Capadocie, adembenemend

vervolg....
woensdag 1 oktober kwam ik dus op camping Kaya in Capadocie
na een spannende finale.
Het zweet in mijn handen is inmiddels opgedroogd, de adrenaline spiegel weer normaal, de verbijstering blijft.
We krijgen een drankje en het programma voor de komende dagen voorgeschoteld. Is dit vakantie???

donderdag 10 uur bustocht, we kunnen de omgeving nu beter bezien dan wanneer je zelf moet sturen.
Een sprookjesachtig gebied met rotsen in bizarre vormen, in tufsteen en basalt.
We bezoeken één van de 36 ondergrondse steden, Derinkuyu, in 1963 bij toeval ontdekt. Niet te beschrijven...... Google maar als je het echt wilt weten.
Vermoedelijk 1400 jaar vóór Christus gebouwd.
Luchtschachten van 70-80 meter diep,
leefruimten 18-20m verdiepingen........
en dat allemaal dus ONDERgronds....
huizen in/uit de rotsen gehouwen,
kerken met fresco schilderingen,
waanzinnig!
echt ff Googelen dus.

Al dit moois kun je het best bekijken vanuit de lucht:
wie wil een ballonvaart?
vrijwel iedereen!
donderdag dus eerst héél vroeg op. We worden om kwart over 5!!!! met een busje opgehaald. Tientallen busjes verzamelen bij een giga tent waar 'ontbijt' (koffie, thee, sap, stoffige koekjes, droge broodjes) geserveerd wordt voor honderden gasten.
Er gaan vanmorgen 145 ballonnen de lucht in. De meeste met plaats voor 16-20 personen, wij hebben een grote: 28 man in het mandje.
De ceremonie van het 'vullen' van de giga ballonnen mag je niet missen.
Om bijna half 7 gaan wij de lucht in.
Perfect georganiseerd, goede info, een webcam (later kan je de dvd kopen), een indrukwekkende vlucht van ruim een uur.
Langs de toppen van bomen (ik plukte een blad!) in de Rose Valley, rakelings langs de rotspunten van de fallusvormige rotspunten in de Love Valley,
om nooit te vergeten.
In de verte komt de zon op.
Niet te vergelijken met mijn ballonvaart in 1999.
Over het TT spectakel in Assen, naar het Dwingelerveld. Kadootje voor mijn 50e verjaardag, ik heb 15 jaar geroepen dat ik dit wéér wilde......
maar dit overtreft mijn stoutste verwachtingen.

Vrijdag maken we een wandeling vanaf de camping door de Soganlikloof.
Met een grote groep, honden mee, dus eigenlijk te weinig aandacht voor de schoonheid om me heen. We zullen ruim een uur lopen en dan door een busje opgepikt worden.
Ineens komen we langs een 'open air galerie' en wat een verrassing!
een NL vrouw, Charlotte van den Akker, maakt en verkoopt prachtig keramiek. Zij woont met haar vriend in zo'n 'rotshuis' en we mogen (max 4 tegelijk) binnen komen kijken. Wat een bijzondere plek, wat een bijzondere ontmoeting.
Ik loop door de 'tuin' en zie overal mooie beelden.
Dan ineens.... onder een druivenstruik, een beeld van een godin? Veilig, in zichzelf gekoesterd, beschermd door druivenranken, ik ben gegrepen.
Charlotte vertelt van haar leven hier en ik vraag of dit beeld te koop is?
Ze pakt het voor me, want het heeft ook een achterkant. Een schelp... mijn cochlea... ik zeg dat zij niet weet dat ze dit beeld ooit voor mij gemaakt heeft?
Ik zeg haar morgen terug te komen, ik moet dit even tot me door laten dringen, maar ik ben al verkocht!
We lopen verder, overweldigende route, onder natuurlijke poorten door. Veel 'grot-woningen' en uitgehouwen duiventillen. In deze rotsige omgeving kan je alleen iets verbouwen met duivenmest.
Ik laat de groep een beetje voor gaan, ik wil de stilte ervaren. Ab loopt ook langzaam. We drinken een NAR (vers geperste granaatappel) en halen de groep weer in. Daar staat de bus. Een paar die-hards zijn nog doorgelopen, een uurtje verder de berg op.

's Avonds gaan we naar een folklore avond, met lokale muziek, eten en dans.
Een groots toeristen spektakel maar goed georganiseerd en leuk.
De buikdanseres haalt wat mensen uit het publiek, voor sommigen een (niet bewuste) afgang, maar onze Hans met soepel, slank, sportlijf bracht het er prima af. Compliment!
Er moet uiteraard mee-gedanst worden en daar hou ik wel van! Met z'n allen op de dansvloer. Ineens begint de muziek pop te worden. Ook leuk, maar het busje wacht.
Thuis gekomen nog één afzakkertje? Het wordt laat dus, maar morgen is vrij.

Ik had al een paar keer Quads zien rijden en dat heb ik nog niet gedaan in dit leven. Dat wil ik!!
en met mij dus meerderen. Ik bel Yasser en regel 6 Quads om 12 uur.
Dan kan ik vóór die tijd nog bij het atelier van Charlotte langs, want ik kan dat mooie beeld niet uit mijn hoofd krijgen, dat hoort bij mij! Het is maar een half uurtje lopen, herinner ik me.
Adrian had onze wandeling niet meegelopen, want zijn accu was inderdaad overleden en kon nog net in de garage terecht voordat het 'offerfeest' (4 dagen alles dicht) om 11 uur zou beginnen.
Wij lopen dus samen om 9 uur van de camping. Ik heb gisteren niet goed opgelet maar weet dat we straks rechtsaf moeten......
Je begrijpt het al....... na een kwartier zeg ik: dit is niet goed.
....We lopen gewoon nog ff door, we komen er wel.....
nee! jij was er niet bij gisteren, jij weet de weg helemaal niet!
Ik eigenwijs, hij ook, ik loop terug, verdwaal, het wordt heet, ik ben mijn hoed vergeten, die godin is misschien toch niet voor mij bedoeld?
ik kom een groep met gids tegen, hij wijst.... maar ik kom weer overal en nergens.
Na bijna 2 uur lopen besluit ik dan maar terug naar de camping te gaan.
En dan.... vlakbij de camping een bordje, linksaf galerie en theehuis.
Het pad loopt stijl naar beneden. OEFF, ik moet straks ook weer terug!
Toch roept die godin mij, ik loop door.
Charlotte wist het, het beeld stond al schoon gepoetst vooraan.
We praten wat, soms komen er mensen op je pad die je wat te melden hebben, veel herkenning! wat een mooie ontmoeting!
Charlotte loopt met me mee, de berg op, ik kreun, steun en hijg, maar we komen er!!
Bij de camping is Adrian nog niet terug, dat voelt wel heel k....
Mijn beeld wordt bewonderd, het is prachtig! Ik heb er wel wat voor moeten doen, maar het is nu bij mij.
Dan komt Adrian, helemaal stuk, nog veel verder verdwaald dan ik. Boos??
Over 5 minuten worden we gehaald voor de Quad tour, dan kunnen we 2 uren zitten!
Ik neem afscheid van Charlotte, tot ooit? ergens? vast wel.

De Quad tour is ook weer een geweldige ervaring. Wij zijn met 6, maar de groep is wel 20? denk ik.
Een gids (zo'n jonge hond die stoer allerlei kunsten uithaalt) gaat ons voor. Wat mooi om op deze manier deze omgeving te verkennen. Corrie was niet mee geweest met de ballonvaart en geniet dubbel, zij heeft de valleys nog niet gezien.
Gerrit wordt steeds wilder, zijn grijns steeds breder, zijn ogen schieten vuur. Een echte blije motorrijder herken je aan de vliegjes tussen zijn tanden.

En we zijn ook nog met 6 naar de Hamman geweest. Lekker zweten in een mooi betegelde ruimte, op de hete stenen bijna de billen verbrand, je moet er iets voor over hebben.
En dan de 'schrob-beurt' want dat is hamman.
Het werd een uitgebreide heerlijke massage met flink zeepsop. Geweldig!
Hoewel de dames lyrischer waren dan de mannen.
JA! maar jullie vrouwen krijgen meer aandacht! zeggen de mannen
(of ervaren wij vrouwen het gewoon anders?)

wat een land, Capadocie, een hoofdstuk apart, een boek apart.
Plaatjes zeggen veel, maar ik kan geen foto's maken die laten zien wat ik zag.
Ik heb dus 2 boeken gekocht, in het nederlands.
Lijkt een Google vertaling te zijn, maar ja, het gaat toch om de plaatjes, nietwaar?

aanrader dus
kijk op wikipedia of Google Capadocie
Er is hier nog zoveel meer te zien, maar.....
groepreis,
morgen naar Konya