Januari 2018

Januari 2018

Het was een heerlijke kerstvakantie in NL, met mijn hele familie in Bergentheim.
Fijn zo’n groot huis! Helaas geen sneeuw meer, maar toch volop kerstsfeer.
Op oudejaarsdag ga ik met de trein naar Schiphol.
Alexander&Victoria vieren oud&nieuw in Groningen,
Floris&Alicia met Elisabeth blijven in Bergentheim.
Zij treinen morgen naar Amsterdam en vliegen 2 januari weer naar Malta.

Om 19uur lokale tijd land ik in Faro. Ik had de camper achtergelaten op Miki’s Place, camping in Pera. Een taxi zou €40 kosten, maar avondtarief was bijna het dubbele! Bovendien wist de chauffeur de weg niet, heeft voor een tientje omgereden :(
Aan de bar werd ik hartelijk ontvangen door o.a. Koos en oliebollen!! Een live bandje speelde, volop drank, hapjes, oliebollen. Een grote groep Fransen, wij zaten aan een tafel met Engelsen, weinig NLanders.
Koos verdween naar zijn camper om de NL tv te kijken, om NL middernacht ben ik met fles bubbels naar hem toegegaan. Wij hebben alvast het nieuwe jaar ingeklonken, daarna ik weer terug naar de bar voor de Portugese champagne, met veel herrie, toeters&bellen. Een uur later dus.

Op nieuwjaarsdag is ook hier de bekende ‘duik in zee’, maar Pera ligt niet aan zee. Niemand wilde mee naar de kust, mijn sportieve voornemen.... helaas.

De sfeer op de camping is heel anders dan 2 jaar geleden. Toen was er een grote groep Solo’s, veel plezier en activiteiten. Inmiddels hebben Mikki&Arno het plan te scheiden, daar wordt de sfeer ook niet vrolijk van.
Ik besluit te verkassen naar de CP in Silves, daar staan een aantal bekenden en bovendien is het een gezellig stadje. Er is een prima zwembad, je kunt wat leuke straatjes lopen, op de fiets naar de Lidl, de berg op naar kasteel en museum. Pfffft.
Ik werd ontvangen in de NL koffiekring, waar ik Martin&Diny ken.
Ik zag mijn kans schoon om weer eens (mini) rijsttafel te maken, dus ik had wat te doen. Gezellig! Dat had ik lang gemist.
Later bij een andere camper een gezamlijke lunch met heerlijke garnalen, mmmmmm
Vrijdag ben ik gereden naar Motorhome Friends, een camping waar al jaren een aantal camperSolo maatjes staan. Ik was op tijd voor een heerlijke wrap-lunch bij Eveline. Wat een gezelligheid, met 18 mensen!
Ik probeer een stukje omgeving te fietsen, maar mijn elektrische vouwfietsje gaat t niet redden :)
Beroemd is de zaterdag BBQ lunch, bereid door Pedro, maar vooral het ‘toetjes buffet’ ...... !! Door zijn vrouw Mireille (?). Lange tafels vol met de lekkerste taarten :) !!!
Gevolgd door Bingo met allerlei fratsen tussendoor.
Er is ook een loterij, om geld in te zamelen voor gezinnen die in de winter nauwelijks inkomen hebben. Natuurlijk koop ik 2 loten, nummer 7 is nog beschikbaar. Er is alleen een hoofdprijs: een grote doos met proviand.
Ja hoor! Lot 7 is de winnaar........ wat moet ik met al dat spul?
Gelukkig wordt er ook proviand ingezameld voor de school, dus ik zoek wat lekkere dingen uit de doos (de fles wijn uiteraard) en laat de rest achter.
Zondagochtend maak ik een flinke wandeling door de mooie omgeving met Ciska, die hier al jaren overwintert.
Een erg leuke plek vol aardige mensen, ik voelde me zeer welkom.
Dank! En tot ziens?
Zondagmiddag weer terug naar Silves, daar speelt live music in een leuk cafe.
Zo werd het een leuk weekend!

Ik ben hier natuurlijk om op zonnige wijze de winter door te komen, maar t weer valt af&toe behoorlijk tegen. Er komen goede berichten uit Marokko en ik heb hier camperSolo maatje Epie getroffen die binnenkort die kant op gaat.
We spreken af 16 januari in Algeciras (bij Gibraltar) om samen de oversteek te maken.
Hij heeft t routeboek van de NKC camperreis gekocht, ziet er goed uit, doe ik ook. Online bestellen&betalen, lijkt heel makkelijk.
Na een paar telefoontjes met NKC heb ik inderdaad 150 pagina’s op mijn iPad.

Ik maakte 5 jaar geleden de camperrondreis ‘Marokko Anders’ met Vagebond, dat was een prachtige ervaring. Bezwaar van een groepsreis is dat je je aan het programma moet houden. Met name Marrakech vond ik geweldig, maar we hadden te weinig tijd. Nog steeds op mijn bucketlist dus.
18 januari staan we om half 8 bij de haven. Een lange rij...... maar dat is de boot van 8 uur. We staan vooraan, leuke tocht, langs Gibraltar, je ziet Afrika al snel.
Douane passage in Tanger Med leek makkelijk. Behalve dat ze mij blijkbaar vergaten. Na ruim een uur ben ik een douane ambtenaar gaan zoeken, die in een paar kastjes wilde kijken. Onder mijn vloerkleed heb ik een flinke wijnkelder.....
maar daar zoeken ze helemaal niet naar. Alles voor de vorm.
Vervolgens bleek er iets met mijn paspoort ‘verkeerd’ te zijn.
Er werd (met mijn paspoort) van t kastje naar de muur gelopen,
Wait! No problem! Ik maakte me zorgen.
12 uur in de middag (klok een uur terug), stralende zon, we zijn in Marokko!
Rijden maar!
Ik ging zo ad-hoc naar Marokko, dat ik geen wegenkaart mee had. Die koop ik daar wel! Dat zou lastig blijken.
Ik hoorde later dat een groepsreis (9campers) allen de (Duitse) routekaart in moesten leveren, daar staat een betwist grondgebied op. De Michelin kaart is ook verboden.

Epie wil geen tolwegen rijden, dus we rijden op de TomTom (die ik gelukkig kon lenen van Martin, want de mijne zit na een laatste update volledig vast).
Wanneer je ‘geen tolweg’ kiest krijg je de navigatie over de kortste route. Dat is in Marokko dus geen goed plan!! Veel gaten, kuilen, smalle wegen, vreselijk!
Na 160 km, waar we uren over deden, nauwelijks gelegenheid om van de omgeving te genieten, komen we op camping Moulay Bussalham, aan de kust. We staan onder de bomen, gelukkig is er een stroompaal die t doet.
Happy Hour! De wijn op tafel, welkom in Marokko!!

Er is een douche, wennen aan de Marokkaanse Standaard.......
Er is wifi, alleen in het ‘restaurant’ bij consumptie... ik bestel koffie, maar er komt niets. Helaas....
Epie begrijpt niet dat ik niet zonder wifi kan, tja...
De volgende ochtend loop ik over de camping, er zijn mooie plaatsen aan het water, we verkassen dus. Ik ontbijt met muntthee&omelette voor €2 en krijg de wifi code 123456789 (of andersom)
Je kunt hier een ‘boottocht’ maken en vogelspotten. Iedereen roemt Hassan, hij heeft interessante verhalen, perfecte gids!
Hassan komt langs, een tochtje lijkt me wel wat. In duits of Engels? Maakt mij niet uit.
Volgens info in het boekje: 2 uur voor 200Dh, als je met meer bent goedkoper.
Om 3 uur in de middag komt Hassan, hij heeft 2 franstalige jonge mensen aan boord. Leuk, ik spring aan boord. Al snel blijkt dat ik niet warm genoeg gekleed ben. Hassen heeft veel info, over vogels dus. Ik krijg een verrekijker, hij ratelt maar door, in t frans. Op verzoek vertaalt hij in t engels/duits. Veel soorten meeuwen..... grutto’s.... 2 roze pelikanen in de verte.... eigenlijk heb ik niks met vogels. Er is een engels vogelboek, vol passie wijst Hassan ons op t verschil tussen de ene en de andere meeuw.
Ik heb t erg koud, gelukkig gaan we om half 5 alweer terug. Hassan vraagt me te betalen, ik geef hem 100Dh, maar dat vindt ie niet genoeg. Het is een langere tour, de anderen betaalden ook 200 pp
Ik weiger, hij ontkent de prijs. Ik geef 20 extra.
Aan wal haalt hij een net met 3 grote krabben op. Mijn bootgenoten vertellen dat die in hun land (brazilie) een kapitaal kosten. Ik herinner me het strand in Turkije, dat we een grote krab kochten voor €10
Ik ga vanavond met Epie naar een visrestaurant, daar kunnen ze deze krabben voor mij bereiden. Ik betaal 70Dh (€7) voor 2 krabben. Hiermee heeft Hassan zijn inkomen weer fors aangevuld.
We eten in het enige restaurant (volgens Hassa) dat wijn serveert, wel duur: 120Dh,bijna €12.
De krab was ‘interessant’. Hoop gepruts, daar hou ik wel van. De wijn was 150Dh, het friedFish menu was simpel. We ronden de rekeniing af naar 400. Later begrijpen we dat dit duur is, en de tip te veel.

De volgende halte is, volgens de NKC route, Moulay Idris.
Ik weet inmiddels dat ‘moulay’ Heer is. Dus zoals Heerhugowaard, sHeerenberg, Heerde...... zijn hier heel veel plaatsen die Moulay heten. Of Sidi, dat is t zelfde.
Zoals bekend (?), ik had t Epi al duidelijk gemaakt, ben ik geen ochtendmens. Ik kan ‘s nachts uren doorgaan, maar niet vroeg op! Wanneer ik ‘s middags om 5 uur op plek van bestemming ben is het prima. Happy Hour!
Op de route een Marjanne Supermarkt, daar spreken we af. Ik vertrek uurtje later, zoek de route op mijn GPS map op de telefoon, want die geitenpaadjes heb ik wel gezien.
Omdat ik geen wegenkaart heb is t lastig, de NKC route geeft geen duidelijkheid. Via leuke route kom ik bij de Marjanne, coordinaten kloppen maar geen winkel te bekennen. Op dat moment komt er van Epie een sms: bij deze winkel geen flappetap. Ik rij dus volgens TomTom naar Moulay Idriss. Kom in t stadje langs 6 banken, geld genoeg te halen dus.
Na ff zoeken kom ik op de prachtige NKC route, langs Volubilis. Een indrukwekkende archeologische plek met een schat aan mozaiek vloeren.
Zeker een bezoek waard, had ik in de NKC tips gelezen. Entree 10 Dh, €0.90
Het is nog vroeg dus ik loop een uurtje door deze indrukwekkende oude stad. Prachtig gerestaureerd voor bezoekers. Er lopen veel gidsen die zich aanbieden, maar ik loop liever ‘op mn eigen houtje’. Ik kreeg een kaartje met loop route en er staan veel borden met info.... AANRADER!

Volgens planning ben ik om 5 uur op camping Bella Vue. Precies op tijd om foto’s te maken van prachtige sunset achter de geraniums.
Happy Hour! Die duurt tot 10 uur...... met snackerijtjes.
De volgende ochtend KlopKlop!
slaperig schuif ik mijn deur open: de camping beheerder met zilveren blad met glaasjes en zilveren theepot schenkt mij op z’n Marokkans (heel hoog, hoop gespetter) een glaasje muntthee. Bonjour Madam!!
Volgende NKC tip: bezoek het bedevaartsoord met het graf van de heilige Mouly Idriss. In september komen hier honderd duizend moslims en slaan hun tenten op rond de stadsmuur.
We besluiten met de bus te gaan, rijdt iedere 20 minuten, 5 Dh (€0.45).
We wachten een poos langs de weg, overal worden olijven geoogst: kleurige kleden worden uitgespreid onder de bomen, een jongeman klimt met een stok in de boom en slaat de vruchten los. Mannen&vrouwen in kleurige kledij rapen, gister langs de weg hier al heel veel van gezien.
Er komt geen bus, maar een auto stopt, blijkbaar taxi. Voor 2x 5Dh brengt hij ons. Ik zit knus klem tussen Epie en een Marokkaanse vrouw. Voorin een man naast de chauffeur. Er staat weer iemand langs de weg, die kan er ook nog wel bij! 5x5Dh, de chauffeur heeft een goeie rit.
We lopen door het echt arabische stadje. Markt, alles te koop, ezelkarren, veel terrasjes waar de tajines op het vuur staan. Overal worden we naar binnen geroepen. De heilige moskee is alleen voor moslims. Na veel gesjouw kiezen we een terras, bestellen 1 tajine & 1 kofta (55+65Dh) +fles water.
De prijs staat op de kaart. Later laat ie ons stevig betalen voor het brood&water.... tja.... je bent rijke toerist, dus.
We nemen de bus terug, bij de halte is het rustig maar als de bus komt blijkt dat iedereen vlakbij in de schaduw stond. Instappen door een draaihekje, 1 tegelijk dus, eenmaal binnen is het stapelen.
We hadden gezegd naar de camping te willen, ik herken de weg van gisteren. Prachtig uitzicht!
Bij de camper nog ff in de zon, om 5uur wordt t koud.
Het is de trouwdag van Floris&Alicia, maar ik heb geen wifi, geen felicitaties dus :(

Maandag 22 januari
NKC: bezoek aan Meknes, 1 van de koningssteden. Ligt op de route.
Van de NL buren Anke&Lex heb ik de kaart gefotografeerd, het wordt dus beter zichtbaar wat we doen. Ik geef Epie een walki-Talki.
Ik wil uiteraard de stad zien, door de medina&souck sjouwen. Epie gaat mee, we parkeren bij stadspoort Bab Tizimi, makkelijk terug te vinden (denken we).
Ik geniet! Lang geleden, dit sfeertje, deze geuren, de koopwaar....
We komen bij een mooie open deur, ik loop naar binnen, Epie blijft buiten wachten .... KOM! Het is een 14e eeuwse Koran school, internaat met piepkleine kamertjes, krap 4 m2, zonder raam, voor 2 leerlingen. Plek voor paar honderd leerlingen. We lopen door gangetjes, klimmen trappen, komen op het dak. Uitzicht over de souck, kasbah, moskee-en. Prachtig!
We dwalen nog wat door, ik koop mandarijnen, pond dadels 25Dh,
Komen weer bij ‘de’ stadsmuur, maar ????? Bij groot plein is politie buro, er is een vriendelijke dame, er hangt een kaart aan de muur. Ik maak een foto, ze wijst waar we heen moeten. We komen langs t museum maar ik durf t Epie niet te vragen.... OK, voor de volgende keer.
We vinden de campers en besluiten over de tolweg naar de kust te rijden naar de volgende camping, in Mohammedia.
Na uurtje wil ik koffie-stop, ik roep door de WalkiTalki. Er zijn langs de tolweg weinig stop plaatsen. Bij Khemisset een afrit, ff verderop een benzie station. Koffie&overleg.
Ik word slaperig van tolweg rijden en besluit de mooie NKC route binnendoor te nemen, dag Epie! zie je wel op de camping!
De afrit die ik had moeten hebben waren we dus net voorbij, na wat gezoek kom ik op de goeie route. Dit is weer mooi! Omdat NKC geen kilometers geeft heb ik geen idee hoe lang t duurt voor ik bij die mooie gorge (kloof) ben.
Helaas is t al laat geworden, ik rij tegen de ondergaande zon in en moet stoppen om mijn ramen schoon te maken. Eigenlijk is t te laat, de prachtige gorge zie ik voor de helft, het wordt donker. Ook voor de volgende keer!
Om half 8 rij ik Mohammedia binnen, een schok na die prachtige natuur: grote riante flatwijken, iedere straat een makelaar, soort Zandvoort in het groots.
Lichtreklames, McDonalds, disco...
Door een moderne wijk aan zee, dan een hobbelig zandpad, daar is camping Ocean Blue, Epie is alvast aan de wijn begonnen.
De stroompalen die t doen zijn bezet, ik haak in bij Epie en zet mn elektrische deken aan. Happy Hour!

Dinsdag wil Epie alweer vroeg weg.
Het is koud, grijs, het stormt. Ik maak een zee wandeling over mooie boulevard, die plots stopt wanneer ik het appartementen complex voorbij ben.
Bij de camping is een kroegje, met wifi, zonder wijn (maar dat heb ik zelf wel). Ik bestel thee en lees wat de rest van mijn ‘facebook vrienden’ doet.
De camper straat op stroom, dus kacheltje aan, wijntje open, potje koken....

Woensdag 24 januari.
Nog steeds geen strandweer.
Ik zoek de douche, beetje armoedig maar (ooit) mooi betegeld en goeie straal warm water. Bij de NL buren vraag ik weer de wegenkaart te mogen fotograferen, nergens is een kaart te koop :(
Ik ga niet Rabat en/of Casablanca bezoeken, dat zag ik 5 jaar geleden al. Ik lees de beschrijving van camping&stadje El Jadida & Oualidia en besluit rechtstreeks naar MARRAKECH te rijden.
Ik neem de tolweg en vind makkelijk de CP midden in de stad, om 14.30 uur parkeer ik naast een NL camper. Frans, ook solo rijder, had 3 logees, die gaan nu naar t vliegveld. Dan loopt hij nog ff naar ‘het plein’ en vertrekt naar t zuiden.
Mooi! Dan loop ik ff mee, want ik weet de weg hier (nog) niet.

MARRAKECH
Dit herinner ik me!! Giga plein, drukte van belang met muziek, dansers, slangenbezweerders, eten&drinken..... een echte Oosterse Markt. Ik weet de componist nu niet, maar de melodie zit in mijn hoofd: auf einem Persischen Markt, speelden we in Hengelo (60er jaren) met het accordeon orkest.
We gaan eerst geld pinnen, dan op t dakterras een verse jus. Hier zaten we 5 jaar geleden met de groep Vagebond. Om 4uur verandert het plein in no-time in een mega restaurant. De kramen hebben een nummer, overal heerlijk eten voor weinig geld. Welke te kiezen? Het ruikt heerlijk!
Ik koop een foto&tekst boek ‘Heel Marokko’ in het NL, de serie waarvan ik er al veel in de kast heb staan. Zulke mooie foto’s maak ik niet en de tekst is voldoende info voor een tourist als ik.
Ik loop naar de camper (dat is met ware doodsverachting de zebra oversteken, wanneer t voetgangerslicht op groen staat), loop langs de Koutoubia Moskee, daar is de parking die nu vol loopt. Nou ja vol...... is een rekbaar begrip. Lange file wachtende auto’s. Iedereen komt erin. Er wordt dubbel en 2dubbel geparkeerd, niet op de handrem, blokken voor de wielen. Ik sta volledig ingebouwd, maar geen probleem. Als iemand weg wil worden de wagens verschoven totdat er een pad vrij is. Het gat wordt onmiddelijk opgevuld.
Ik dop de verse erwtjes die ik kocht, bakje gemengde rijst, klont roomboter, glaasje wijn, goeie muziek op de iPod.....thuis is t ook maar behelpen.
Ik lees&bekijk t ‘heel marokko’ boek en bedenk waar ik heen wil.
Voorlopig Marrakech, morgen afspraak met David, vriend van mijn zoon Floris, ik ken m uit Spanje. David werkt hier bij Alsa, dat is een groot internationaal busbedrijf. Hier rijden de bekende rode City Tour bussen helemaal elektrisch!
David heeft me ticket beloofd, maar eerst gaan we wifi kaartje kopen voor mijn telefoon. En een wegenkaart.
Wat heerlijk! Eindelijk ben ik in Marrakech, al 5 jaren op mijn wensenlijst.
Wanneer je een groepsreis maakt, moet je met het schema mee, nu kan ik blijven zolang ik wil.
Ik laat Epie weten waar ik sta, en jij?
Hij is ook al naar Marrakech gereden, de kust viel tegen, hij staat op riante camping in de buurt en blijft daar voorlopig. Hij heeft een scooter om naar de stad te rijden.

Donderdag, de VVV kan ik niet vinden. Ik waag mij in het doolhof van de souk, zolang ik rechtdoor blijf lopen en dan weer dezelfde weg terug?
Lijkt logisch en t werkt.
David komt naar de parking, het is wederzijds een blij weerzien! Hij had geen gelegenheid naar Floris’ huwelijksfeest te komen (september in Gijon) dus we hadden elkaar lang niet gezien. We kopen wifi kaartje, lopen de souk in. David woont/werkt hier 3 jaar, spreekt Marokkaans en heeft veel vrienden gemaakt! Herborist (kruidenwinkel) Aziz, lampen bij Mounaime, eten bij kraam 26, overal wordt hij (en ik dus) met omhelzingen begroet. Heerlijk! Ik voel me ff niet meer echt tourist. Ik krijg een ‘free ticket’ voor de tourist bus, in de bus blijkt dat iedereen Mr David kent, hij is de boss, thumbs up!
Ik blijk in de bus met de ‘groene route’ (buitengebied) te zitten. Het is vreselijk koud en ga beneden/binnen zitten. Dan zie je dus niets :(
Ik stap bij Marjorelle Tuinen de bus uit, deze tuin is in 1980 in ere hersteld door Pierre Berge en Yves St Laurent. Prachtig! Ik had m 5 jaar geleden al gezien.
Ik wacht op de volgende bus, die komt niet, ik neem een taxi.

Bus ticket 24 uur geldig, dus de volgende ochtend stap ik weer in, voor de route door de stad. Op deze manier doe ik bijna altijd een ‘city tour’, je ziet veel en kiest waar je echt heen wil.
Terug op de CParking heb ik buren: Anke&Lex !
Zij komen van de camping waar ze naast Epie stonden.
Anke heeft een handige app Ulmon, cityMap2go
Nu kan ik de weg vinden naar de highlights.
Ik wil naar de Hammam, keuze te over!! Elk straatje heeft er wel eentje. Prijzen zijn aangepast aan touristen, europees dus: 300-400 Dh, massage nog eens 300Dh. Ik zoek nog wel ff.

En zo sjouwde ik en genoot van deze heerlijke stad. Ik leer zelfs de weg een beetje kennen.
Bezoek mooie paleizen, een concert in een 14e eeuws huis....
wat ben ik blij deze dagen op mn uppie deze stad te beleven.
Ik heb wel erg last van mn ogen, de luchtvervuiling in de souk van al die vieze brommertjes die door de overvolle smalle straatjes crossen. Morgen toch maar naar de kust voor frisse lucht.
Ik heb lampen besteld, ga op mijn fiets op zoek naar t winkeltje van Mounaim. Dat valt tegen, maar ik kom er! Helaas zijn de lampen niet precies wat ik (mijn schoondochter Victoria eigenlijk) wil hebben. Hij belooft ze vanavond te hebben en loodst me het doolhof uit, we spreken af voor morgenochtend 9 uur, op een vindbare plek.
Op een pleintje bestudeer ik mijn kaart en ‘waar ben ik’ app..... het is druk, verdwaalde Fransen vragen me de weg, ik laat de route op mijn telefoon zien en spring weer op mijn fiets.
Even later ben ik weer verdwaald, pak mijn telefoon....... NEE!!!! Die is WEG!!
Dat staat de wereld ff stil, het is toch niet WAAR??
Altijd zo alert, zo spastisch als t om zakkenrollers gaat, het is dus toch gebeurd. Boos en verbijsterd dwaal ik rond. Ik zoek een plek met uitzicht, gelukkig steekt de Koutoubia minaret overal boven uit. Ik kom dus thuis, in de camper. Mijn sleutels, mijn tasje met geld&bankpas zijn er allemaal nog.
Ik pak mijn iPad en ga naar een wifi cafe, ZOEK MIJN IPHONE.....
Niet te traceren, al uit gezet dus.

Het werd een slapenloze nacht, BOOS! Op mezelf dus.
Volgende ochtend via messenger laten weten dat ik geen telefoon berichten kan versturen, alle namen, nummers, foto’s..... weg :(
wat heb ik mezelf verschrikkelijk afhankelijk gemaakt.

Ik besluit naar Essaouira te rijden, aan de kust...... ff rust
Daarna gebeurt er natuurlijk weer heel veel.
Inmiddels is het dinsdag 6 februari, ik sta op camping Relais de Marrakech, na een ook weer spannende week, maar dat verhaal komt later.
Het is alweer lang genoeg.

Dit was liefs van lijn, januari 2018
Het begin van een ongetwijfeld weer bijzonder jaar.