weer thuis, nu het hele verhaal

zondag 21 augustus, terug in mijn bos.
waar was ik gebleven? nog in Litauwen zie ik. Even het reisboek doorlezen wat wij allemaal deden de laatste dagen.
Op weg naar Klaipeda wilden wij nog een oud concentratiekamp bezoeken in Siluté. Wij konden het niet vinden, een andere groep vond het wel maar er hing een groot slot aan de deur, weer een andere groep vond zelfs iemand die het slot openmaakte maar er was niet veel te zien. En zo verbrachten wij onze laatste uren in de Baltische Staten in het havenstadje Klaipeda. Een stadswandeling, de laatste souvenirs (barnsteen hangertje bij mijn oorbellen en een windvaan voor op het Bergentheimse dak), heerlijke lunch (eindelijk warme bietensoep!), de laatste goedkope liters diesel, en toen op weg naar de haven. Het leek erop dat we lang in rijen zouden staan, dus we liepen wat bij elkaar langs, maakten koffie en een babbel, en toen mochten we rijden. Inderdaad een aantal achteruit de boot op!! jongens met fluitjes geven aanwijzingen met één vinger en omdat je geen idee hebt wat ze bedoelen is dat lastig. Vóór mij moest Ruurd wel 20 keer steken voordat ie klem stond tussen 2 vrachtwagens. Daar was ik op voorbereid, maar na 1x achteruit en 1x vooruit riep hij STOP en liep weg. Ik stond ruim, schuin, tussen koelwagens dus op een niet overdekt dek. Later kon ik mijn Rotec vanaf het dek zien staan tussen al die grote jongens. Spullen mee voor de nacht (de bekende beauty case) en na een orientatierondje op zoek naar de balie voor een kamernummer. Ik had een 4persoons hut, heb het bovenbed omhoog geklapt en dus riant de ruimte. Mooi badkamertje, goede douche&toilet.
De anderen vond ik bij de bar, uiteraard al met grote halve liters in de hand. Toen bleek dat Marga en ik een 4persoons hut hadden (wij hebben ook zeer nadrukkelijk bij de NKC deze wens laten horen!), Margriet en Els samen, en de heren: met 4 in één hut!! en de echtparen 2- of 3 persoons hutten...... Daar moet dus nog wel even over ge-evalueerd worden!
Om 8 uur mochten wij aan het buffet, bord vol, want je mag maar één keer lopen. Dus een blad vol met 3 gangen menu en helaas geen wijntje. Verder bleek er aan boord niet veel meer te doen dan drinken of slapen. Ergens een groot scherm met tenniswedstrijden en veel geluid. Heel veel vrachtwagens en dus chauffeurs, wij hebben met verbazing zitten kijken hoe die heren tot laat in de avond en alweer vroeg in de ochtend (tussendoor hebben WIJ geslapen) aan grote bieren en wodka's zaten. Ik heb met Harry en Lilian en een kop koffie genoten van een prachtige zonsondergang...... links..... rechts.... overal water.........
Uitstekend geslapen en om 9 uur in de lange rij voor het ontbijtbuffet. Toch iets meer genomen dan mijn 2 koppen thee en een fruitje. We liepen wat rond, binnen, buiten, mooi weer maar veel wind uiteraard. Af en toe kwam er land in zicht, boorplatforms, veel windmolens, schepen..... er gebeurt veel in dat ruime sop!
En toen waren we in Kiel, om 4 uur lokale tijd (de klokken moesten weer een uur terug). Ontschepen ging snel en we reden 25km naar onze camperplaats. Weer goede wegen, verkeersborden die je kunt lezen, mensen die je kunt verstaan........ het vakantiegevoel begint te slijten. We horen van de onweersramp in Belgie, de verwachtingen dat het slechte weer op ons af komt en 2 van ons verzetten hun erg grote en erg zware campers meer naar de verharde weg. Je beseft ineens hoe snel een ramp kan toeslaan. Mijn zoon was naar een woestijnfestival in Barcelona, Jaap's dochter gaat naar Lowlands Festival, wij zijn nu al ruim 4 duizend kilometers onderweg.... Je kunt erover discussieren wie het lot in handen heeft, maar wij zijn weer goed bedeeld deze keer. Een prachtige reis met prachtige mensen en prachtig mooi weer !!!
We lopen naar het strand voor de zonsondergang (maar die ligt achter de Kielse Bocht) en ik zie in de verte de ferry weer terug varen naar Litauwen, met een snelheid van 25 knopen, 600 bedden en heel veel vrachtwagens. Als je dit zelf meegemaakt hebt kijk je daar heel anders naar. Ik zit op een zandkaasteel naar de zee te kijken en maak een laatste couplet voor ons lied. Morgen proberen kopietjes te maken, dan kan er na het afscheidsdiner gezongen worden.
We vertrekken deze laatste reisdag naar Bederkesa, alwaar een laatste diner. Onderweg stoppen we in Itzehoe voor koffie. We lopen door het stadje en bij een warme bakker vergapen we ons aan de vurrukkullukku broodjes en gebakken. We drinken koffie en lopen het stadje door op zoek naar een printershop. Komen nog 6 warme bakkerijen tegen!! maar we hebben de buik al vol. Dan naar de Elbe, waar we in 25 minuten overgevaren zullen worden. We zijn er om half 2, volgens de navigatie nog 1.6 km maar we staan al stil. Ik maak het restje soep warm, lekker notenbrood met kaas, loop wat heen en weer naar Jaap die achter mij staat, breng hem soep, lees een mooi boek dat ik leende van Ria (aprilheks, moet ik kopen!!) en.........om kwart over 3 mogen we oprijden. Het stormt behoorlijk, maar we komen veilig aan de overkant. Nog een uurtje? Als we er bijna zijn een Umleitung, tot Jaap's genoegen komen we veel oldtimer traktoren tegen, op weg naar een Treffen (hij heeft ook zo'n ding). We komen tegen 5uur in Bederkesa (happy hour) en daar staat Willemien te zwaaien dat we de dáárheen moeten en doorrijden tot P plaats. Het voor ons gereserveerde terrein is in beslag genomen door mercedessen en bmw's. We komen in een grote opstelling van militairen en de muziekkapel is zich aan het formeren. Er is overal kermis, mensen, drukte, politie die ons wegjaagt..... We parkeren op de stoep en vinden de groep campers verderop. Er is op de parkeerplaats een huldiging van een grote groep marine jongelui. Jongens, meisjes in mooi uniform, glimmende petten, familie leden, toespraken, vlaggen, muziek, volkslied...... Indrukwekkend als het je aangaat, maar wij willen eigenlijk alleen maar onze plek en een biertje.
Om 7 uur worden we verwacht in de Burcht voor het diner. Het was erg warm, een klein zaaltje, lekker maar buitengewoon simpel eten, slechte wijn (maar die werd teruggestuurd en het nieuwe vat smaakte beter), afsluitende toespraakjes, en goede wensen voor een goede thuisreis. Ik had 'het lied' 10x gekopieerd en deelde uit. Er was één couplet geschreven door Koos en één door Tako, de andere (7) kwamen uit mijn pen. Het refrein is inmiddels bij allen bekend, dus het werd nog een heel concert. Het refrein zal ik een beetje aanpassen voor het solo weekend in Maurik volgende maand, dit kan ons clublied wel worden: op de melodie van 'het kleine café aan de haven:
er rijdt een club door de Baltische Staten
een club van campers, 't is de NKC
Happy Hours, hou de klok in de gaten,
breng je stoel en je glas en doe mee.....

en dat was het dan, ik slaap onrustig want een buurvrouw komt mij vertellen dat er een groep jongelui onrust wil stoken bij 'die Hollander' ze heeft de politie er al bijgehaald en die blijft de hele nacht heen en weer rijden.
zaterdagochtend vertrekt iedereen op zijn eigen tijd, route en tempo, geen coordinaten waar we elkaar treffen vanavond, het is voorbij...... het is mooi geweest.........
met 7 campers besluiten wij de afsluiting te maken waar wij begonnen 6 weken geleden. Tako, Henk, Koos en Henk, Jaap, Chris en ik rijden naar Eelderwolde, Scandinavisch Dorp waar Janneke ons ontvangt. Borrel bij de campers, eten in het restaurant: weer een heerlijk Scandinavisch buffet. We wisselen de vakantieverhalen uit, Janneke was 5 weken naar Noorwegen. Zondagochtend vroeg vertrekt iedereen, we zien elkaar volgende week in Dusseldorf of 9 september in Maurik. En toch voelt het als een afscheid wanneer ik om half tien richting Bergenheim rijd, met een brok in mijn keel, het is weer voorbij. Wat was het fijn, met mijn maatjes !!!
In Bergentheim alles OK, het gras is gegroeid van al die regen. Het is erg vochtig in het bos, het huis is koud, dus alle ramen beslaan als ik de deuren openzet. Wasmachine aan, post doorlopen, Alexander komt zo met mijn autootje en dan rijden we samen weer naar Groningen. Om half 6 heb ik een afspraak met Wips, we gaan naar het NoorderZON Festival, en JA, ik heb DE ZON MEE GENOMEN, het mooiste vakantie cadeau wat je je kunt wensen.

dit was liefs van lijn