arriverderci Firenze

Hieperdepieper Koninginnedag!
Altijd leuk om dit in een ander land te vieren, ik herinner me nog veel haringen en oranjedrankjes, al dan niet met veel of weinig alcohol, in verre landen.
Gisteren was het dus de echte Oranjebitter van Kuyper uit Schiedam (hoe lekker kan chemisch zijn!). Workshop fresco maken was in een riante tuin in Zola Perdosa, vlak bij Bologna.
Daar woont Peter met zijn Italiaanse vrouw, voorzitter van de NL club (55 leden). Voornamelijk internationale huwelijken dus er werd hoofdzakelijk italiaans gesproken.
Ontvangst een beetje rommelig (maar daar red ik me we mee), als je niet oranje was kreeg je een crepe papieren sjerp omgehangen. Ik was volledig in stijl: oranje polo met een grote G: er gaat niets boven Groningen! Altijd weer een goed begin voor een gesprek. Ik heb een magasin Groninger Museum achter gelaten voor de NL bieb en uiteraard véél reklame gemaakt. Ook hier was bekend dat het museum letterlijk en figuurlijk bijna verdronken was.
er bleek koffie te zijn, met appeltaart.
Annet gaf een inleiding over de geschiedenis van fresco's wereldwijd met mooie plaatjes. Het duurde lang want er moest in het italiaans vertaald worden en er was een heer die er ook veel van meende te weten en zichzelf graag en uitgebreid hoorde vertellen (in het italiaans, niet controleerbaar dus).
Uiteindelijk gingen we de tuin in, waar gelukkig een zeil gespannen was, want het ging regenen !!

Het meeste werk is het maken van een patroon. Er waren veel kunstboeken om idee op te doen en wat voorbeelden op papier, ik koos mooie zonnebloemen, maar toe ik begon het plaatje in blokjes te verdelen, vergroten en tekenen zag ik al dat dat het niet ging worden! Op mijn laptop zocht ik een plaatje van een slak (cochlea) die ik ooit op mijn camper wilde maken.
steeds meer mensen kwamen 'kijken' het was eerst niet helemaal duidelijk wie er nu mee ging doen aan de workshop en dat daar (flink) voor betaald moest worden, maar uiteindelijk waren we met Allessandro (Italiaan die zeer verdienstelijk NL spreekt), Paolo (zijn NL vrouw bleef er eerst bij om te vertalen) en ik. En juf Annet!
eerst moet de mortel gemengd worden: 1 deel natte kalk, 3 delen zand, voor de kleur een schepje wit zand erbij. Goed mengen (zwaar) en toen nóg een portie erbij want het bleek niet genoeg te zijn. Deze mortel wordt op een zware tegel aangebracht, materiaal als een dakpan, goed glad en strak anders valt het er af, zwaar werk, in heb nooit eerder 'gestuct' .
Toen kwamen er pannenkoeken, de planning van beide activiteiten liep langs elkaar. Geen flensjes, maar dikke oer-hollandse pannenkoeken, met rozijnen, stroop, ham............
dan de tekening 'uitprikken' en de contouren overbrengen in de kleiplaat. Dan met kleur aan de slag, veel potjes met pigmentpoeder stonden op tafel, bekertjes water, penselen. Schilder je tekening.
Te nat: dan wordt de mortel zacht en valt van de kleiplaat. Te droog: dan trekt de kleur niet in de mortel.
Een mooie klus, er werd gezweet en gezucht maar het resultaat mag er zijn. Allessandro schilderde een prachtige hollandse molen, Paolo een stilleven met kersen en ik dus mijn COCHLEA. Te zwaar om aan de camper te hangen maar een mooi stukje oud ambacht, wat ik nog niet eerder deed.
Tussendoor het 'werken' wat mensen gesproken, ik wilde uiteraard ook een beeetje 'oranje vieren' met een belgisch biertje, hollands bittertje en appeltaart.

De camper stond op de riante parkeerplaats net buiten de poort en kon daar blijven staan voor de nacht. Er was zelfs wifi!! dus maar eens in de koelkast gekeken wat ik allemaal in voorraad heb, want thuis eten is er nog niet vel van gekomen (behalve mijn nog steeds geroemde zuurkool en rode kool). Ik vond een aangebroken pak tomatensap (en wodka in de vriezer!!), 2 maiskolven, kazen, tomaten........ mmmmmmmmm....... smullen
muziekje erbij om de blaffende honden te overstemmen en genieten van een prachtige zonsondergang over de pas ingezaaide maisvelden en de bekende cipressen aan de einder.
Hoop dat de (tegenlicht)foto's gelukt zijn.
Om 8 uur werd ik gewekt door een grote verhuiswagen die naast me kwam staan.
Omdat er stroom in internet was ben ik maar snel gaan schrijven, totdat gastheer Peter mij uitnodigde voor een koffie in de tuin. Peter werkt voor een bedrijf in DenHaag dat wereldwijd waterprojecten begeleidt/coordineert. Hij is veel op reis en woont al jaren in Italie. Zijn vrouw heeft een baan in Milaan, zij heeft helaas de leeftijd dat het pensioen steeds doorschuift wanneer zíj straks aan de beurt is. Zij heeft ook veel gereisd, o.a. met ondermode naar Bahrein! Zij heeft dus wel een beeld van het expat-vrouwen-leven.

En toen vertrok ik richting Florence, waar ik Marga en Madelon zou treffen.
Ik koos voor de 'mooie route' en heb genoten (soms met het zweet in de handen) van haarspeldbochten, smalle wegen en verbluffende uitzichten (en weinig tegenliggers gelukkig). Ergens waar ik geen keus had een bordje: daling 16 % …... dat werd dus in de eerste versnelling!!! maar mijn cochlea deed het prima. Ik realiseerde me dat ik al een poosje het oliepeil niet gecontroleerd had (nu wel, ziet er goed uit).
40km vóór Florence sms van Madelon: het is hier knetterdruk en te kleine plek. Er staat een rij voor de ingang...
Mijn navigator stuurde me wéér dwars door het centrum, hoop dat ik niet geflitst ben want ik mocht niet overal zijn. Na een telefoontje met Madelon kwam ik op de berg bij camping Michelangelo, waar de dames mij al stonden op te wachten, met een aardige jongeman op een scootertje die de camping overcrost om een ieder een plek te wijzen. Hij zou mij een plek geven waar M&M konden aansluiten, dus: een riante plaats, dichterbij uitgang en sanitair, met uitzicht, voor ons 3. Prima!!!
gauw de stad in, in kon me er niet veel meer van herinneren (1975 was het), maar met een kaart en een Madelon die uitstekend italiaans spreekt kom je overal.
En toen ging het regenen!! de straatventers wisselden in no time hun dozen zonnebrillen voor paraplu's, maar die hadden wij zelf al mee. We doken een zijvleugel van het Palazzo Vecchio in om te schuilen en troffen daar grote trossen witte ballonnen en tafels met programma's van de Notte Bianca: overal muziek en theater. Musea de hele nacht open, enz. Maar het begon pas om 9 uur, en het was pas 5! dus we doken een bar in voor een glas wijn en toen het droog werd de sfeervolle straatjes in en uit. Zo kwamen we langs een etalage met een “zo'n jurk had mijn moeder!!” Wij naar binnen en genieten van Vintage Couture. Marga kocht een prachtige hoed en oorbellen, we maakten foto's en de eigenaar gedroeg zich als een echte Italiaan tegenover 3 mooie vrouwen.... Het leverde het adres van een restaurant op met een advies: groet mijn vriend.
We hebben gezocht en gevonden en heerlijk gegeten.
Het werd steeds drukker in de stad, wij zaten buiten de touristenpleinen dus genieten!!
winkeltjes in, hoedjes gepast, kerk in voor een daverend (letterlijk) orgelconcert, op het plein weer andere muziek, langzaam richting camping waar onder aan de trappen een beroemde ster aan het zingen was, AL DIE trappen op en......... eindelijk weer bij de camper.
Een heerlijke avond, de smaak van Florence al aardig te pakken, morgen echt op stap..........

en dat werden heel veel stappen. Ik loop dan snel, maar Madelon......... !!!
Madelon heeft uitgebreid onze tochten beschreven, ik ga niet in de herhaling.
Kijk op www.madelon19.waarbenjij.nu

het is inmiddels donderdag 3 mei. Madelon is net vertrokken richting kust, waar ze kennis maakt met haar groep van 24 campers (of zo) voor een reis van 4 weken over Sardinie.
Marga heeft zich gisteren al aangesloten bij de groep die al aan de kust stond. Ik rijd zo naar Volterra, daar treffen wij elkaar (9 campers dan) voor onze reis langs de sporen van de Etrusken.

Dit verhaal gaat op het blog, als ik gelezen heb wat Madelon schreef zal ik later de 'gaten' opvullen.
Liefs van lijn uit Firenze