10 dagen Pompei

Zondag 18 mei.

Vorige week zondag was het moederdag.
Floris belde vanuit Australie. Wat leuk zijn stem even te horen, hij klonk weer enthousiast.
Zij staan al ingepakt, morgen vliegen ze terug naar Europa! na 7 maanden avontuur en veel ervaringen. Ze willen eerst even bijslapen, na een hopelijk voorspoedige reis van 17 uren, in Bergentheim.
Ik baal natuurlijk dat ik nu niet daar ben. Ik zag ze in oktober, ze waren even in NL maar toen liep ik half verdoofd van de pijnstillers na de operatie aan mijn vingers.
Zij vliegen volgende week naar Malta, willen proberen daar werk te vinden en te blijven. Nederland is leuk genoeg voor 2 weken! Ik zal dus dáárheen moeten als ik ze wil zien.
Ik zit nu in Napels, dat is al een eind richting Malta, maar een retourtje vliegen vanuit Eindhoven is voordeliger heb ik al bekeken.

Vorige week zondag zijn we in de middag naar het zuiden gereden, naar weer een camping aan zee, in Albinia bij Orbetello.
Ik kwam om 5uur aanrijden, toen de laatste weekend gasten vertrokken. Een enorme camping van 83duizend m2, midden in een WNF ‘natuur oase’ .
Lange rijen sta caravans met grote luifels, houten bungalows te huur, groot plein met ‘animatie’, winkel, bistro en bar…… ik moet er niet aan denken hier in de zomer te moeten zijn tussen vele honderden vakantie gangers. Het animatie team was al aanwezig, dus ’s avonds om 9 uur kinderdisco.
Een soort ‘Nederland beweegt’ voor de jongeren, maar het is geen schoolvakantie dus wij (Madelon, Ria en ik) deden dapper mee. Een internationale groep jonge mensen,’Your Friends’ hadden de ‘oefenweek’ gedaan in Piombino, op de camping waar Madelon en Ria al flink mee geoefend hadden.
Wij deden ons best onder leiding van Florieke uit NL en 3 engels spreken jongens. De 4 aanwezige kinderen hadden er minder moeite mee dan ik! Maar het was erg leuk en wij beloofden morgen terug te komen.
Maar eerst naar de Tarot Tuinen, waar ik 2 jaar geleden ook al was. Niki de Saint Phalle heeft zich daar uitgeleefd op een groot heuvelachtig terrein van vrienden. Geinspireerd door Gaudi ontwierp zij beelden naar de afbeeldingen van de Tarot Kaarten en in 20 jaren (’78 – ’98) ontstond daar een prachtig beeldenpark. Het lukt mij niet om mooie foto’s te maken. Kijk op het blog van madelon19.blogspot.com of op de website www.nikidesaintphalle.com
Het was een prachtige middag, het leek een beetje miezerig te worden, maar toen de zon doorbrak waren de kleuren helemaal geweldig!

Als je met de camper reist ben je natuurlijk niet zo mobiel voor dagtrips, tenzij op fiets afstand, maar Madelon had op de camping al goede contacten met de juiste personen gelegd. Dat is het voordeel van de taal spreken en de formule kennen hóe de italiaanse man graag aangesproken wil worden……. Dus Alessio beloofde ons met de camping shuttle te brengen. Omdat het toch wel 40km was, had hij een vriendin uitgenodigd om zélf de tuin ook maar eens te gaan zien. Zo leer je door de toeristen je eigen omgeving kennen. Alessio presenteerde zich als ‘de direkteur’ van de camping en ondanks zijn jonge leeftijd had hij inderdaad véél te vertellen, bleek. Hij zal alleen moeten leren dat óók in het Engels te kunnen, dat is binnen de toeristen wereld toch wel belangrijk.
De camping heeft veel te bieden, wij kunnen deze plek ten zeerste aanbevelen! www.ortebellocampingvillage.com
Maar is al bij velen bekend, eind van de maand strijkt hier de NKC neer met een groep.

De shuttelbus had ons de eerste dag al naar Porto Santo Stafano gebracht voor een orientatie wandeling. Een leuk havenstadje, met een gesloten kasteelmuseum (alleen in t weekend open), veel trappen en steile straatjes, mooie doorkijkjes en een heerlijk (vis)restaurant aan het water. Ria had hier op haar vorige reis gegeten en inderdaad, het was voortreffelijk! Voor mij dus géén brood, géén pasta maar wél vis en salata. Over wijn had de dokter niets gezegd…… gelukkig.
Onze orientatie tocht had duidelijkheid gegeven over de ferry naar het eiland Giglio. Duurt een uur, kost €25 en je kunt met de bus naar Giglio Castello, een ommuurd en in de muren gebouwd middeleeuws stadje, hoog op de berg.

Toen de godin Venus verrees vanuit de golven van de Thyreens zee, vielen 7 edelstenen uit haar diadeem. Zo ontstonden de 7 eilanden van de Archipel.
We varen dus op woensdag onder een strak blauwe hemel over het Nationaal Park Toscaanse Archipel, in de verte het grootste eiland: Elba. We naderen Isola del Giglio.
Wat we ons niet gerealiseerd hadden is dat de Costa Concordia daar al ruim 2 jaren vlak naast de haven ligt. Inmiddels weer rechtop opgetakeld, groots, indrukwekkend en angstaanjagend.
Je wilt geen ramptoerist zijn, maar toch maken we foto’s.
In het kerkje aan de wal foto’s van 24 slachtoffers. Ik heb net opgezocht hoe de feiten eigenlijk zijn: er waren ruim 4000 mensen aan boord, zijn er ‘slechts’ 31 omgekomen en één vermist. Maar vanuit de hutten zal ongetwijfeld nog veel aan privé spullen ‘boven water’ komen.
Bizar.
Vanuit de bus de berg op is het gigantische beschadigde schip steeds weer zichtbaar.
Met een wijntje en een heerlijke salade met garnalen op een terrasje, uitzicht over plezierjachten én…. de Concordia.
Op de kade een foto met onze traiteur, op de achtergrond de veerboot die ons weer terug gaat brengen én de Concordia.
4 duizend passagiers, zij dachten ook een mooie vaartocht te maken.
Het leven van de eilandbewoners kijkt al 2 jaren uit op dit drama, dagelijks.
Het zal wel wennen.

Het middeleeuwse stadje is een labyrint van steegjes en trapjes. Hoofdzakelijk bewoond door kunstenaars (ja, wie wil hier nou leven?). Wij steunen de economie door wat snuisterijen en een leuke bloes te kopen. Met een stuk pizza in de zon wachten we op de bus terug.
Ook deze plek is een aanrader!

Donderdag.
We willen naar Napels, dat is net iets te ver voor één reisdag, want we rijden de ‘mooie’ route langs de kust en dat schiet niet op.
Dus een tussenstop Terracina, ten zuiden van Rome.
Ik rijd liefst solo, dus we spreken zoals altijd af: om 5 uur op de camping, Happy Hour.
Ik rijd een prachtige route, koop onderweg ‘buffel mozzarella’ bij een farm, maak een heerlijk ‘ontbijt’ en geniet van het uitzicht op zee. Strakblauwe lucht, maar in de verte…….
Dan kom ik in een stortbui die mijn wissers niet aankunnen. Ik neem een parkeerplaats, maak koffie en probeer mijn AldiMobiel internet. Het werkt!! Gezellig met facebook&nescafé wachten tot de bui over is.
Ik dacht dat ik nog in mijn tarief ‘weekbundel’ zat, maar dit kostte dus €12……. Oeps…..

Ik ben om 5 uur bij camping Romantica. Ik ben de eerste!
Plexat en een restaurant. De anderen komen binnen een half uur, dus snel aan de borrel en we besluiten niet te koken. Scheelt een hoop tijd. We vragen aan de kok of er vis is? Ja, er was vanmiddag wat gevangen. En er was ook wel sla.
Een heerlijke maaltijd en een goddelijke fles locale wijn, de frietjes komen niet, bij navraag blijkt dat die bij de lunch al opgegaan waren.
Het is lekker, gezellig, betaalbaar en geen afwas!

Vrijdag willen we op tijd op de camping zijn, vóór de weekend drukte begint.
Camping Zeus, naast de ‘scavi’ Pompei. Ik ben er al om 11.11uur en vind 4 plaatsen vrijwel naast elkaar. De plekken worden begrenst door bomen vol sinaasappels en vogels. Omdat het busje van Chris op een ruime hoekplaats staat hebben we een prachtig terras tussen ons in.
De camping is krap. Smalle weg, bomen met te lage takken voor de hoge campers, waar menig chauffeur moeite mee heeft. Wij genieten onze Happy Hours en sturen vanuit onze luie stoel natuurlijk véél beter….! Ook veel commentaar hebben wij uiteraard op de saaie echtparen, die veel minder plezier (lijken te ) hebben dan wij.
Wij zitten aan het begin van de straat, dus het bekijks is wederzijds. Vooral Chris wordt bewonderend aangekeken en zelfs aangesproken op het feit dat hij daar zo triomfantelijk met 3 vrouwen zit!! Ook op straat kijken de Italiaanse mannen hem met respect na. Hij krijgt nog meer aandacht dan wij!!!

Ik was 2 jaar geleden ook op deze camping, solo, na mijn reis langs het spoor van de Etrusken.
Toen ben ik met een 4wheel drive bus de Vesuvius op geweest, bijna boven nog een flink eind lopen voor je bij de krater bent. Een indrukwekkend gezicht, je ziet het spoor van verwoesting door de lavastroom aangericht. Daarna liep ik een lange dag met een infogidsje in de hand door de verwoeste stad Pompei.
Deze keer zijn we 2x een dag door de opgravingen gelopen, het heeft vorige keer zo’n indruk op mij gemaakt dat ik me het meeste nog herinnerde.
De camping ligt naast de Porta Marina, één van de ingangen, waar wij 65plussers een gratis entreekaart krijgen. Wél je ID bij je hebben! er wordt goed naar de geboorte-datum gekeken (maar niet naar de naam&foto).
Tegenover die ingang ligt het station, waar de trein ons in 45 minuten naar Napels, of in 35 minuten naar Sorento brengt. Ook dit hebben we regelmatig gedaan. Vanuit Sorento hebben we de bus genomen die ons langs de Amalfi kust voert. Allemaal prachtig verteld door Madelon op haar www.madelon19.blogspot.com met een heleboel schitterende foto’s . Deze belevenissen ga ik dus niet beschrijven.

We zitten nu 10dagen op deze camping. Een enkele ‘rust’dag gehad, dwz aan de was en zo, zelfs aan schrijven of lezen kom ik nauwelijks toe. Als je bij elkaar zit, zit ik toch altijd weer mee te kletsen. Vermoeiend! Ook voor mijzelf.Wanneer je gewend bent solo te leven, ben je toch héél veel uren per dag stil! Iets wat velen zich niet van mij kunnen voorstellen….
Het is heel gezellig met elkaar te reizen, maar ik merk dat het me erg veel energie kost. Die energie die ik dus niet meer heb sinds mijn Suriname reis in maart. Ik hoor inmiddels veel mensen die besmet zijn met parasieten, dat is een bijwerking van het reisvirus blijkbaar.
Ik slik op tijd mijn capsules, pillen, druppels, geen suikers, geen koolhydraten…… heb pas één keer een pizza en nog géén pasta gegeten. Pas twee ijsjes, alleen brood als er veel olie&knoflook op zit……
Ik sjouw me rot, probeer Ria en Madelon bij te houden en verdien dus dat ik al kilo’s afgevallen ben!!! Ik vraag het me af. Komt bij dat ik een avondmens ben en dus laat ga slapen. De anderen zijn vroeg in de ochtend wakker&aktief en ik probeer mee te doen. Madelon houdt helemaal niet van rustdagen en laat geen kerk of kasteel aan zich voorbij gaan. Ik dacht dat ik haar wel kon bijhouden, maar dat valt tegen!

Vandaag waren we naar Herculaneum, wéér opgravingen…… maar vreselijk mooi! Deze stad is minder verwoest en je kunt dus veel beter zien en je voorstellen hoe het geweest is. Hier zijn nog verscheidene fresco’s en mozaieken op hun plaats gebleven.
Bovendien waren we gisteren in het museum in Napels, waar de standbeelden, fresco’s, mozaieken, potten, serviezen, kortom het hele leven van destijds te zien zijn. Je kunt nu je eigen plaatje maken en je verbazen over de indrukwekkende cultuur en rijkdom van 2000 jaar geleden. Als deze steden niet bedolven waren geworden, wat zou er dan nu van over gebleven zijn?
Al met al een geweldige ervaring om hier door het verleden rond te lopen. Maar nu is mijn hoofd vol.

Morgen rijden we weer een stuk naar het noorden, richting Rome.
Eerst naar Ostia, aan de kust. Ook dáár weer veel stenen. Ik neem misschien wel een time out.