via paramaribo van oost naar zuid

dinsdag 18maart.
Na één nachtje krasnapolski, straks weer per bus&boot, naar het zuiden nu.
Onderstaand het uitgebreide verslag van de afgelopen week.
Gisterenmiddag weer in 'de city' aangekomen, inchecken in het hotel en ik uiteraard direct de stad in om Sub Holi te ervaren.
ik heb het geweten!
volkomen gekleurd was ik om half 8 weer op mijn kamer, met gelukkig een prima douche.
Ik ben nog niet helemaal kleurvrij, maar dat spoelt er wel af, we gaan nl straks het binnenland in, watermassage in de soela's (stroomversnellingen).
We varen naar Djumu, dat is verder dan we in november gingen.
Ben benieuwd, jullie horen het later.


Zondag 16 maart.
Hier weer een bericht uit het oerwoud,
Volgens mij is het een week geleden dat ik schreef.

mijn Voeks- groep is gekomen, ik nam mijn intrek in een riante kamer in een koud Hotel Krasnapolski. Hetzelfde uitzicht, vanuit een andere hoek.
WiFi in de marmeren hal beneden, soms ook ontvangst aan het zwembad, maar niet op de kamer. Een code moet telkens weer aangevraagd worden.....

Ik verdeel nu een paar dagen mijn aandacht, want JanKarel en Jenneke zijn er ook nog. Ik leef dus in 2 sferen, met JK speuren we naar oude roots en treffen wij (Surinaamse) familie leden, met Voeks ben ik toerist.
Ik merk nu dat mijn reis in november behoorlijk 'aangepast' , ingekort dus, was omdat wij maar met 3 betalende gasten waren: de Commewijne tour en de stadsrondrit zijn nu duidelijk uitgebreider!

Ik heb mijn programma onderdeel 'Santigron' laten schieten, omdat er voor de 'Bergens' een familie party georganiseerd werd die dag.
Nadia was uit NL naar Paramaribo gekomen en in haar huis aan de Newtonlaan de familie uitgenodigd om 'neef Jan Karel, van de tak ......?' te ontmoeten.
Het werd een geweldige avond, wel haast 50 gasten denk ik, de oudste een heldere tante van 95, de jongste een krullebol van 5 weken. Ook nog twee zwangere buiken. Nog 3weken, vertelde de stralende a.s. moeder, maar de volgende ochtend kwam een telefoontje dat er een gezonde zoon was geboren die nacht....
Een nieuwe loot aan de Bergen-stamboom.

Dinsdag nog met neef Ryan naar de Zoo en toen moesten JK en Jenneke al om half drie met de shuttle naar het vliegveld.
Ik zwaaide ze uit en liep een beetje verloren door de stad. Op terras 't Vat geen bekenden, door de palmentuin naar Zus&Zo, ook niemand, gelukkig bij Orlando wel. Na bijpraten en een paar djogo's ben ik nog met Rudy naar een (toerist onbekende) kroeg gelopen vlak naast mijn hotel. Ik trof iemand die ooit bij Billiton werkte dus veel oud-bekende namen kwamen op tafel.
De wasvrouw belde dat zij mijn schone goed kwam brengen en in het hotel trof ik de Voeksers terug van Santigron.
Met 7 gingen we eten bij 't Vat, een heerlijke salade, toen naar huis, rugtas pakken, morgen om 8uur in de bus naar het oosten.
Het is wel rennen hoor, zo'n rondreis!

Ik moest dus bedenken wat mee te nemen. Op het programma staat:
Vanaf Albina varen we 55minuten met een pijaka stroom afwaarts, we overnachten in lodges en gaan 's avonds kijken naar de schildpadden die in deze tijd hun eieren leggen op het strand.
Een indrukwekkend gebeuren, dat ik in 1977 ook al eens mee maakte.
Dus waterschoenen, poncho, zaklantaarn mee.

Onderweg een rondje Moengo, de enige plek waar nu nog bauxiet gewonnen wordt. Ik herkende wel een en ander, zoals het Juliana?theater, waar ik ooit met toneelgroep Mamio op de planken stond.
Vervolgens het indrukwekkend monument in Moiwana bekeken, ontworpen door Marcel Pinas, ter nagedachtenis aan de moordpartij in de binnenlandse oorlog.
Aan de overkant een nieuwbouw woningen project, voor de overlevenden, die destijds vanuit hun afgebrande dorp naar Frans Guyana zijn gevlucht.
De huizen staan leeg, men wil er niet wonen. Komen wel regelmatig terug om hun overleden familie leden te gedenken.

Aangekomen in Albina grote drukte langs de waterkant, veel bootjes worden volgeladen met zaken die blijkbaar in Frans Guyana duurder zijn. Grote bedrijvigheid, men zegt dat het er niet veilig is, maar ik heb met mijn nieuwe iPad uitgebreid gefilmd. Iedereen was vriendelijk, veel Frans Guyanesen uiteraard.

Onze boot komt: eerst de rugtassen voor in de punt, onder het plastic. Dan wij met camera in plastic zak, voor het geval dat ........
Geen steiger, we stappen in het water en aan boord, wat voor ons pensionado's een forse stap is!
We zitten, het dure opblaaskussentje onder de kont, gaat u maar! We zijn er helemaal klaar voor.
Binnen een kwartier blies het buiswater ons aan alle kanten om de oren, de armen de benen....... Dichter bij de monding ook nog een stevige golfslag......
Tot op de draad doorweekt en stijf klommen we na anderhalf uur uit de boot, door het water, het strand op: lodge Galibi Resort.
Heel relaxed lagen een paar NL dames op de enkele ligbedden in de zo'n. Zij hadden deze tocht gisteren gemaakt.
Wij kregen onze kamers, gauw lunch, het was half vier. De weinige waslijntjes hingen vol met wapperende natte zaken, wij genoten van het uitzicht.

Een rondleiding door het indianen dorp met interessante informatie door onze gids Benito. Een voor ons onbekend leven, ver van de wereld, alleen per pijaka bereikbaar. Elektra tot 10 uur in de avond, maar voor het guesthouse gaat dan een generator aan.
De zon gaat onder, aan de andere kant staat de bijna volle maan al aan de hemel. Dat wordt vanavond goed zicht op de reuzen schildpadden die het strand op komen. Wij zullen om middernacht daar per boot naar toe, dan is het halve vloed.

Om 8 uur weer avond-eten ( zit in het pakket), daarna een dutje en de wekker zetten.

Tegen 12 uur hijst iedereen zich in poncho's, we staan klaar wanneer een enorme tropische regenbui losbarst, dus even wachten........ De boot loopt blijkbaar vol want we horen ze hozen. Weer een bui, we wachten nog even....
Om kwart voor Een klimmen we aan boord en varen richting oceaan. We worden uitgebreid geinstrueerd wat wel en niet mag: niet praten, niet schijnen, niet flitsen, niet veel bewegen en wachten tot de schildpad haar 60 cm diepe gat gegraven heeft en in trance raakt wanneer zij haar minstens 100 eieren legt.
Het is weer een indrukwekkend gebeuren, zoals ik me herinner. Maar destijds waren we met 6 man en sliepen op het strand in tentjes. We zagen de schildpadden dus aan land komen en zich kreunend en steunend naar een hogere plek slepen. Dan met de 'achterpoten' een diep gat graven, wat ook met veel gezucht en gekreun gepaard gaat. Nu zagen we dus alleen dat 100 pingpong ballen in het gat vallen. Als de leg gelegd is begint de schildpad het gat weer met zand te dichten. We staan er met de neuzen en de camera boven op.
Ik niet, mijn iPad was al vol! Teveel gefilmd onderweg.
Na ruim een uur erg veel info heb ik het wel gezien. Het is 2 uur geweest, volle maan, droog, maar uit de verte komt een verraderlijk zwarte lucht naderbij. Meer van ons lopen al terug naar het strand, maar Benito blijft al zijn kennis over ons uit storten, op geconditioneerde, weinig gepassioneerde wijze.
Uiteindelijk gaan we op de terugweg en zien opnieuw een grote schildpad uit de zee komen. Wacht! Stil! Maar het gaat erg langzaam zodat we toch maar er voorbij moeten lopen.
We klimmen weer in de boot, blij dat we het (tot nu) droog hebben gehouden, maar de zwarte lucht nadert.......
Dan barst het los en weer doorweekt komen we bij onze lodge.
We pellen ons uit de natte kleren en liggen om kwart voor 3 in bed.
Een bijzondere belevenis, ik ga op YouTube zoeken naar filmpjes, die er ongetwijfeld zijn.

8 uur ontbijt, we moeten de aandacht van de keuken delen met de andere groepen.
De zon schijnt, prachtig uitzicht over de golven, eb nu, er ligt heel veel plastic op het Bounty strand. Aan de overkant Frans Guyana, daar gaan we straks heen.
En dan ineens weer een stortbui, een voor NL ongekende hoeveelheid water valt uit de lucht. Maar als het stopt is het ook direct weer warm.

Afwisselend in de zon of onder plastic komen we om 10 uur aan bij de steiger in St. Laurent. Ik probeer me dit te herinneren, wij kwamen hier een paar keer. Met het excuus dat mijn Renault of zijn Peugeot naar de garage moest nestelden we ons dan met een doos wijn (in Suriname toen niet verkrijgbaar) op het Franse strand.

We krijgen van Benito een rondleiding in het NL door de gevangenis, het Bagno. Door Papillion ervaren en beschreven, boeiender dan het nu verteld wordt, maar Benito heeft zijn lesje goed in zijn hoofd.
Dan lopen we over de geurige en kleurige markt. Ziet er toch anders uit dan in Paramaribo, ook al zijn dezelfde waren te koop.
Ik koop bij een (Chinese) supermarkt een blik coeur de Palmier en een fles vinaigrette, nostalgie! In euro's betalen, niet omrekenen dus. Ze rijden hier ook weer rechts, uitkijken met oversteken!
Dan op het terras van le Toucan wat drinken, nog meer nostalgie: een pernod s'il vous plait.

We haasten ons door de hitte want we moeten om 1uur bij de boot zijn, daar krijgen we lunch pakket, klaar gemaakt door de Galibi dames.
Bij de steiger gekomen is de boot er nog niet. Het begint weer te regenen. Als de boot er is willen we onze tassen pakken, daarin onze poncho's, maar er ligt een stapel onbekende tassen bovenop. We duiken dus onder een groot plastic zeil.
De gids loopt weg, de boot vertrekt niet, waar wachten we op?
Er moeten nog een paar mensen mee. Hun boot ging weg, hun tassen liggen op onze bagage, maar waar zijn die mensen dan?
We wachten en wachten, worden nat en benauwd onder dat zeil.
Om 13.40 komen díe anderen, ze zaten op een terras, we vertrekken eindelijk.

Aan de overkant, terug in Suriname, weer de bekende chaos. Maar onze bus staat er al! Daarin onze lunchpakketten . We eten uit plastic bakken, witte rijst, witte kool en het bekende brok kip.

Dan rijden we terug naar het westen. Ik kan niet voorin zitten, zie dus weinig, bekijk de overdaad aan film op mijn iPad en verwijder eea.
Weer een stop bij Stolkertsijver, ik koop een cacao boon. Wat een verrassing! De witte pitjes kan je afsabbelen, niet bijten! wat ik dus wel doe.... Mond vol pitjes. Hiervan wordt dus op onbekende wijze chocola gemaakt. Toch nog maar een keer naar het chocola museum in Brugge? Gent ?

We slaan af naar 'de Plantage' .
Een kilometer bauxietweg, kuilen en gaten dus, dan een mooie oprit met palmbomen. We worden welkom geheten door Peter. Wij krijgen de indruk dat hij in afwachting van ons bezoek alvast een drankje genomen heeft.......
De huisjes zijn prima! Het sanitair klopt, een NL hand is duidelijk zichtbaar in de afwerking van alles.
Terras met hangmat, maar ik ben te kort om bij de haak te kunnen. Peter komt langs en hij klimt voor mij op een stoel en mikt, na een paar mislukte pogingen, de lus over de haak en ik kan gaan hangmateren.
Toch kiezen we eerst voor een duik in het ruime zwembad, zelfs een jacuzzi is er, met warm! water.

Ik loop naar de bar voor een djogo, maar helaas, alleen kleine flesjes Parbo..... Een kwart liter! een glas dus.
Voor het gemak is de prijskaar in euro, we kunnen onszelf dus niet voor de gek houden. Glaasje bier 1.50, dat is €6 per djogo. Aan de Waterkant betaal je 10srd, dat is €2.30
De witte wijn is helaas op, de rosé helaas niet te pruimen. Toch maar een biertje dus.
We lezen in het gastenboek dat het eten buitengewoon lekker is, we zijn benieuwd. Ik heb blijkbaar hard genoeg gemopperd over het feit dat er geen witte wijn is: er is voor ons wat geregeld . Er zijn 8flessen, €15 per stuk. Er gaan er 3 door.

We genieten een Indonesische rijsttafel. Heerlijk! Net zoals ik het zelf maak.
Men gaat vroeg naar de huisjes, ik bestel nog een wijntje en ga aan het zwembad zitten. Met WiFi!
Om half 11 lig ik in bed.
Om 4uur word ik wakker van veel lawaai in de verte: brulapen!! Deze mooie, niet grote beesten maken een oorverdovend kabaal.

Na een goed ontbijt, precies genoeg, maken we met Pieter een instructieve wandeling door het bos. Wat een prachtige plek hebben Peter&Pieter hier in 3 jaren gebouwd. 12jaar geleden een stuk oude koffieplantage gekocht en 8jaar geleden geopend voor gasten.
Ik hoor oud en nieuws, zie veel bomen, proef veel vruchten... Wat een heerlijk land.
Een aanrader! Al is de drank erg duur en niet inbegrepen in onze package .

Vanmiddag is onze Oscar even naar de 'Chinees' om de hoek ( supermarkt dus) gelopen en kwam met een tas djogo's terug. Ook een paar flessen witte wijn, dezelfde als aan de bar! Maar nu voor €6
De bekende horeca formule: ze drinken me rijk. Fles open maken levert dus €9 op.

Om 5 uur Happy Hour bij onze begeleiders Oscar en Gre op het terras.
Zij hebben een ruim huisje : 2 slaapkamers, breed terras, 2 hangmatten, 4 stoelen....... Dit huisje wil ik wel als ooit mijn zonen mij in dit land komen opzoeken...... droomde zij........

Vanavond BBQ , binnen, een overdaad aan vlees maar wel lekker.
Nog even natafelen, maar iedereen vertrekt al snel te bedde.
Ik geniet in mijn huisje een kop thee. Bekers, waterkoker koffie en theezakjes aanwezig! Morgen na het ontbijt nog ff het heerlijke zwembad in en dan......

Lunch op Meerzorg, bezoek aanMarienburg, de oude suikerfabriek, dan weer terug naar stad. Het is morgen Holy Pagwa. Als je je op straat vertoont ben je verzekerd van een verfbad! Men duikt dus direct het hotel in, denk ik.
Ik wil er wel iets van mee maken.

We hebben slechts 1nacht in Kras, alle natte kleren wisselen voor droge, dinsdagochtend met de rugtas in de bus voor een tour naar het zuiden. 4nachten onderweg.

Dit tempo bevalt me niet, maar het is wel een mooie reis. Ik zie alles waar ik benieuwd naar ben, hieruit kan ik een keuze maken wanneer ik hier kom overwinteren en er gasten uit NL overkomen.
Zo kan ik mijn eigen tour agentschap opzetten :)

Inmiddels is het 17 maart, mijn zoon Floris wordt vandaag 31. Dat doet hij in Australië . Vorig jaar vierden wij dat in Gijon, noord Spanje. Toen was ik op weg naar Marokko.
Tjongejonge...... Ik reis wat af!

Om half 6 weer wakker gemaakt door de brulapen. In de hangmat heb ik het licht zien worden, de volle maan zakte achter de bomen. Vannacht nog lang het hindostaanse feest gehoord, met trommels en vuur werd het kwaad verjaagd, vandaag Pagwa, met veel verfpoeder wordt de lente binnen gehaald (zo is mij verteld).
Heerlijk gezwommen in het ochtendgloren, lekker ontbijt, nu de tas weer inpakken en proberen online te komen.