joanna was aan de telefoon……. met het verpleeghuis waar haar nicht Marion sinds 3 jaren verblijft. Reden dat Joanna niet verder dan één dagreis weg wil. Een reis met een groepje camperaars naar Italie zit er dus niet in, maar een weekje met mij naar Praag wel. De gok wagen?
Nu gaat het dus slechter. Wat te doen?
We zitten in de gezellige camper van Joanna, smullen gerookte zalmforel met een glaasje wit. Plannen wat te bekijken en te doen in Praag, mijn schoonzus heeft kaarten voor de Opera gereserveerd. Kaarten en boekjes op tafel, stoeien met navigatie apparaten. Vakantie!

Maandagochtend besluit Joanna, na weer een telefoontje met de verpleging, tóch maar terug te gaan. Ik zwaai haar om 9 uur uit. Helaas, een volgende keer ?
Ik geniet op een bankje in de zon aan het water van een verantwoord ontbijt. Ik zit nl op een ‘zwaar’ dieet, zonder koolhydraten, mét capsules, druppels, poeders…… om de flora&fauna in mijn lijf te herstellen. Ik bel mijn broer, zij zijn om 3uur weer in Praag, hij zal een parkeerplaats voor me zoeken.
En dat lukte prima: de bovenburen hebben voor de deur op de privé parking 2plaatsen voor gasten. Pieter heeft de sleutel en kan de hekjes plat leggen. Ik sta dus perfect! En ook nog onder zijn raam, dus wifi aan boord. Eén trap op naar sanitair en gezelligheid, een halve straat naar beneden de tram naar het centrum.

Dinsdag eerst naar de tandarts, daar was het allemaal om begonnen.
Ik heb 2uur plat gelegen: 2 wortelkanaal behandelingen. Ik ben een paar jaar geleden letterlijk ‘op mijn bek gegaan’ , jaren later werden 2 ondertanden zwart, overleden dus, er verzamelt zich bloed en beesten in het wortelkanaal, dat verkleurt.
Nu zijn de kanalen dus schoon, mijn tanden weer wit! Volgende week worden de noodvullingen vervangen.
Mijn schoonzus Mila had een afspraak bij de pedicure, daar ben ik ook hard aan toe.
Dat kan! Met de metro naar de rand van Praag: een woonwijk met hoge flats in een open cirkel, met weelderige park , speelplaats , bloemen en véél vogels. Op de begane grond winkeltjes, oa de schoonheidssalon van nicht Lenka. De dochter doet pedicure. Ik had ze 10 jaar geleden ontmoet op het grootse trouwfeest van Pieter&Mila. In deze hoek van Praag komen toeristen dus nooit!
Weer liggen dus. Een uurtje met de voeten omhoog voor complete restauratie. Dat was lang geleden! En toen ook maar de mooimakerij er achteraan: nóg eens bijna 2 uur.
Wat een verwendag! Morgen maar eens flink aan de wandel.

Woensdag, het is een beetje miezerig buiten, we blijven lekker binnen en stoeien uren met de computers. Mijn mini wordt weer helemaal schoon gemaakt, zien of ie daar sneller van wordt. Ik probeer mijn iPad uit te vinden. Heb in Suriname veel foto&film gemaakt, nu is ie dus vol! Hoe krijg ik die plaatjes eraf en bij Jan Karel? We wijden hier een uitgebreid skype gesprek aan. Toch handig hoor! Al die moderne communicatie middelen.
In de middag besluit ik tóch maar eens de stad in te gaan. Met tram 5 kom ik bij het Nationaal Museum. Ik was daar ooit binnen, met mijn vader, voor een concert. Het publiek zat op de trappen, maar voor de ‘oude man’ werd een stoel gebracht. Voor mij dus ook. Daar zaten wij, hoog verheven boven het publiek. Het was een prachtig concert van een uurtje. Dit soort concerten worden veel gegeven, speciaal voor toeristen, de prijs dus ook.
Helaas, het Museum is wegens renovatie 5jaar gesloten!!! In de moderne nieuwbouw een expositie over geld, NEE dank u, laat maar.
Ik loop door naar het Centraal Station, een groots gebouw van de Sezession (Tsjechische Art Nouveau stroming, 1900). Prachtig! Voor zover je het kunt zien, want…… inderdaad in renovatie.
Dan loop ik links&rechts door straten. Wat een prachtige stad, indrukwekkende architectuur, steeds meer voltooide renovaties: gebeeldhouwd stukwerk in pastelkleuren. Ik kom bij mijn favoriete koffiehuis Obecni Dum waar een leuke man met een grote handkar met taarten loopt, wijs maar aan, de heerlijkste punten lachen mij toe. Nee! Geen koolhydraten, alleen groene thee graag.
Ik zak weg in de zachte leren bank, kroonluchters, pianist, genieten!
Buiten een muzikant met een geweldig waterorgel: tafel vol cognac glazen gevuld met water. Indrukwekkende melodieën tovert hij daaruit en erg leuk zoals hij kleine kinderen mee laat spelen. Ik hou van straatmuzikanten en probeer altijd vooraan te staan. Steeds meer toeschouwers, hij vraagt de nationaliteiten, ik Hollanski? Ha! Marihuana! Dat beeld van NL heeft de klompen allang ingehaald.
Zijn ‘hoed’ wordt flink gevuld en ik loop door. Aan de overkant één van de vele concerthallen, waar morgen het Zwanenmeer gedanst wordt. Ik zag hier nog nooit ballet, misschien..?
Ik loop door de Oude Stad, smalle straatjes vol winkeltjes en straatmuzikanten, richting de beroemde Karelsbrug, altijd vol toeristen en artisten. Ik begin moe te worden en wil richting tram, maar dan kom ik langs het Klementinum, daar is een prachtige ‘Spiegelzaal’ waar over 5minuten een concert begint: barok highlights. Lekker, ff zitten…. Geen senior tickets? ik vraag last-minut korting en mag voor de studentenprijs naar binnen (toch nog €15). Een uurtje genieten.
Dan met de tram terug naar huis, wat een heerlijke dag! Ik voel me hier altijd weer thuis en raak niet uitgekeken. Jammer dat ik mijn enthousiasme niet met Joanna kan delen.
Bij Pieter&Mila in de flat nog even kletsen met een bakkie thee. Alcoholvrij bevalt me prima. Dan ga ik in de camper nog even online en stort mijn bed in. Ik wordt midden in de nacht wakker van de kou en maak een warme kruik. Ik sta niet op stroom, dus de elektrische deken blijft uit, ik zet de (gas)verwarming aan.

Donderdag wordt ik pas laat wakker, we keuvelen de uren voorbij. Ik besluit wél naar het ballet te willen en pak eind van de middag de tram en ga de stad weer in. Er is zóveel te zien….. er is een ‘boeren markt’ met allerlei lekkers, worst met zuurkool heeft geen koolhydraten, mmmmmm en vers geblenderd tropical fruit, mmmmmm.
Om half acht begint het ballet. Ik ben vroeg want het rondkijken in zo’n theater, al die mensen, dat is leuk. Maar dat valt tegen! Van buiten een mooi gebouw (stond jaren in de steigers) maar binnen een beetje armoedig. Niet eens vergane glorie maar gewoon simpel. Ik zit rij 6, maar er is geen orkest, dus het toneel loopt door tot vlak vóór mij. Ik had voor deze prijs (bijna €45) meer verwacht, maar het ballet is mooi en de muziek is Tsjaikovski, dus……….
Het duurde maar tot 5over9, tijd genoeg om nog wat door de stad te zwalken. Weer veel straatmuzikanten.
Een jong stel violisten die de sterren van de hemel speelden, onder begeleiding van een orkest-in-blik. Paganini.
Weer de man met het waterorgel, Strauss.
Een streetdancer met brandende fakkels onder begeleiding van een super drummer.
Wat een stad!!
Om 11 uur weer thuis. Een wijntje? Nee, doe maar een glas water.

Vrijdag wijst Mila mij op een bijzondere expositie van Mucha, het Slavisch Epos.
Een twintigtal enorme schilderijen (4x5m en 6x8m) over de roots van het slavische volk. In een modern museum aan de andere kant van de Moldau. Een andere tram, dus een ander uitzicht over de stad. Indrukwekkende tentoonstelling. Ook een interessante documentaire over HOE deze giga schilderijen uit hun lijsten zijn gehaald en vervoerd naar deze plek.
Wanneer ik het na bijna 2uur wel gezien heb is er noodweer. Storm, onweer, regen….. gelukkig is er een museum café, mét wifi. Vol met jonge mensen met kinderen, want er zijn heerlijke speelhoeken met kussen en klimdingen. Leuk maar wel lawaaierig. Ik zie heerlijke ‘gezonde’ broodjes en volkoren koeken, maar dat zijn allemaal koolhydraten…. Groene thee graag.
De regen stopt, ik loop naar de tram die vlak voor mijn neus weg rijdt, de volgende brengt mij naar de rand van het centrum. Vandaaruit denk ik naar de ingang van een camping op het schiereiland te kunnen lopen. Ik loop héél ver maar dan is de ingang nog véél verder en op het eiland weer heel ver terug….. laat maar. Volgens mijn broer een vieze camping, erg veel lawaai.
Als ik thuis kom zijn Pieter&Mila naar een concert, ik zak achter de grootbeeld HDtv en geniet van de tiende van Tijl.
Dat was weer een heerlijke dag. Morgen gaan we naar Jirikov, 140km naar het noorden, waar mijn broer zijn galoupa (buitenhuis) heeft.

Zaterdag, ik ken mezelf als en slechte slaper, maar hier……, ik wordt om half 11 wakker. Het heeft vannacht flink geregend, maar nu trekt het open. We rijden met de camper naar Jirikov, dan kan Pieter nog wat daaraan klussen. De verwarming is op afstand (met de telefoon) al aangezet. Vloerverwarming en een paletkachel.
Het is een heerlijk huis, wat ik in de loop der jaren heb zien veranderen. Pieter is een klusser en samen met Mila hebben ze leuke ideeën die hij waar maakt. Ik denk dat alleen de muren nog oorspronkelijk zijn. Er bleek geen vloer in de kamer te zitten (alleen aangestampte lagen allerlei soorten zand en leem). Het dak was slecht. De ramen waren enkel. De wanden bladderden af. Hij legde cv aan. Eerst boven, nu ook beneden een badkamer. Nieuwe plafonds. Volgend plan: sauna.
In Praag klaagt hij wel eens over hoofdpijn en slecht slapen…… hier niet!
En Mila heeft groene vingers. De mooiste tuin van het dorp, met tulpen, rhodo’s, appelbomen, alles groeit&bloeit onder haar handen. Toen we aankwamen direct een rondje gelopen, morgen foto’s maken maar NU is het borreltijd. Het is weekend, dus ik mag aan de sherry, vind ik. We hebben weer verse asperges gekocht, dus ham&ei en witte wijn! Geen aardappels, ik hou me aan het voorschrift.
Mila heeft een nieuwe puzzel: 1000stukjes, past nét op de ronde tafel (uit mijn ouderlijk huis, net als vele kasten, stoelen, lampen, gezellig!). We beginnen eraan, maar zullen hem niet af krijgen dit weekend.
De camper staat op de oprit, ik sta ‘op stroom’ dus de elektrische deken kan aan. Gelukkig!!! Want het werd erg koud. Nachtvorst ! De groots bloeiende witte rhododendron in één klap bruin, de tulpen hangen slap, de appelbloesem? Helaas.

Zondagmiddag, er komt koffiebezoek, Martin&Fera die hier een huis gebouwd hebben. Fera heeft alle gebeurtenissen beschreven en nu in boekvorm uitgegeven. Omdat Pieter&Mila héél veel hand&spandiensten hebben verricht komen ze nu een exemplaar aanbieden. Ik ben het aan het lezen. Tjonge-jonge, wat komt dáár veel bij kijken. Ben blij dat mijn plan destijds niet is doorgegaan en dat ik nu gewoon met de camper op de oprit sta.
Het is droog, wel koud, Pieter en ik stappen op de fiets. Even Duitsland in, dan bij andere Nederlanders langs die hier al bijna 20 jaar een huis hebben. Er zitten hier heel wat Nlanders!
Pieter maakt een heerlijke visschotel in de oven, het is nog steeds weekend, toch maar weer een wijntje. Om het af te leren?
Tot 2uur in de nacht zitten Mila en ik gebogen over de tafel met 1000 puzzelstukjes. Wat is dit verslavend!!!

Maandag,
Ik wordt pas wakker om half 12. Het moet toch niet gekker worden.
We rijden over Duitsland terug want gister kwam ik tot de ontdekking dat ik geen milieu sticker (meer) op mijn voorruit heb zitten. Met het vervangen van de ruit is de sticker overgezet, maar blijkbaar heeft de lijm het niet gehouden. In Duitsland kan je aan een garage de sticker kopen.
Dat werd dus een andere mooie route. Zittau ligt op het 3landen punt, toen we gingen tanken begreep ik de prijs niet: we zijn in Polen! De prijs is in Zlotties! Lang leve Europa, zonder grenscontroles.
Vanavond een heerlijke Tsjechische soep gegeten, soljanka? Met toch maar een kapje van het heerlijk vers gebakken brood.
Op het journaal het overzicht en het concert bevrijdingsdag gekeken en nu in de camper mijn blog afschrijven.

Morgenochtend weer naar de tandarts, daarna begin ik aan de bijna 1200km naar de italiaanse westkust, waar Madelon, Ria en Chris op mij wachten. Zij zijn al 5 weken onderweg, met een groep van 7, de rest is weer op weg naar huis.
Waarheen? We zullen zien. Ik wil wel graag naar Rome, dat zag ik pas één dag. En naar het zuiden, ik was wel in Pompei maar niet in Napels. Madelon spreekt Italiaans en heeft veel energie en ideeën, ik zal het gaan beleven.
Als jullie uitgebreide reisbeschrijvingen met foto’s willen lezen, kijk dan op
www.madelon19.blogspot.com
voor mijn ervaringen kan je me blijven volgen op
liefs van lijn