dag 19 tot 27

het Estonian Open Air Museum bij Tallinn is GROOT, er staan 68 oude boerderijen en molens in een mooi bos van 84 ha. Veel van hetzelfde. Heerlijk gewandeld, koffie gedronken en door naar Haapsalu. Aldaar het nationaal spoorweg museum, daar waren vooral de heren in geinteresseerd. Er stond een aantrekkelijk beschrijving in het reisboek , geen adres, geen naam (in de locale taal) dus het kostte moeite het te vinden, er zijn nl 10 musea in dit dorp. Het zou 1,50 kosten maar Piet en Ruurd betaalden slechts 30 cent!! dat was dus een kaartje voor het toilet. Wij betaalden 2 euro om 'in de 3 zalen de spoorweggeschiedenis' te volgen, maar dat was helemaal niks!! Ook de bijzondere tweekoepelige loc 626 met draaibaar onderstel vonden wij niet. Dat zal dus voor mij een ? blijven.
De camping was klein met veel bomen, we stonden knus tegen elkaar aan in de schaduw en dat was zeer welkom!! al snel met een pilsje onder het bladerdak, de nodige snacks en chips worden ingebracht en doorgegeven en wie eet met wie? Ik heb nog spekkies en room, Jaap heeft spaghetti, Marga maakt salade, Piet brengt de grote tafel, Chris witte wijn, ik maak Piet's 'lievelings': carbonara.
dag 20: vrijdag 5 augustus, we gaan op weg naar het eiland Saaremaa, eerst met de boot. Het broodje Aap verhaal dat we daar achteruit af zouden moeten rijden was om de dames bang te maken (maar zulke dames zijn wij niet). Els (onze assistent reisbegeleider) stond bij de kassa ons op te wachten, zijn mocht dus 23x een kaartje pinnen. Aansluiten in rij 8 en koffie op de stoep. Gezellig sfeertje! dan de boot op, 30 minuten net genoeg voor een ijsje of koffie, en er weer af, aan de overkant op het eiland Muhu. Dan over een lange dam komen we op het eiland Saaremaa. Dit eiland is tijdens 2eWO door de Duitsers helemaal ontruimd, buiten de militaire bezetting woonde er niemand meer. Nu een gebied van rust en ruimte, een schier onbewoond eiland. We vinden een prachtige pauze plek aan het water: één maakt kopje soep, de ander broodje tonijn, goed gesprek, ja met elkaar reizen is leuker dan alleen. Solo met z'n allen !! de perfecte formule
de tocht langs de noordkust was mooi maar ik was een beetje gaar. We maken een stop bij het kratermeer van Kaali, 4000 jaar geleden heeft een meteoriet van 10.000 ton hier een gat geslagen van 110m doorsnee en 70m diep. Tsja...... interessant? ik wilde het wel even voelen, ben naar beneden gelopen, het water was groen, vies en lauw. Maar............ er waren heerlijke ijsjes te koop!! en snuisterijen van een lokale steen (Lets marmer genoemd, de stofnaam ben ik ff kwijt) en we kochten een borrelbekertje. In de diepvries bewaren en heerlijk om de ijskoude wodka uit te drinken! dat zijn leuke souvenirs, inmiddels dagelijks in gebruik.
de camping is mooi en groot en zaterdag vrije dag, maar in de omgeving niet veel te doen. Ja, een rondtocht over het eiland, maar nog eens 112 km? nee, even niet vandaag. In de hoofdstad Kuressaare o.a. een muziekfestival, maar 30km is te ver lopen en fietsen hebben de meesten van ons (helaas) niet mee. We willen wel barbeknoeien, er is 2km verderop een supermarkt, dat lopen we wel! maar dan besluit het management dat er ge-jeu-de-bould wordt (er was een competitie gestart toen ik in Kaunas was). Maar de weergoden waren ons deze vrije dag voor het eerst!! niet goed gezind: we maakten een strandwandeling, naar de lokale super (die wij gesteund hebben door chips en watertjes te kopen). Ik vraag Taco of ie zin heeft in Taco's en koop een pond gehakt.) 0p de terugweg flinke regen!! Geen BBQ dus, maar ook geen jeu de ballen? het werd droog, er werd ballen gegooid en Wim had een grote vuurpot geregeld. Lekker fik gestookt, borreltje erbij, nog een karretje hout gehaald, gekloofd (jaja, zonen, ik kan het ook zelf!!) en zo werd het een genoeglijke avond.
zondag, we verlaten het eiland weer, maken een stop in hoofdplaats Kuressaare om het 14e eeuwse Bisschopskasteel te bezoeken. Hier kwamen vroeger 2x per jaar de bisschoppen om recht te spreken, nu zijn er tenstoonstellingen van ALLES. Van heel oude munten tot een huiskamer uit de jaren 60 met Philips radio. Het was vooral héél veel; geweldige plek voor schoolreisjes, over ieder onderwerp een volle zaal. In de toren (pffffffffff wat een trappen) was een café, maar (nog) niet open. Toen de koffiedame ons zag deed ze gauw het licht weer uit. Ja, klantvriendelijk zijn ze hier nog niet. Er wordt niet gelachen (hoe wij ons best ook doen), je wordt begluurd of je van de KGB bent. Op de stoep bij de camper genoten wij onze eigen koffie en de laatste stroopwafels.
We rijden het stadje uit op weg naar de boot en daar staan 2 lifters (jongen&meisje met grote rugtassen). Jaap reed vóór en reed door. Waarom??? vroeg ik me af. Eindelijk eens een lang stuk rechtstreeks voor de boeg (75km) en iedereen die daar staat moet ook naar de boot (er is op dat eiland alleen rust&ruimte), die neem je toch mee, vind ik. Ik wilde daar met Jaap over hebben op de boot, dan hebben nl we een half uur met z'n allen niks te doen. Maar........ we kwamen bij de haven, Els stond klaar met de kaartjes, deze keer baan 7, Jaap mag oprijden, daarna gingen er 3 personenauto's voor en ........... de slagboom ging dicht en de klep omhoog !!!!! JAAPIE WEG !!! en ik bleef achter (mét de volgende campers van de groep). Het ging vlug, 25 minuten later reden wij de volgende boot op, Koos was erop, zijn maatje Henk reed al door, maar : slagboom dicht !! zo worden de teams op de proef gesteld, bijna een uur je maatje kwijt. Jaap had inmiddels getankt en wij werden herenigd. Ik zou deze keer vóór rijden, en wie staan daar op de eerstvolgende afslag?? de lifters! dus ik roep Jaap in de radio: ik stop en neem ze mee. OK, leuk! maar mijn camper is klein, dus het stel met tassen bij Jaap ingeladen en op weg naar Parnu, aan de westkust van Estland. Deze stad(je) is bekend om zijn bruisend nachtleven! Wij stonden op een camping (een groot asfalt terrein) aan de rivier, 700 meter lopen naar de oude stad (nou ja, dat klopt dus niet!! wslk 2 km). We liepen met een groep naar de stad, de meesten kozen direkt voor een terras, ik liep eerst naar de VVV en met een plattegrond de straatjes door. Een prachtige kerk in, kwam Margriet tegen en wij samen op zoek naar de andere kerk met een mooi orgel (een student zat te oefenen, die moet nog veel leren). Toen aangeschoven op het terras van de Irish Pub voor een pilsje en men wilde daar blijven eten. Het was lekker en gezellig al was ik liever naar een lokaal eethuis gegaan. We besloten niet het 'bruisend nachtleven' in te gaan (er was ook nergens iets te vinden) maar na een ijsje op straat terug gelopen naar de camping. Wij hadden de campers in zicht en er brak een stortbui los! bij elkaar in de camper nog één vodkaatje en naar bed. Zonder nachtclub, disco, of één van de beroemde modderbaden zouden wij Parnu verlaten.
maandag 8 augustus, vandaag ruim 200km langs de kust recht naar het zuiden. Een prachtige weg (betaald van europese gelden), maar ik wil eigenlijk de 'groene' route vlak langs de kust. OK, we stellen de navigatie opnieuw in en op ons scherm zien we dat we inderdaad vlak langs de kust rijden. Maar geen zee te zien door het raam, overal staan hier bomen!!! die groeien hier tot aan het strand. Het is nl zoet water, de Finse Golf, ook geen eb/vloed, dius de huizen staan in het bos met het terras aan het strand. Raar, voor ons Hollanders. Omdat ik toch écht die zee wilde zien maakten we een koffiestop op een mooie parkeer plaats. Met de koffie in de hand door het bos naar het strand gelopen en ik heb met mijn blote benen in de Finse Golf gestaan!! FOTO ! onvoorstelbaar dat dit de helft van het jaar een ijszee is.
En toen waren we weer in Letland! het wegdek direkt een stuk slechter en de benzine prijzen? niet meer in euro's dus rekenen, hoe was het ook weer?
Onderweg natuurlijk veel mooie dingen te zien, maar geen tijd. Jaap vroeg of ik echt wel naar die Baron van Munchhausen wilde..?? nou, eigenlijk wel. Toen wij daar de oprit opreden kwamen 10 campers er net uit: erg enthousiast !!! Dus wij met Koos&Henk naar binnen. Een enthousiast jong mens vertelde leuke anecdotes en wij liepen rond door de verhalen van de Baron (ik kende ze niet, maar ga ze nu zeker lezen). Er was een kleedkamer van de barones Jacobine von Dunten, voor een lat (1.50 euro) mocht je een jurk uitkiezen en door de kamers schrijden....... nou je snapt het al: IK in een prachtig paars gewaad op de foto met de meeste kostuumpoppen en ook met mijn eigen baronnen: Koos&Henk en Jaap.
helaas is het mij nog steeds niet gelukt iets met mijn foto's te doen. Gisteren, vrije dag, heb ik uren zitten stoeien, vergeefs. Maar Wim heeft mij beloofd het mij uit te leggen, dus de eerstvolgende vrije dag...........
we namen afscheid van de Baron van Munchhausen, op naar Riga. Alwéér een openlucht museum, het oudste van Europa (1924). Nóg veel groter, deze keer 100 hectare, maar weer meer van hetzelfde. Er stond een mooi houten kerkje met prachtig beschilderd plafond (ook die foto komt later). Gauw Riga voorbij, naar camping Labirinti. (er is inderdaad een labyrinth, ik heb het gelopen maar het klopt volgens mij niet.) Er wachtte ons daar een gezamlijke warme maaltijd, lekker en makkelijk. Geen afwas. Morgen vroeg op want onze bus vertrekt om 9 uur naar Riga (50 minuten rijden).
RIGA is een GROTE stad, dat hadden we na Petersburg niet meer gezien. We werden afgezet bij de Hallen (grote overdekte markt in 5 hallen). Deze hallen werden na de 1e WO gebouwd als hangars voor luchtschepen. De 1e hal was de vishal, dus mijn reisgenoten stormden direkt door de andere deur naar buiten. Ze wilden eerst koffie, ik keek mijn ogen uit naar al het lekkers aan vis, groenten, fruit, kruiden, honing en raakte zo mijn maatjes al snel kwijt. Ik zag geen terras of café, ben dus in mijn eentje de stad ingelopen. Eerst naar de VVV en ik besloot een bustour te maken. Achteraf bleek dat ik de bus van 11 uur had, en de anderen de bus van 11.30 uur. Ik verheugde me op het stadsdeel Art Nouveau met veel Jugendstil huizen, maar er was een brand, dus de bus nam een andere route. Met zo'n rit krijg je een goede indruk van de stad. Daarna ben eerst gaan eten, op een verwarmd terras waar plaids op de stoelen lagen, want het was koud. Heerlijke zalmsoep met groenten. En daar barstte het noodweer los !! wat zat ik lekker warm en droog. Ik ben het oude centrum door gaan lopen (op de Unesco lijst) om daarna weer in die bus (dagkaart) op te pakken en bij het Museum uit te stappen. Een heel groot museum met heel veel exposities. Maar de bus nam wéér een andere route, dus ik ben uitgestapt en gaan lopen. Helaas pindakaas, het museum is op dinsdag gesloten!! Dat waren dus een paar tegenvallers, en als je dan in je eentje loopt kan je niet eens je baal delen! Ik liep door de mooie oude straatjes, er werd op een raam getikt en daar zaten 6 van onze groep, de lunch net op. Even bijgepraat over wat wel en/of niet de moeite waard is (zeer persoonlijk natuurlijk) en ik ben dus toch nog van het uitzicht op 72m hoogte gaan genieten vanaf de St.Pieterskerk. Met de lift, gelukkig (maar je moest wel eerst 6x8 treden op voor je bij de lift was). Boven was het te druk en te koud. Ik stuurde Piet een sms: waar zijn jullie? antwoord: in het café waar we je vanmorgen kwijt raakten. In de vleeshal (ik had het kunnen weten, mannen!). Ik daar ook heen, we hebben nog even veel lekkere dingen gekocht voor een gezamelijke avondmaaltijd (cantharellen!!!) en om 5 uur pikte de bus ons weer op. Iedereen uitgeput, menigeen viel in slaap.
woensdag 11 augustus: rustdag. Wie wil kan zelf met de bus nog een keer naar Riga, maar iedereen zit een beetje vol. Een dagje was (wind, dus gauw droog), lezen, schrijven, praatje hier en daar, de dag vliegt voorbij. Ik had het geluk tussen 2 mannen met waslijnen te staan, vanavond schone lakens! Even niet rijden, geen kastelen, dit willen wij eigenlijk vaker, volgende keer wil ik één rijdag, één rustdag minstens. Er werd in de middag een vervolg gespeeld in de jeu de boule competitie, om 5 uur borrel (uiteraard) en om 6 uur gezamlijke BBQ, in de grote partytent. Er stonden grote BBQ's maar houtskool? nee hoor BBQ gaat tegenwoordig op gas. Iedereen heeft wel zo'n ding, het werd steeds blauwer in de tent, er stonden wel 8 campinggaz bussen met verschillende vormen van wok, skottelbraai, grill enz. Ik had een Chopsky Salad gemaakt en Jaap Maccaronisalade met de bleekselderij die ik niet op kon krijgen en tonijn. Goed recept!! Natuurlijk weer een overdaad aan vlees en wijn, het was lekker, gezellig en met een overvolle buik tussen de schone lakens!! zzzzzzzzzzzzzz.
en dan ben ik nu eindelijk weer bij: het is donderdag 11 augustus.
vanmorgen via een groot kasteel met een mooie expositie van doodskisten (ja, je kunt alles verzamelen), langs prachtige wegen in aanleg (dus heel veel gaten óf heel veel wachten, éénrichting met stoplichten en omleidingen) 250km naar het noordwesten. We bezochten een oud stadje Kandava (uitgebreid de supermarkt Maxima en ook even de Lutherse Kerk uit 1736). In Sabile een te gekke beeldentuin met grote bijzondere kunstwerken (maar ik ben in het Gronginger Museum natuurlijk wel wat gewend). Bezochten niet de lokale wijn winkel (dit is de noordelijkste plaats ter wereld waar wijndruiven groeien). We gingen niet naar Talsi (één van de mooiste Letse steden, sinds 1231, op 9 heuvels aan de oevers van 2 meren) en dan was een goede keus, want we hoorden vanavond dat we niks gemist hebben. We reden met 5 campers en rekenden dat we niet om 4 uur (koffie) maar toch wel om 5 uur (borrel) op de camping aan zee in Ventspils zouden zijn. En toen ineens zagen we Margriet niet meer in onze achteruitkijkspiegels. Nou was er iedere paar km weer een stoplicht voor éénrichting doorrijden wegens weg werkzaamheden, dus je kunt het 'groen' soms net niet halen met z'n vijven. We hebben gewacht maar het duurde te lang. Margrite was ook niet meeer op de Walkie Talkie bereikbaar. Dus Jaap&Piet zijn met één camper terug gereden en Ruurd en ik hebben op de stoeprand zitten wachten met een kopje soep (handig dat je keuken en wc bij je hebt!). Bleek dat Margrite een klapband had !! Margriet is over de 80 en reist al sinds de 60er jaren met een campertje (dat was de flower power tijd, de hippies) en kan dus wel wat hebben, maar helemaal alleen in een redelijk uitgestorven gebied.......... ze had de krik en zo al klaar liggen, er waren 2 jongens gestopt om te helpen, maar ze was heel erg blij dat 'onze eigen jongens' haar kwamen redden. Morgenochtend dus eerst naar de stad om een nieuwe band te vinden. En dat heb ik tijd om de zee te vinden, want dat is mij vanavond niet gelukt. Het is dus allemaal bos, je hoort de branding, waar welk pad?? het werd al donker dus ik ben gauw terug gegaan.
Het is vrijdagochtend, 12 augustus, de meeste campers zijn al gaan rijden. Jaap en Margriet proberen al een uur telefonisch een nieuwe band te regelen maar dat lukt niet. Zij zijn nu met haar auto (VW busje) de stad in op zoek naar een VW garage.
Er is hier ook weer genoeg te zien (weer een openlucht museum, met 20.000 stukken deze keer) en een smalspoor stoomtrein. Er zijn 91 ankers te zien (de zwaarste weegt 13 ton!), daar heeft Koos gisteren de groep tijdens een strandwandeling voorlichting over gegeven. Hij was zeevarend en kan heel smakelijk vertellen.
Straks rijden we een beetje naar het zuidoosten naar Kuldiga, de meest Letse stad van Letland: hier bestaat de bevolking voor meer dan 90% uit Letten. We gaan daar over één van de grootste en oudste bakstenen bruggen (over de Venta) van Europa, deze kijkt uit over de breedste waterval van Europa. Het is een reis van superlatieven !!
Daarna weer terug naar de kust: Liepaja, camping 400m (ben benieuwd) van zee, je kunt er barnsteen zoeken. Onderweg nog een aantal bezienswaardigheden, maar ik denk niet dat we daar aan toe komen, het is half 11 en Jaap&Margriet zijn nog niet terug van de garage. Morgen weer een rustdag!!