Moroc-au revoir

29 april, reisdag 39.
Gisteren nog een mooie rit van de Atlantische Oceaan-kust naar de Middellandse Zee-kust, naar Martil, de badplaats bij Tetouan.
Bij het zien van de wegwijzer naar Oued Laou gingen mijn gedachten 38 dagen terug, toen was Marokko nog een verrassing voor mij. En een verrassing is het gebleven!

De camping is niet veel, ik heb nog een laatste strandwandeling met boxer Birka gemaakt. Tegen de flinke wind in, nog wat afrikaans zand in de haren en schoenen, een regenbuitje..........
Afscheid van Afrika, de natuur treurt met ons mee.

's Avonds het afscheidsdiner:
de lekkerste Harira soep van de hele reis, salade en (voor mij) gefrituurde vissen.
De eigen flessen wijn stonden weer op tafel (wat zal ik dát gaan missen!).

Klaas memoreerde een aantal reis-feiten:
slechts één lekke band, waterpomp problemen (dat was ik), een camping die niet meer bestond, een badhuis gesloten, improviseren! één kortstondige ziekenhuis-ervaring, goed afgelopen.
De hele groep is nog compleet, niemand is boos weg gelopen!
de reis was ongeveer 4300km, we waren met 22 campers: dat is bijna een TON met elkaar!
we waren 39 dagen op reis met 37 mensen: dat is 1443 dagen, dat is ongeveer 4 jaar!

Nadat we het lied gezongen hadden, door Regi&Hanny in elkaar gezet, kwam er een heerlijk toetje: créme caramel! en natuurlijk koffie/thee.
En we kregen allemaal een cadeautje: een prachtige aardewerk schaal uit het pottenbakkersdorp Safi. Ik trof een blauwe, mooi! Binnenkort Marocco dinner in de Schoolholm: ik haal lekkers uit de Souck (in de Folkingstraat) en zal eindelijk mijn tajine weer eens gebruiken, ik weet nu hoe het moet.

We gingen allemaal op tijd naar bed, de klok was verzet, dus het was inmiddels een uur later (maar hoeven dus ook pas een uur later weg).
Weinig geslapen, ik was om 3 uur wakker en om 4 uur het bed uit.
De imam riep op tot gebed, een prachtige stem in de stille nacht. De niet-meer-volle maan aan de heldere hemel, in de verte hoor ik de zee. Marokko! ik laat een stukje ziel achter hier en neem een stukje ziel mee. Mooie memories (en verhalen en foto's).
Ik zou kunnen gaan douchen, er is nu geen rij! maar ik ruim op, ga met de laptop op het terras zitten met mijn grote beker thee, er rijden al campers weg. Iedereen wil op tijd bij de haven zijn, stel je voor dat de boot vól is...... dan moet je uuuuuuuuuren wachten.

we zouden om half 7 vertrekken, maar waarop wachten? ik rij om kwart vóór 6.
Ik wil nog tanken, de laatste dirhams ruilen voor goedkope diesel. Er was maar één pomp open: Shell. Ik heb een stukje van mijn pensioen teruggegeven, volle tank en een fooi voor een aardige jongen (met familie in Amsterdam, uiteraard).
na ruim een half uur, om half 8 (spaanse tijd) kom ik bij de grens. Een bottleneck! een ruimte in het hek voor één auto, 4 rijen..... Ik laat me niet mangelen, steek dwars mijn arm uit het raam, en kom redelijk vlot in de enkele rij achter het hek, vóór de 'loketten' .
Hoe was het ook al weer? Klaas&Jelma zouden hier zijn om ons te assisteren, maar ZIJ vertrekken pas om half 7 (hier half 8, nu dus).
Als solo heb je een probleem: je moet in de camper in de rij blijven, die (weliswaar langzaam) rijdt, maar je moet óók met je paspoort naar het éne en met je autopapieren naar het ándere loket....
Jopie en Bernadette verzamelen wat paspoorten van solo's, Willy klaart mijn auto uit, ik wordt opzij van de rijdende rij gezet, maar als ik mijn papieren in orde heb (dank!) krijg ik ruimte om achteruit te steken. Maar............... hij start niet!!! de startblokkering laat zich niet deblokkeren!!! Ik zoek gauw de back-up reserve sleutels (die ik gisteren van Joke terug had gekregen) en JA, hij start en ik rij!
Nu ben ik weer in Spanje, er is zelfs een tankstation (wat een prijzen! gewoon euro's).
Ik heb de TomTom kaart gewisseld: Europa. Naar Ronda? 317 km, er ligt een veerboot op uw route. Vaarwel Marokko.

En dan staan we in de rij om de boot op te kunnen. Zou het lukken? allemaal? Vorige keer bleven 3 campers achter, die zijn toen over Tanger gegaan (en moeten dus vandaag weer bij Tanger uit varen).
We staan in de rij voor campers, personenwagens dringen vóór langs een ander loket. Als we van 2 naar één baan moeten laat ik me niet opzij werken door een fanatieke jonge meid met een wilde kerel naast zich. IK ben aan de beurt! Maar ik ga wel (teveel) naar rechts en rij tegen een muurtje. Te laag om te zien, te hoog om te missen.....
Pas een paar km in Spanje en ik rij een stuk van mijn zijluik af......... grrrrrrrrrr. Dat scheelt in de inruilprijs? De slaapmat die in dat kastje ligt valt er niet uit, dus, jammer dan!

en dan de boot op:
bijna vol? Frits neemt de andere rij, wij roepen: hééé niet voordringen, hij wacht even en wordt ingehaald door een franse camper &aanhangertje.
Dat wordt spannend, maar er staat blijkbaar een volgnummer op het ticket, dus:
ik mag oprijden, kan nóg wel 20cm naar voren, maar de 'man met fluit' vindt het goed zo.
Dan komt die fransman&aanhanger, dan komt Klaas (als goede vader van de groep is hij de laatste), moet achteruit oprijden, een paar keer steken, op áánwijzing van de fluitman, spiegels worden dicht geklapt, STOP! ik heb bijna logees: Klaas&Jelma staan 2+2 cm van mijn bed verwijderd (ik weet hoe dun de achterwand van mijn camper is).
en dan mag Frits: ook achteruit, hij staat in het midden, met zijn wielen op de streep, blokken ervoor, de klep gaat omhoog en ................... varen maar!

Het is een kleine boot, er is geen 'buiten' dus mensen met aanleg voor zeeziekte hebben pech, binnen op een stoel, enorme deining, tijd om afscheid te nemen.
Zwaaiend als dronkenmannen hangen we elkaar om de hals om afscheid te huggen, zó zat zijn we de hele reis niet geweest!

Straks zijn we weer aan de overkant, nee déze kant dus.
Terug van de overkant, terug van Afrika in Europa, van Marokko in Spanje, van Frans-talig naar Spaans-talig, van tajine naar tappas, van Dirham naar Euro.
Ik koop een croissantje voor € 1,60 (daar heb je in Marokko 10 stokbroden voor).
Tank vol diesel, per liter 8,2 Dh (nog geen 80 cent).
Ik heb nog 5kg perssinasappels (30 Dh = € 2,70)
en een hoofd&hart vol herinneringen: onbetaalbaar.
Wat ben ik blij dat ik een reiziger kan zijn!
Ik kijk over de golven, land in zicht!

We gaan naar het autodek, klep omhoog en Frits is het eerste aan wal. Dan de auto's die achteruit opgereden waren, de vrachtwagens in het middenpad, de 2 hogere dekken met personenwagens, dan is er ruimte voor de rij (waarin ik de laatste ben) om vóóruit naar voren te rijden, bocht maken en terug en eraf. Ik was dus de allerlaatste, heb het langst kunnen genieten van de reis.

Dan denk je alle formaliteiten gehad te hebben..... nee hoor! de hash-honden mogen nog even speurneuzen.
Helaas had ik, heel vriendelijk, een personenwagen vóór laten gaan, met een jongmens achter het stuur. Fout idee: zijn auto moest helemaal open. Achterbak open, graven, banken opklappen, onder/boven/naast/tussen de stoelen..... en de hond maar snuffelen.
Ach ja, een paar minuten zal het maar geweest zijn.......... maar toch heb ik ineens haast? De europese energie?

TomTom brengt mij probleemloos over een prachtige route naar Ronda. Slechts 2 uur rijden, maar ik ben moe.
Weer over een prachtige pas. De natuur is hier anders. Het is overweldigend groen. Verschillende bomen, verschillend groen, dikke volle kruinen.
In Marokko de stadjes van lokale leem, dus 'kleurloos' onopvallend in eigen omgeving.
Hier spierwitte stadjes tegen de groene bergen gebouwd. Oogverblindend, terwijl de zon niet eens schijnt. We slingeren omhoog. Mooi, maar ik ben moe.
De weg is goed, af&toe een stukje 'weg gespoeld' maar dat wordt gerepareerd, volgens grote borden: uit de Europese Schatkist.
Er is nauwelijks plaats tussen de haarspeldbochten om te stoppen. Ik rij een oprit in, ga voor een hek staan en sluit mijn ogen. Een kwartiertje, een kop koffie en dan gáán we weer.
Dan wordt het héél mooi. Een route met véél "miramar's " uitzichtsplekken om foto's te maken, om uit te kijken, om uit te rusten. Maar toen was ik al bijgeslapen.
We komen HOOG! 780m. Het wordt KOUD ! regen, natte sneeuw op de ramen. De bergtoppen worden weer wit...........
Dit versterkt het triesterige afscheidsgevoel, ik mis de warmte van Marokko, de vertrouwde warmte van de reisgroep. Wat ben ik blij dat ik voor vandaag&morgen nog een afspraak heb met 4 van de solo's. Geleidelijk aan afkicken, van 37 man naar alléén is te rigoreus.

TomTom zegt dat het nog 1km is, en dan zie ik het bekende grijs-groene VW busje van Corrie langs de weg staan.
Ik stop, KOUD hé? Corrie staat een warme lange broek en sokken aan te rekken: het is TWEE graden !!!
Ik kom bij de camping, ben de eerste! dat is nog niet gebeurd deze reis.
Ik zeg dat we met 5 campers komen, we krijgen plek vooraan (camping bijna leeg) . Geen Acsi korting, geen ANWB korting maar laag tarief (het is nog april) : € 21.05 per nacht, één persoon met stroom. Cash betalen, géén credit card. Internet kost € 3.-

Ik heb nog geen LPG getankt, dus mijn verwarming doet het niet, maar ik stra op stroom! en zet de blaaskachel aan. EN mijn elektrische deken.
Ik pers een glas sap, eet een toastje kaas en duik mijn bed in.
Ik droom, er wordt gekopt? Joke, Heleen en Ab zijn ook aangekomen, zij lopen nu naar het stadje, het is half 5, ga ik mee?
Slaperig trek ik warme kleren aan en we lopen 1.5 km naar het prachtige stadje. Corrie was hier al eens (NKC Spanje reis) en heeft een boek met plattegrond. Het is MOOI! maar het miezert. We zien de enorme kloof midden in de stad, mooie straatjes, we worden koud en het is 6 uur!!! borreltijd!!! terrasje? nee, lekker warm binnen.
Een tapasmenu: 4 koude&4 warme tapas, glas Sangria (met ijsblokjes, we hadden liever gluhwein). Het was lekker en gezellig, met 5 solo's. Marjan is naar dochter in Portugal gereden, Simon naar zijn lief in NL.

Joke&Heleen gaan dapper te voet terug naar de camping, Ab had op de heenweg al gezegd terug een taxi te nemen (dan gaat de weg omhóóg) en Corrie en ik waren het helemaal met hem eens. Op zoek naar taxi komen we gelukkig langs een patisserie en kopen 5 tompoucen (beetje oranje-achtig) en een zak broodjes voor morgen.
Vlak vóór de camping halen we de sportieve dames in, ook zij hadden brood gekocht.

Morgen dus intiem Oranje Feest met 5 in de camper-met-tv van Ab.
Ab heeft de internet inlog code gekocht en wij liften mee.
Ik zie op nu.nl dat morgen om 9 uur het Kroningsfeest op tv begint.
Wat een bijzondere herinnering zal dit worden.
De aankondiging van afstand van de koningin heb ik gemist omdat ik toen geen tv had.
De voorbereidingen heb ik gemist omdat ik buiten het land ben.
De Koninginnenacht in Groningen zal ik niet bij zijn.
Maar de Kroning gaan we zien! ik ga de NL vlag aan mijn antenne hangen.

En dit is het einde van mijn 'reisverslag Marokko Anders met Vagebond'.
ik ging uit nieuwsgierigheid naar de kennismakingsmiddag in Groningen,
het 'anders' sprak mij wel aan.
Het reisboek zag er goed uit, de vrijheid en niet-dwingende begeleiding.
De relativerende opmerkingen en bulderende lach van Klaas, de ontspannen houding en reiswijsheid van Jelma.
De technische kennis van Rob, de hartelijkheid van Inge, hun jarenlange ervaring
gaven mij een gevoel van vertrouwen in een mooie reis.
Doorslaggevend was natuurlijk voor mij Boxer Birka, dat was reden genoeg om mijn andere afspraken te annuleren.

Geen spijt van!
een prachtige reis gehad en ik heb geprobeerd jullie een beetje méé te laten reizen.
Volgend jaar weer? even alles op een rijtje zetten, wát mag eruit? waar wil ik langer blijven? Wie gaat er mee?
22 campers is wel héél veel, 37 mensen, 9 honden......
Ik ga nog proberen een fotoboek te maken, daar komt wel bericht van.
wie op de hoogte wil blijven van mijn activiteiten:
ik ga een nieuw blog beginnen, adres blijft www.liefsvanlijn.waarbenjij.nu
met dank aan www.vagebondreizen.nl en
www.mesmerisingmorocco.com
liefs van Marjolijn