Griekenlaand

van Istanbul rij ik naar het westen. Ik wil langs de kustweg, maar Tom stuurt me ongevraagd toch over de tolroute. Voordeel: lekker snel de stad uit.
het is vroeg, de zon komt boven de bergen tevoorschijn. Mijn tolvignet is blijkbaar nog steeds OK (we hadden allemaal een andere prijs betaald) want het licht gaat op groen. Later hoorde ik dat er bij iemand de sirenes gingen loeien.
Bij Bakirkoy volg ik bordjes 'seaside' en wordt door héél smalle straatjes geleid.
Ik vind een parkeerplaats, groot genoeg en een bankje aan de boulevard. De zee is kalm, een paar vissers in de verte, ik ontbijt en schrijf mijn blog. Als het te warm word zoek ik een terrasje in de schaduw en schrijf verder. Ik bestel thee, die ik later niet mag betalen.
In de middag weer verder, nog langs een grote supermarkt om wat Turkse lira's te lossen, maar ik bewaar ze wel.
Ik rij de zakkende zon tegemoet en verheug me op een mooie sunset. Helaas wordt het bewolkt. Wanneer ik de grens nader komt een grote rode zon voorzichtig door de sluierbewolking, mij even 'tot ziens Turkije' groeten.

De grens-rituelen vielen mee, maar ja, wij komen als Europeanen weer terug in Europa. Een Turkse auto wordt helemaal 'uitgekleed' en onderzocht.
Wel een keer of 6 langs een loketje, maar het schiet op.

En dan ben ik in Griekenland! gelukkig zijn de borden 2talig, want de Griekse letters zijn mij niet duidelijk.
Het is niet ver naar Alexandroupoli,
een prachtige camping aan zee, maar het is al helemaal donker, helaas. Ik sta met mijn neus naar het strand, als ik mijn koplichten groot zet zie ik de zee.
morgen ochtend maar even zwemmen, in de Griekse Zee deze keer.

14 oktober, reisdag 39, nog 10 te gaan.
Ik rij de kustweg, ook hier is het weer mooi. Geen bijzondere bezienswaardigheden op deze route, we hebben ook geen gedetailleerde kaart dus ik ben afhankelijk van TomTom.
Dan zie ik een verwijzing naar de stad Drama. Dat spreekt mij wel aan. Ik kronkel achter een bus de berg op, dit schiet niet op. Op deze kaart vergis ik me in de afstanden, het blijkt een uur te duren, tot een hoogte van 2232 m. Wil ik dit?
Nee, ik keer om, ik kan om 5 uur op de volgende overnachtingsplek aan het strand zijn, Happy Hour!
De campers staan in een lange rij achter elkaar, ik sluit achteraan aan, ben nummer 17 van de 18. Bijna iedereen is weer op honk.
Men zit voor zijn camper, in de zon, uitzicht over het strand en de zee. Ik loop het rijtje langs, hier een praatje, daar een drankje, breng je glas en je stoel!
Het begint te ruiken naar eten koken. Ik heb geen verse groenten meer, wel tomaat met blauwe kaas. MMMMmmmmm. Dan komt Marian me een restje nasi brengen, zij heeft teveel. MMMmmm. We komen niets te kort!
ik nodig iedereen uit voor een ' toetje' op het strand om half 9.
In juni heb ik in Vignola (de Betuwe van Italië) bij de boomgaard kersen gekocht. Omdat het teveel was heb ik er 40 ontpit en in een grote fles gedaan, overgoten met alcohol 95%. Die kersen zijn dus dynamiet geworden!!! Ik ga ze vanavond in de fik steken en serveren met roomijs.
Samen met Marian zet ik een grote tafel vol kaarsjes op het strand, 27 plastic soepkommen, 4 bakken met roomijs, het ziet er feestelijk uit.
de kersen zijn warm, ik heb er ook nog een blik ananas bij gedaan.
Is iedereen er klaar voor?
en dan de pan op tafel, een soeplepel alcohol voorverwarmen en........het vat vlam.
WOW wat een vuur !!!!!
prachtig gezicht, Suze heeft het zelfs goed op de film gekregen.
Ieder krijgt een bakje ijs met slechts 1 of 2 kersen, heerlijk!! vroeger deed ik dit met wodka, maar dit is veel lekkerder, gevaarlijk lekker.
We blijven nog wat napraten, de hele groep in een grote kring op een warm strand in oktober in Griekenland. Dezelfde groep die 39 dagen geleden elkaar voor het eerst ontmoette in Budapest.
Vagebond Rondreis Turkije, al jaren een succes,
dit is de laatste reis, helaas. Maar we hebben het reisboek en Klaas&Jelma 'Vagebond' vinden het prima als we de reis in eigen beheer doen.

Het is zo'n mooie plek aan de zee, dat ik tot het middag-uur blijf hangen. In de vroege ochtend heerlijk in de zee gezwommen.
Op het strand heel veel honden. Leuke honden, grote honden, mooie honden, vrije honden. Vannacht hebben er 3 als bodyguards voor mijn deur gelegen.
We hoeven vandaag maar 150km tot Vergina. Dat is over de tolweg nog geen 2 uur, zonder tol 3 uur.
Maar dan blijkt dat we om 4 uur een excursie hebben!
Te laat dus voor de mooie route, moet ineens opschieten.

De excursie voert naar de tombe van Filippus II, in 350 vóór Christus gebouwd door zijn zoon, de beroemde Alexander de Grote.
In Vergina in 1977 ontdekt. Wat men hier heel mooi gedaan heeft: de inhoud van het toen nog ongeschonden koningsgraf is niet over musea verspreid, men heeft een museum om de grafheuvel heen gebouwd.
Indrukwekkend. Te mooi en uitgebreid om te beschrijven, google maar even.
Bij de uitgang een souvenier winkeltje, we passen en lachen, ik zet een geel/wit gouden kroon op mijn hoofd, zoals één van de kostbare konings-grafschatten. Ik koop slechts een paar zilver(kleurige) oorbellen met Grieks motief.
Er worden routekaarten Griekenland Macedonië gekocht.
We staan pal naast elkaar op een bewaakte parkeerplaats, beheerd door een aardige man die 22 jaar in Duitsland gewerkt heeft. Hij maakt graag een babbel en hij heeft voor ons gereserveerd in een restaurant, daar krijgen we lokaal menu inclusief wijn voor €11 pp. We starten met een overheerlijke Griekse Salade, perfect vlees, prima wijn,
het was weer een geslaagde avond.

Een aantal van ons koopt dus een routekaart, daar wordt het iets duidelijker van.
Wij rijden allen over een andere route. Er staan de bekende bruine bordjes richting 'interessante locaties' maar wat is het? Ik kan de Griekse letters niet lezen, we gokken en rijden door schitterend natuurgebied in herfstkleuren. Het is maar 7 km, maar dat is een heel eind met bochten en hellingen. We vinden niet wat we zoeken, maar een uitgebreide lunch en siësta geeft weer voldoende energie.
We hebben ook al zoveel gezien...... ik ben haast niet meer te verrassen, totdat..... ik een bocht om kom en vóór mij weer gigantische bizar rotsen opduiken.
Meteora.
Uiteindelijk komen we bij de genoemde camping, De coördinaten kloppen niet, maar we komen er allemaal!
Vanavond weer een heerlijk diner in het camping restaurant, en wifi op het terras!
Ik had de wasmachine aan gezet en heb de camping helemaal vol hangen met schoon geurend goed.
Morgen om 9 uur in de bus om de kloosters op de rotsen te bezichtigen.
Een Griekse gids Penelope spreekt duits wat wij niet geheel verstaan, bovendien méér info dan ons lief is.
Op waanzinnige rotspunten zijn waanzinnige kloosters gebouwd.
In de 11e eeuw kwamen de eerste kluizenaars op de onbetreden pieken van deze imposante rotsen. In de 14e eeuw vormde de heilige Athanasios Meteoritis de eerste georganiseerde kloostergemeenschap op de rots van Megalo Meteoro.
In 600 jaar hebben 24 kloosters zich verspreid op de rotsen, er zijn er nog 6 in gebruik, we hebben er 3 gezien.
Vroeger alleen te bereiken door te klimmen (met spijkers en touwen), nu voor de toeristen goede wegen, bruggen en véél trappen.
Meteora, zoek maar op Google, World Heritage.

Ik heb vannacht nauwelijks geslapen, ga dus even 'plat'.
Maar om half 6 zes vanmiddag worden we verwacht voor de 'pannenkoekenavond'.
Er is op de camping een prima buiten-keuken met terras, we brengen onze spullen (beslag, beleg, en vooral drank!) en hebben een geweldige tijd met elkaar.
Het eind is in zicht, ik leg de kaart van Europa op tafel, we proberen het te ontkennen, maar..... volgende week vrijdag nemen we afscheid van de elkaar.
Corrie trekt een rechte lijn van Dubrovnik naar Utrecht.
Bij Arnhem de grens over.
Hoeveel tijd heeft wie? wie wil waar? nog even treuzelen langs de kust en dan vanaf München plankgas?
we legen een aantal flessen en storten onze bedden in.

Het is inmiddels zaterdag 18 oktober,
de ochtendzon schijnt mijn camper in, heerlijke temperatuur, veel campers zijn al gaan rijden.
Goed internet hier, dus even mijn blog de lucht in.
Dit was 3 dagen Griekenland, een snuffelbezoek,
3 maanden zou zelfs te kort zijn, misschien volgend jaar?

Nu eerst naar Albanië, voor de meeste TomToms een onbekend land, maar we zullen aan het eind van de middag de camping ongetwijfeld allemaal wel weer gevonden hebben.